Sen ve Ben Değil! BİZ

1.Ay

Eğer ben güneşsem sen aysın çünkü ben doğarsam sen batarsın...
                               
                              BTS-Suga 😍

Şarkı Önerisi;
MONSTA X- Beautiful 🧡

Elçinin Ağzından:

"Son olarak bu dosyalar var imzalamanız için Elçin hanım" deyip önüme biraz daha dosya yığdı Nermin abla. Sekreterim değişmişti.

"Nermin abla, ya bu ne böyle kaç tane dosya getirdin bana?"

"Elçin hanım-"

"Abla hanım deme bana"

"Elçin, ne zamandır yoksunuz şirkette. Bunlar imzalanacak. Sonra da tasarımları yapmaya başla. Bir önce ki tasarımların şu an üretim de"

"Ya ben hasta bir insanım gelmeyin üstüme" dedim ağlamaklı bir tonda.

"Bu arada Esen ve Behzat nerede?"

"Elçin bugün pazar. İzinliler. Sizde izinliydiniz ama geldiniz niye geldiniz onu da bilmiyorum ama"

"Salağım ben ya. Yemin ediyorum ki salağım"

"Estağfurullah"

"Tamam, sen çıkabilirsin" dememle Nermin abla odadan çıktı.

Yerime oturduğumdan beridir sürekli dosya geliyor imzalamam için. Yine onda sıkıntı yok. Asıl sıkıntı tasarım yapacak olmamda. Aklıma birşey gelmiyor çünkü. Ama bir yolunu bulup yapmaya başlayacaktım. Nermin abla haklıydı. İşi iyice boşlamıştım. Bu şekilde devam edemezdi. Bilgisayarımı açıp Kore şarkılarımı açtım hemen. Anca onlar kendime getirirdi.

Telefonu da alarak Nermin ablayı aradım.

"Efendim?"

"Bana bir kahve. Türk kahvesi dışında hangisi olursa olsun farketmez" deyip kapattım.

Sonra oflayıp imzalamaya devam ettim.

...

Sonunda bitirmiştim. Oflayıp geriye yaslandım. Bu sırada telefonum çalmaya başladı.

"Efendim Nermin abla?"

"Elçin, Elçin koş! Hemen dışarı gel!" Kaşlarımı çatarken eş zamanlı olarak ayağa da kalkmıştım.

"Noluyor ya?!"

"Reha-" Rehanın adıyla kalbim o kadar hızlı atmaya başladı ki.

"N-noldu? Cevap ver noldu!?" Odamdan koşarak asansöre gittim.

Hemen 0'a basıp aşağı inmeyi bekledim.

"Nermin abla! Cevap ver!" Telefona bakınca çekmediğini farkettim.

Gözlerimden panikle yaşlar akmaya başlarken kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Sonunda 0'a gelince hemen çıkıp koşmaya başladım. Kimse yerinde yoktu. Heryer bomboştu.

"Allahım!" Daha hızlı koşup dışarı çıktım.

Dışarı çıkmamla kafamdan aşağı kırmızı birşeyler dökülmeye başladı. Komfetilerde patlayınca etrafa bakındım. Reha elleri cebinde gülümseyerek bana bakıyordu. Göz yaşları içerisinde olanları idrak etmeye çalışıyordum. Merdivenlerden yavaş yavaş inerken gülümseyerek alkış tutan çalışanlara baktım.

Rehanın karşısına gelince ellerini cebinden çıkartıp yanaklarımı sildi. Reha iyi mi diye her yerini kontrol ettim.

"Dur dur ben iyiyim" dedi gülümserken.