Sen ve Ben Değil! BİZ

Kavga

İnsanla uğraşmak zordur, hele ki insan olmayanla uğraşmak daha zordur.

Şarkı Önerisi;
BLACKPINK- See U Later 💜

Elçinin Ağzından:

Sakin kalmalıydım. Kendimi sakin tutmalıydım.

"Ya bir çilek parçacıklı çikolata istedim senden. Sadece çikolata! Uykun mu daha önemli çocuğumuz mu? Çocuğumuz çikolata gibi doğarsa görürsün!"

"Gece 3' te açık market mi var!? Varsa söyleseydin bende gidip alsaydım!"

"Affetmeyeceğim seni Batu! Biletimi yakmak ne demek ya! Ne kadar para verdim ben ona biliyor musun sen!"

"Beni affedene kadar gitmeyeceksin kızım! İşte o kadar! Ne olmuş yani paran gittiyse?! Ben veririm sana merak etme!"

Hepsi bizdeydi, ve hepsi birbirine girmişti. Çıldırmak üzereydim. Kendimi daha fazla tutamayacaktım bunun farkındaydım.

"Allahım sana geliyorum" diye mırıldanıp yastığa suratımı gömdüm. Reha tuvalete gidiyorum deyip kaçmıştı. Beni yalnız bırakmıştı. Bunu ona soracaktım. Gözüm seğirmeye başlarken derin bir nefes alıp verdim. Reha yanıma gelip otururken yandan bir bakış attı bana. Sonrasındaysa hemen önüne döndü gözlerini kocaman açarak.

Nefes alış-verişim hızlanırken çığlık atıp elimde ki yastığı fırlattım. Ses kesilirken derin derin nefes alıp verdim. Sinirden gözlerim dolmaya başlamıştı.

"Bu ne lan böyle?! Şu eve niye sadece kavga etmek için geliyorsunuz!? Adam gibi oturmaya geldiğiniz gün sayısı 5 parmağımı geçmez! Siktirin gidin! Sizin ringiniz mi lan bura! Eviniz yok mu! Biz niye sizin karşınızda kavga etmiyoruz! Kavga edecekseniz gelmeyin ya evime! Misafirhaneye döndü iyice! Kalmayın demiyorum ama huzur bozacaksanız gelmeyin!" Sonra telefonumu da alarak merdivenlerden yukarı çıkıp odamıza geldim.

Odanın kapısını kapattıktan sonra makyaj masamın puf koltuğunu camın önüne çekip oturdum. Neden öyle ani bir tepki vermiştim bilmiyordum. Ama Rehayla şu son günlerde mesafeliydik sanki. Ben öyle hissediyordum. Sürekli işiyle ilgilenir olmuştu. Akşam eve gelince ise hemen yatıyordu. Beraber yemek bile yiyemiyorduk.

Boş günümüz olduğundaysa böyle bir durumla karşılaşmak insanı doğal olarak geriyordu. Yanaklarımı silerken sakinleşmeye çalıştım. Telefonumu elime alıp sosyal medya hesaplarıma girdim. Sonra telefonumu geri kapatıp okumakta olduğum kitabı aldım elime. 4N1K 2 yi okuyordum.

Genç Kurgu kitapları hoşuma gidiyordu. Telefonumdan BTS' in şarkılarını da açarken yavaş yavaş sakinleştiğimi hissediyordum. Bir sayfayı geride bırakmıştım ki odanın kapısı açıldı ve içeriye Reha girdi. Suratı düşüktü. Umursamayıp kitaba devam ettim.

"Elçin?"

"Hm?"

"Kitabı bırakıp şarkıyı kapatır mısın?"

"Sebep?"

"Konuşmalıyız çünkü Elçin sebep ne demek?" Sinir tekrar gelmeye başlarken dediğini yaptım ve kaşlarımı çatıp suratına baktım.

"Dinliyorum?"

"Sence de fazla ağır konuşmadın mı? Yani onlar bizim arkadaşımız. Bizim yanımızda kavga etmeleri çok normal"

"Takıldığın nokta bu mu Reha? Neden öyle bir tepki verdim mesela? Sordun mu hiç kendi kendine?" Rehanın da kaşları çatılırken

"Nedenmiş?"

"Reha 3 haftadır yüzünü doğru dürüst göremiyorum. Birlikte yemek bile yiyemiyoruz. Eve gelip direk yatıyorsun. 3 haftanın sonunda ilk defa yalnız kaldık, birbirimize zaman ayıracağız dedik onlar geldi. Gelsinler gelmelerine birşey demem ama kavga için neden bizim evi bekliyorlar? Kendi evleri yok mu bu insanların? Kendi evlerinde kavga edebilirler mesela. Bizim huzurmuzu kaçırmalarına gerek yok"