Sen ve Ben Değil! BİZ

İlk Tatil

Şarkı Önerisi:
Yalın- Deva Bize Sevişler 💕

Elçinin Ağzından:

Adelya sonunda uyurken derin bir nefes bıraktım ve kapısını kapattım. 7 aylık olmuştu ve geceleri uyumak bilmiyordu. Reha sağolsun bana fazlasıyla yardımcı oluyordu ama işe gidip geldiği için gece uyandırmamaya çalışıyordum. Aşağı salona inerken telsizi açtım. Reha cips yerken bir yandan da Healer izliyordu. Fazlasıyla beğenmişti ve boş vakit buldukça izliyordu.

"Uyudu mu?" Olumlu anlamda kafa sallayıp yanına oturdum. Bu 7 ayda Batu İstanbula dönmüştü. 1 ay kadar oluyordu. Abim de Brezilyaya gittikten 1.5 ay sonra dönmüştü. Semadan aldığı son haber nişanlandığı olmuştu. Ben çok kötü bir psikolojiye gireceğini düşünürken abim harika bir şekilde atlatmıştı. Ve Semaya dair ne varsa atmıştı. Batu daha iyiydi. Psikolojik destek gayet iyi gelmişti ona. Ama tabii ki eski neşesi yoktu. İşe vermişti kendini. Bizimle bile zar zor görüşüyordu.

"Saat geç olmuş. Yatalım bizde hazır Adoş uyurken." Kafamı sallayıp ortalığı toparladım ve bulaşıkları mutfağa götürdüm. Esenlerde aynı bizim gibiydiler. Gedizle geçiyordu günleri. Bazen biz gidiyorduk yanlarına, bazense onlar geliyordu. Annemleri en son 3 ay önce görmüştüm. Ve baya özlemiştim. Adelyanın biraz daha kendini toparlamasını bekliyordum. Sonrasında ise Brezilyaya gidecektik. Veli dedeler her akşam görüntülü arıyorlardı. Ve Adelyayı seviyorlardı. Buraya gelmeyi çok istiyorlardı ama yaşlılıktan dolayı yolculuk çekmek istemiyorlardı. Reha uçakla gelmeyi teklif ettiğinde ise reddetmişlerdi. Neriman babaanne korkuyordu.

Biz gidecektik artık. Rehanın bazı görüşmeleri vardı. O görüşmeleri yapar yapmaz gidecektik. Odaya gelince telsizi komodinin üzerine koydum ve üzerimdekileri çıkarıp pijamalarımı giydim. Bir bebeğin beni bu denli yoracağını asla tahmin etmezdim. Ama Esende, bende hayli yoruluyorduk. Tasarımları ne zaman boş kalırsam yapmaya çalışıyordum. Çok zor oluyordu ama bir kreasyonu tamamlamıştım bile. Üretim aşamasındaydı. Yatağa girerken tavana bakıp derin bir nefes verdim. Reha da üzerinde ki tişörtü çıkartıp altına eşofman altını giydi ve yatağa girdi. Bana doğru dönerken

"Çok yorumluyorsun. Sana bir yardımcı bulalım diyorum kabul de etmiyorsun."

"Reha ben birine güvenipte evime almam. Nerden bileceğiz hırlı mı hırsız mı? Güvenemem ben. O çocuğu yaptıysam yorulacağım tabii ki. Kolay olmasını zaten beklemiyordum."

"Aşkım ben senin için diyorum. Dinlenemiyorsun çünkü."

"Ben dinleniyorum bir şekilde sen beni boşver." Derin bir nefes bırakırken

"Boşver demesi kolay tabi." Gözlerimi tam kapatmıştım ki Adelya ağlamaya başladı. Yavaşça gözlerimi açtım. Yataktan çıkmak üzereyken

"Sen dinlen biraz ben ilgilenirim." dedi Reha. Ardından alnımdan öpüp yataktan çıktı. Ona sahip olduğum için gerçekten çok şanslıydım. O olmasaydı ne yapardım bilmiyordum.

°°°

"Annecim neden susmuyorsun sen ya? Sürekli ağlamak olur mu? İlerde de çok ağlatırlar seni. Sonra baban seni ağlatanları döver. Babanın başına bela mı açmak istiyorsun?" derken sallamaya devam ediyordum. Gazını da çıkarmıştım oysa ki. Ama hala ağlamaya devam ediyordu. Uykusu olduğu içindi ama uyumamak için direniyordu.

"Niye inadın bana çekti be kızım? Babana çekseydin ya o konuda." Adelyanın ağlamaları yavaş yavaş son bulurken yüzüne baktım. Uyumuştu sonunda. Salonda da bir beşiği vardı. Birisi de bizim odamızdaydı. 1 yaşına girdikten sonra kendi odasına götürecektik. Ama şimdi bizim odamızda olması en iyisiydi. Yavaşça gidip yerine yatırdım. Ve üzerini örttüm. Adelya hem benden hemde Rehadan çok almıştı tip olarak. Gözleri benim gözlerim gibi renkliydi. İlerki yıllarda ne olurdu bilemezdim ama şimdilik böyleydi. Burnu aynı babasının burnu gibi düzgün ve minicikti. Sima olarak ise bana benziyordu genelde. Koltuğa kendimi atarken titreyen telefonum çekti dikkatimi.