Sen ve Ben Değil! BİZ

Sezon Finali

Şarkı Önerisi;
BTS- Answer: Love Myself 🖤

Elçinin Ağzından:

Karnım bugün çok ağrıyordu. Yerimde duramıyordum bir türlü. Yaşadığımız tüm olayların üzerinden tam 1.5 ay geçmişti. Abim çok iyiydi. Haftaya geleceklerdi. Batunun tedaviside duyduğumuza göre güzel gidiyordu. Annesiyle hala konuşmuyordu ama en azından sağlığı yerindeydi. Gedizin yüzü yerine daha fazla oturmuştu. Ve babasına benzediği kanısına varmıştık. Gözleri ise aynı annesiydi. Ara ara bişey sokuyorlarmış gibi ağrım oluyordu.

Doğum sancısı değildir diye düşünüyordum. Doğuma daha 3 hafta vardı. Rehaya da söylememiştim ağrım var diye. Boş yere telaşlandırmak istememiştim. Nasıl olsa geçerdi. Yerimde dolanmaya devam ederken elinde ki çikolatayla Reha girdi salona. Bir yandan da telefonla uğraşıyordu.

Bugün yine Tuğrul abiler geliyordu. Geldikleri günün ertesi günü dönmüşlerdi. Tuğrul abinin acil bir işi çıkmıştı. Şimdi de tekrar geliyorlardı. Annemlerde haftaya gelecekti. Her şey yoluna girmeye başlamıştı. O yüzden çok mutluydum. Karnıma bir ağrı daha girerken dudaklarımı ısırdım.

"Bitanem otursana." derin bir nefes verdim sessizce ve

"Yok ya ayaklarım şişti otur otur. Biraz ayakta kalacağım."

"Masaj yapmamı ister misin?"

"Yok sağol." Yerimde dönüp durmaya devam ederken bir anda alttan sıcak bişeyin aktığını hissettim. Yerimde öylece kalakalırken eğilip baktım. Altıma mı kaçırmıştım yoksa? Ani bir ağrı girerken bu sefer inlememe engel olamadım. Sesli bir şekilde inlerken tutunacak bir yer aradım. Bacaklarım taşıyamıyordu sanki vücudumu. Ağrılar çoğalmıştı. Aklıma gelen şeyle gözlerim kocaman oldu.

"Elçin?" Reha korkuyla arkaya bakmasıyla gözlerim doldu

"Reha suyum geldi." dedim. Reha hızla koltuğun üstünden atlarken yanıma geldi.

"Tamam bak şimdi hemen hastaneye gidiyoruz tamam mı? Ama sen derin derin nefes alıp veriyorsun. Ben çantayı alıp geliyorum." deyip yukarı kata koşmaya başladı. Bebek için çanta hazırlamıştım zaten çoktan. İnlemeye ve derin nefes alıp vermeye devam ederken Reha koşarak geri geldi. Elimden tutarken yavaş yavaş yürümeye başladık. Anahtarları aldı hemen ve ayakkabılarımı verdi ayaklarıma. Topuğuna basarak ayaklarıma geçirdim.

Gözlerimden yaşlar hızla akıyordu. Bu acının herhangi bir tarifi yoktu. Arabaya gelince Reha beni arka koltuğa oturttu ve kapıyı hızlıca kapatıp şoför tarafına geçti. Sonra hemen çalıştırdı. Derin derin nefesler alıp veriyordum. Meleğimi sağlıklı bir şekilde kucağıma almak istiyordum.

•••

"Karım doğuruyor! Sedye yok mu?!" Herkesin bakışları bize dönerken hasta bakıcı olduğunu düşündüğüm adam hızlıca tekerlekli sandalye getirdi. Beni yavaşça oturttuktan sonra hemen itmeye başladılar.

"Doktorunuzun adı neydi?"

"Esma Öz."

"Tamam." Asansör gelirken adam kimseyi binmemesi konusunda uyardı ve biz girdik. Doğumhanenin olduğu kata gelince indik. Doğumhane yazan yere biz girerken Rehayla ellerimiz ayrıldı.

"Beyfendi siz burada bekleyin. Doktorunuzu çağırıyorum hemen." dedi. Ve biz ilerlemeye devam ettik.

Rehanın Ağzından:

Behzatları ve annemleri arayıp haber vermiştim. Kapının önünde dönüp duruyordum. Doktor hala gelmemişti. Oflarken elimi saçlarıma attım. Tam bu sırada doktor geldi.