Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

72.1 (spin-off onderweg)

Dit verhaal is bijna aan zijn einde. Maar onderweg naar dit punt kwam ik met het idee voor een variatie op dit verhaal. Twee zelfs, maar ik ga maar één uitwerken voor nu. Dezelfde personages, maar het zal compleet los staan van Geselecteerd.
Ik heb een beetje moeite met het uitwerken van de laatste hoofdstukken van dit verhaal, maar daarna begin ik direct met de spin-off. Die zal achter het hoofd verhaal volgen, dus er komt niet een nieuw boek die je moet gaan volgen.
Het idee is weer de selectie, maar dan andersom. Hoe Vanessa Lucian selecteert. Maar op welke manier blijft een verrassing.

~ ~ ~

'Waar wedden we om?' Met mijn hand glijd ik tussen de benen van de man die op de stoel naast het onderzoeksbed zit. Meteen voel ik zijn vriendje groeien onder mijn aanrakingen.

'Als ik gelijk hebt ga ik je keihard onderhanden nemen en als jij gelijk hebt dan..' Lucian weet niet wat mijn beloning moet zijn als ik gelijk heb.

'Dan draaien we de rollen om en ben ik de baas in bed. Ik kan niet wachten om jou te pesten en te stoppen met je verwennen op het moment dat je bijna klaarkomt. Alle ruined orgasms die ik je kan geven.' Ik bijt uitdagend op mijn lip bij die gedachte.

'Dat dacht ik dus niet, hè?'

'Echt wel, je plaagt mij altijd en dit is mijn kans om het bij je terug te doen.'

'Best, maar als het een meisje is dan ga ik je nu dubbel zo hard plagen dan dat ik net van plan was.'

'Deal.' Ik trek hem aan zijn shirt naar me toe en druk mijn lippen hartstochtelijk op de zijne. De kamerdeur gaat open en ik duw de man geschrokken van me af.

'Hopelijk ligt de baby deze keer wel goed om het geslacht te zien.' De gynaecologe, die net even weg moest om een stagiaire te helpen, gaat achter de machine zitten. Bij de twintigweken echo lag de kleine niet goed en kon ze niet zien of het een jongetje of meisje was. Lucian en ik hebben voor deze echo een weddenschap over het geslacht. Eliza, mijn gynaecoloog deze zwangerschap, knijpt gel uit de tube op mijn bolle buik en verspreidt het met het echoapparaat. 'Ik moet jullie weer teleurstellen. Het ligt ook deze keer niet goed om het geslacht duidelijk te zien.'

'Daar gaat onze weddenschap, schatje.' Lucian lacht, is blij dat ik hem niet mag plagen.

'Dan zien we het bij de geboorte wel.' We hadden afgesproken dat als het deze keer ook niet lukte, dat we het niet wilden weten. 'We kunnen in ieder geval wel een kleur verf kiezen nu.' De vrouw gaat verder met het onderzoeken van ons kindje. Ze bekijkt alle zichtbare lichaamsdelen goed en controleert de lengte en het gewicht van de baby.

'Het is nog steeds helemaal gezond. Het groeit goed, heeft een goed gewicht en je uitgerekende datum is nog steeds vijftien december.' Ze laat het hartje horen via de echokop. Het geeft een euforisch gevoel om het snelle geklop te horen. Ik kijk op naar Lucian en zweef op een roze wolk als ik zie hoe gelukkig hij is. Aanmoedigend knijpt hij in mijn hand en drukt er meerdere korte kusjes op. Zijn andere hand speelt met een plukje haar dat uit mijn door hem gemaakte vlecht geglipt is.

'Daar gaat 'ie.' Lucian wipt de deksel van het blik verf open en geeft de pastel paarse verf bloot. Mijn hart maakt een sprongetje als ik de kleur weer zie. In de bouwmarkt was ik opslag verliefd op deze kleur. Hij giet een deel van de verf in de bak voor de verfrollers. 'Zet je masker op.' De man geeft me een speciaal masker tegen chemische stoffen aan. Ook al hebben we verf die tijdens de zwangerschap veilig is om in te ademen, we willen geen risico nemen. Het is een groot masker met filters aan de zijkanten van de mond. Ik voel me echt stom zo, maar alles voor de baby. 'Laat mij alles maar doen waarvoor je moet bukken.' Lucian begint met het verven van het plafond. We hebben alle muren en plafonds in het huis al wit gemaakt vorige week. Nu is het tijd voor kleur. De babykamer maken we pastel paars.

'Graag.' Bukken gaat al niet makkelijk meer, en ik ben nog maar tweeëntwintig weken zwanger. Het was raar om voorbij de zeventien weken te komen. Toen ik dit kindje voor het eerst voelde bewegen kon ik mijn tranen niet tegenhouden. Ik belde Lucian op, die op kantoor was en al in paniek naar zijn auto rende toen hij me hoorde huilen, met het nieuws dat ik ons kindje gevoeld had en daarom zo emotioneel was. Dat kon hij goed begrijpen. Sinds vorige week kan hij het ook voelen schoppen en kon amper geloven dat ons kindje dat deed. Hij vindt het heerlijk om met zijn hoofd op mijn buik te liggen en naar ons kleintje te luisteren als hij thuis is van zijn werk. Thuis zal over een paar weken ergens anders zijn. Lucian heeft een huis gekocht in een rustige, kindvriendelijke wijk in een dorp vlakbij de stad. Hij zal er iets langer over doen om naar zijn kantoor te rijden, maar dat had hij voor lief om hier ons kindje groot te brengen. Het huis heeft vijf slaapkamers en twee badkamers met ligbaden, een grote voor- en achtertuin en het ligt aan een zijstraat. In de achtertuin staat een bubbelbad onder een afdak. We gaan zoveel plezier hebben in en om dit huis. Ik zie ons hier onze kinderen opvoeden en samen oud worden.

Ik haal het mondkapje van mijn mond en adem de broeierig warme lucht van buiten diep in. Het is beter dan het in en uitademen in dit mondkapje voor meerdere uren. De duizeligheid die ik al een tijdje voelde aankomen tijdens het verven overspoelt me nu en ik ga op het hek van de voortuin zitten. Het kleintje in mijn buik oefent om, net als zijn of haar ouders, een professionele MMA-vechter te worden. Ik wrijf over mijn buik en druk op een paar plekken om te voelen waar de voetjes en het hoofdje zitten. De voetjes voel ik linksonder in mijn buik trappelen. Het is zo geweldig om dit te voelen en het maakt me zo gelukkig. Voordat ik Lucian kende was mijn leven waardeloos. Olivia was er voor me, maar een leven zonder ouders is vreselijk. En dan ook nog gechanteerd worden door iemand die je leven probeert te verpesten. Mijn leven heeft een honderdtachtig graden draai gemaakt. Ik ben gelukkig met dit nieuwe leven. Met Lucian, met Lisa, Eva en Abby. Dit kleine wezentje dat in mijn buik groeit maakt alles helemaal perfect.