Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

53

Ik ga uit bed en hoor dat de douche aan staat. Laat ik Lucian eens verrassen door bij hem onder de douche te gaan. Zacht open ik de deur en zie dat hij met zijn rug naar me toe staat. Ik ontdoe me van mijn slaapshirt en slipje, en stap bij de onwetende man onder de douche. Mijn armen sla ik om zijn middel heen en mijn hoofd leg ik tegen zijn rug.

'Hey liefje.' Hij draait zich om en kust me. 'Ik hoorde je al aankomen.'
'Nouhou..' Zeg ik teleurgesteld. 'En ik deed zo zachtjes.'
'Hoe voel je je?' Hij legt zijn handen op mijn onderrug en duwt me dichter tegen zich aan.
'Redelijk op het moment.'
'Doe vandaag maar rustig aan.' Lucian draait ons om, zodat ik onder de warme stralen water kom te staan. 'Ik heb straks wel een afspraak, dus je moet even kijken of je meegaat of blijft.'
'Hoe laat moet je weg?' Ik verdeel shampoo in mijn haar.
'Negen uur.' De man pakt een fles doucheschuim en glijdt met zijn handen over mijn lichaam.
'Ik zal tegen die tijd zeggen of ik me goed genoeg voel.' De waterstralen spoelen de shampoo uit mijn haar en het schuim van me af. Ondertussen ga ik bezig met het inzepen van Lucian. Als we ons beide gewassen hebben zet hij de douche uit, pakt een handdoek uit de kast en maakt die vast om zijn middel. Terwijl hij nog een handdoek pakt, maak ik de handdoek om zijn middel los.
'Hé!' Lacht hij. Ik wikkel de handdoek om mezelf heen en maak het bij mijn borsten vast. De man kijkt speels in mijn ogen en maakt de handdoek die hij nu vast heeft om zijn middel vast. 'Kitten.' Lucian maakt mijn handdoek los en droogt me er mee af. Zodra ik droog ben neem ik de handdoek van hem over en wikkel mijn haar er in. Naakt loop ik naar de kamer en zoek schone kleren in mijn tas. 'Je hebt zeker nog niet gegeten?'
'Nee, nog niet.'
'Waar heb je zin in?' Lucian komt achter me staan en legt zijn handen op de voorkant van mijn heupen, een beetje op mijn buik. Ik leg mijn handen op de zijne en vlecht onze vingers in elkaar. 'Schatje.'
'Iets dat licht te verteren is.'
'Zullen we beneden gaan eten?' Hij laat me los en zoekt ook kleren uit.
'Ja, leuk.'
Beide kleden we ons aan en gaan daarna met de lift naar beneden, naar het restaurant. Het ruikt er naar vers gebakken brood. Heerlijk. We gaan op een zachte bank zitten en ik kijk in de menukaart. Al gauw heb ik mijn keuze gemaakt. Ik heb zin in wentelteefjes en een fruitsmoothie.



'Na de geboorte van Kai werd ze depressief, vond het te zwaar om moeder te zijn en liet alles aan mij over omdat zij er geen zin in had. Ze ontwikkelde een drank en drugs verslaving om aan andere dingen te denken.' Vertelt de cliënt van Lucian als ze het over de aankomende rechtszaak hebben. Er zit nog een collega van hem bij, Beau heet ze. Wat ik van het gesprek opgevangen heb, is dat de man getrouwd was en zijn vrouw na de bevalling van hun eerste kind erg veranderde omdat ze niets kon worden met het jongetje. Haar verslavingen en depressie leidden tot hun scheiding en nu de vrouw uit de afkickkliniek ontslagen is, wil ze de volledige voogdij over hun kind. De man heeft voor haar opname erg zijn best gedaan om het alleenrecht op het kind te krijgen, zodat het kind niet naar haar ouders zou gaan, en dat wil zij nu van hem afnemen.
'Ik snap niet waarom Miranda dit probeert. Ze kan niets met al dit bewijs tegen haar.' De vrouwelijke collega bladert in een paar papieren.
'Moeders hebben vaak een voordeel, hoe oneerlijk dat ook is. Al durf ik ook wel te zeggen dat je deze zaak niet kan verliezen.' Lucian kijkt even naar me om, om te zien of het nog steeds goed met me gaat. Hij lacht als hij mij met het tweejarige jongetje ziet spelen.
'Ze heeft je voorafgaand aan haar opname bedreigd?' Ze heeft de e-mails van de vrouw naar de man gelezen. 'Lucian, kunnen we dat bij deze rechtszaak ook weer aan de orde brengen?'
'Ja, alle dingen waarop ze de vorige keer berecht is.'
'En de foto's van alle flessen drank die ze vorige maand in huis had? Die foto's zijn door een gemeenschappelijke vriend gemaakt.'
'Mag ook. Het is bewijs dat ze nog niet van haar verslaving af is.'
Het kleine jongetje geeft me blokjes, die ik moet opstapelen en hij dan gaat omgooien. Elke keer als de blokjes op het vloerkleed vallen moet Kai hard lachen. Wat een geweldig kindje is het! Ik hoop dat die van Lucian en mij ook zo leuk gaat worden. Momenten als dit laten me erg verlangen naar een eigen baby'tje.
'Ik denk dat we een sterke zaak hebben en Miranda en haar ouders geen kans hebben.' Lucian staat op en geeft zijn cliënt een hand. 'Tot maandag.' Hij komt naar me toe en zegt dat we terug naar het hotel gaan, zodat ik weer kan rusten. Ik geef Kai een aai over zijn hoofd en ga met de aantrekkelijke man mee naar zijn auto. 'Vanmiddag moet ik nog een keer weg, maar tot die tijd kunnen we doen wat je wil.'
'Ik wil wat aan mijn conditie doen, al denk ik niet dat het verstandig is om meteen te gaan hardlopen.'
'Nee, doe dat maar niet. Een stuk wandelen door het park kan wel?' Stelt hij voor.
'Dat is ook goed. Tenminste iets aan beweging.' Ik voel dat Lucian de auto start en ik doe de gordel vast.