Sen ve Ben Değil! BİZ

Hasibe

Madem olacağı yoktu niye olur gibi oldu?

Şarkı Önerisi;
Güliz Ayla- Bahsetmem Lazım 💖

Elçinin Ağzından:

Burası cidden çok güzeldi. Sabah babaannenin sesiyle uyanmıştım. Beni çağırıyordu sürekli. Üzerimde ki bordo BTS'li pijama takımıyla çıktım odadan. Ve merdivenleri inip mutfağa doğru gittim.

"Geldim babaanne"

"Muhlama yap kahvaltuya" Bir müddet etrafta kimse var mı diye baktım.

Ama yoktu. Bana diyordu yap diye.

"Ben mi?" Malzemeleri çıkartırken

"Reham muhlamayu çok sever. Evlenduğu karunun da muhlama yapmasu gerekur"

"Ama ben yapmayı bilmem ki?"

"Zaten senu ne diye alduysa. Muhlamayu bilmeyen karu mu olurmuş"

"Mıhlamayı Karadenizliler biliyor ya babaanne. Yani yapmayı bilmeyen çok kişi var"

"O yüzden diyrum da. Hasube biliy yapmayu. Hasibeyu almadu da gittu elun sosyetuk kizunu aldu"

"Babaanne yanlış anlama ama ben sosyetik değilim. Her türlü yemeği yaparım. Ama Karadenizli olmadığımdan ötürü mıhlama nasıl yapılır bilmem. Sende bizim kumruyu bilmezsin"

"Kumru kuş deyulmudur da?"

"Değil. O da bizim oralara özgü bir yemek. Herkes her yemeği bilecek diye bir gaye yok. Sen yaparsın bende seni izlerim ve öğrenirim"

"Senun çenen mi açuldu gelun?"

"Benim çenem hep vardı babaanne. Ama sesim çıkmıyordu pek. Karadenizli olmamak benim suçum değil. Sürekli Hasibeden bahsetmeniz cidden üzmeye başladı beni"

"Babaannecuğum!" Arkamdan gelen tiz sesle kaşlarımı çatıp suratımı buruşturdum ve kimin geldiğine baktım.

Zayıf, esmer, üzerinde birbirine hiçbir şekilde uymayan eteği ve bluzu olan, onların da üzerine mor bir yelek giymiş olan, kapalı bir kız gelmişti.

"Ha bak işte gelun deduğun boyle olur. Zaten Reha yakunda kıçuna tekmayı basar. Yapamaz o boyle bir insanla"

Gözlerim dolmaya başlarken kafamı yere eğdim.

"Yanılıyorsun babaanne. Yakında bu evden çekip gideceğim bir daha da gelmeyeceğim olan o olacak. Karıma edilen laflara sessiz kalamam asıl" Rehanın dediği şey ile gözümden bir damla yaş düştü.

Kafamı kaldırmadım görmesin diye.

"Reha! Kocacuğum!" Kafamı kaldırıp Rehaya baktım.

Hasibe Rehaya yapışmıştı. Reha ise kendinden ayırmaya çalışıyordu. Dahasına tahammül edemezdim artık. Sinirden de gözlerim dolarken Rehalara doğru ilerledim. Hasibeyi kolundan tutup çektim ve Rehadan ayırdım.

"Bana bak Hasibe misin nesin! Bu adam benim anlıyor musun! Bak!" Rehayla ellerimizi kaldırdım.

"Yüzükleri görüyor musun? O adamın karısı benim! Kocacığım deyip durma benim tepemin tasını attırma!"

"Rehayu çocukluktan beridir seveyrum ben!"

"Ne kadar sevdiğin beni ilgilendirmez. Bu adamdan artık uzak duracaksın. Kocacuğum deyip de yapışmayacaksın sülük gibi!"

"Reha da benu seviy" Hasibeye kahkaha attım.

"Güzel bir hayal aleminde yaşıyorsun. Ama benum sinurlarumu tepeme çikartma! Sinurlarımla oynama!" Neriman babaannenin arkasına saklandı.