Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

-07.1

Ik sta voor de spiegel, in mijn ondergoed, en kijk naar mijn lichaam. Toen ik vanmorgen opstond werd ik even later misselijk. De gedachte dat ik zwanger ben schoot meteen door mijn hoofd. Testen wil ik nog niet, omdat dat voor de zekerheid in de kliniek gedaan wordt met een bloedtest. Natuurlijk is er nog niets aan mijn buik te zien. Zodra ik mijn beha uitgetrokken heb zie ik dat mijn borsten wel veranderd zijn. Ik had een tijdje geleden lichtere tepels en nu zijn ze donkerder, een beetje bruinig. Alsof ik in de zon gezeten heb zonder topje en ze verkleurd zijn. Nu ik er goed naar kijk zie ik ook meer kleine adertjes van mijn tepels naar buiten lopen. Ik druk met mijn vingers op verschillende plekken op mijn borsten en merk dat ze gevoeliger zijn. Niet per se pijnlijk, maar ik voel meer dan eerst. Dat is een zwangerschapssymptoom, toch? Veranderingen van de tepels en borsten? Maar ik let er nu heel erg op, dus misschien zie ik wel spoken omdat ik naar bevestiging zoek. De bel gaat en ik schiet in mijn kamerjas, ren gehaast de trap af om de voordeur te openen.

'Goedemorgen, ik ben Pascal de Vries, ik heb een kleine twee weken terug de inseminatie bij je gedaan. Ik neem aan dat er een man naar je toegekomen is met het verhaal dat in plaats van het door jou gekozen sperma, zijn sperma is gebruikt?' Wat komt ze hier doen? Denkt ze dat ik niets weet van alles wat ze geflikt heeft? Het is slim om haar spel mee te spelen, ik weet niet of ze weet dat ze een fout gemaakt heeft met het wegmaken van het bewijsmateriaal.

'Ja, hij is eerder deze week langs geweest.'

'Wat hij vertelde is niet waar. We gaan zeer zorgvuldig om met donoren en toekomstige ouders. Alles wordt driedubbel gecheckt en genoteerd. De derde keer is het zelfs de hoofdarts die het controleert. Mijn advies is om de man te negeren en je op jezelf en je toekomstige kind te focussen.'

'Waarom krijg ik dat nu pas te horen? De behandeling was bijna twee weken geleden!' Dat vraag ik me wel echt af, waarom ze dit nu pas komt vertellen. Zou Lucian of John met haar gepraat hebben? Voelt ze de druk van wat ze gedaan heeft?

'Omdat we er net pas achter gekomen zijn dat hij langsgekomen is. Ik ben direct naar je toegekomen om je te vertellen dat alles wel goed gegaan is.' Ze kijkt op haar telefoon. 'Sorry, ik moet terug naar de kliniek. Bel ons als er iets is en als je nog vragen hebt.'

'Oké.' Ik sluit de voordeur als Pascal naar haar auto loopt. Mijn telefoon ligt op de salontafel en met mijn telefoon in mijn hand plof ik op de bank, bel Lucian om door te geven dat Pascal er net was.

'Hé, alles goed?' Vraagt hij als hij opneemt.

'Ehm, dat is voor later.' Ik wil hem niet vertellen dat ik vanmorgen misselijk was en voor nog meer stress zorgen. 'Pascal is net bij me langs geweest.'

'Wat? Waarvoor dat?'

'Ze..' Is het wel slim om dit over de telefoon te vertellen? 'Ik denk dat het beter is als ik dat face to face vertel.' Hij blijft stil. Er gaan vast een paar scenario's door zijn hoofd. 'Als je tijd hebt kan ik in je pauze langskomen?'

'Dat zou fijn zijn, ik heb een vrij drukke dag vandaag. Ik heb om kwart over twaalf pauze.'

'Oké, dan zie ik je zo.' Het is al half twaalf op het moment.

Ik loop naar de receptie, waar een blonde vrouw achter zit. 'Hoi, ik kom voor Lucian.'

'Heb je een afspraak?'

'Nee, ehm..' Kut, wat moet ik zeggen? 'Ik heb wat.. eh.. persoonlijke dingen te bespreken. Hij weet dat ik in zijn pauze langs zou komen.'

'Jij moet Vanessa zijn!' Ze staat op van haar stoel en loopt om de balie heen. 'Hij heeft me over je verteld.'

'O- echt?'

'Oh my god, ben je zwanger?! Ben je daarvoor hier? Weten jullie al wiens kind het is?' Het is erg overweldigend om al deze vragen naar mijn hoofd geslingerd te krijgen. Wat moet ik zeggen? Wat weet ze allemaal? Hoe close is ze met Lucian dat ze dit allemaal weet?

'Lisa, je bent echt niet te geloven.' Lucian loopt de ruimte binnen. Wat een opluchting! Het nadeel van zijn aanwezigheid is dat mijn wangen direct gloeien. De vrouw ziet het en lacht vriendelijk terwijl ze terug naar haar stoel gaat, weet precies wat er aan de hand is. 'Ik spendeer de pauze in mijn kantoor. Kan je me voor de pauze op niet storen zetten?'

'Yes, doe ik.'

'O- Lisa, weet je iets van Pascal of haar plannen?'

'Nee, ze blijft dat tot nu toe verzwijgen. Ik denk dat ze doorheeft dat jullie weten dat zij het was.'

'Hmm, dat kan. Nou ja, we hebben bijna genoeg bewijs om te zorgen dat ze haar werk in de zorg verliest.' Lucian neemt me mee de gang door, een kantoor in. Net binnen gaat zijn telefoon. 'Ik sta nog niet op niet storen.' Hij kijkt op het scherm. 'Oh, die komt altijd door. Hoi John.' Ik neem plaats op de bank als de man zijn hand ernaar uitstrekt. 'Je hebt nog niet gekeken? (...) Vanessa, heb je vanavond tijd?' Hij kijkt me aan en ik knik. 'Vanavond is goed, half zes.' Lucian drukt het gesprek weg en richt zijn aandacht op mij, komt naast me zitten op de bank. 'De uitslag van het DNA-onderzoek is binnen en John wil ook graag meteen testen of je nu zwanger bent.' Ik bijt op mijn onderlip. Zal ik hem van de misselijkheid vertellen? 'Wat?'