Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

-14

'Komende maandag om half tien, komt dat uit?' Vraagt de receptioniste van de abortuskliniek die ik net gebeld heb voor een afspraak. Ze moest basisdingen weten, hoe oud ik ben, hoe lang ik zwanger ben, of ik gedwongen word om het weg te laten halen.

'Ja, dat is goed.' Dan bel ik mijn werkgever hierna om door te geven dat ik er maandagochtend eerst niet ben door een afspraak. Ze hoeft niet te weten dat ik een abortus aan het plannen ben.

'Oké, dan staat de afspraak in de agenda. Het zal ongeveer een uur duren vanwege formulieren die ingevuld moeten worden, een gesprek met een arts, een echo en bloedafname voor een bloedonderzoek.'

'Bedankt.' Ik wens haar een fijne dag en hang op. Nu moet ik Lucian vertellen dat ik de eerste afspraak gemaakt heb. Met een knoop in mijn maag loop ik naar beneden, zet een bord met amper gegeten broodje op het aanrecht. Waarom is het zo moeilijk om hem dit te vertellen? Hij zal er blij mee zijn dat ik eindelijk de stap gezet heb. 'Ik-' Nerveus laat ik mijn vinger over de rand van het bord gaan, duw mijn broodje meer naar het midden. 'Ik heb de afspraak gemaakt.' Zo, ik heb het gezegd!

'Is het niet beter als je er nog wat langer over nadenkt? Je hebt de beslissing erg snel gemaakt gister.'

'Ik ga het proberen, misschien is de stap om het te doen lastiger dan het ondergaan van de behandeling.' Twijfel helpt niet.

'Liefje, weet je zeker dat je genoeg hebt aan twee happen voor ontbijt?' Lucian kijkt me ongelovig aan als ik knik dat ik niet meer op kon.

'Voor nu wel, ik denk dat ik misselijk word als ik meer eet.' Ik zie dat het hem niet geruststelt. 'Ik eet zometeen wel weer iets. Ik ga eerst even van de zon genieten.' Ik huppel de trap op en zoek mijn bikini in mijn tas. De laatste keer dat ik hem aanhad was ik nog niet zwanger en ik verwacht dat het topje weinig van mijn borsten zal bedekken. Mijn borsten zijn mega gegroeid de afgelopen weken. Ach, toch niemand die me kan zien als ik aan het meer zit. Als ik mijn bikini aan heb trek ik er een strandjurkje overheen. Die doe ik straks weer uit, maar ik loop toch best voor gek met dit weinig verhullende topje. Het moet maar, ik wil ook geen sportbeha aan. Lucian heeft ondertussen buiten onder het afdakje voor het huis plaatsgenomen. Hij heeft zijn laptop op schoot en is aan het bellen. Ik zal hem niet storen, maar druk wel een kus op zijn wang voordat ik naar het strandje ga. De grote handdoek die ik meegenomen heb van boven leg ik op het zand en ga zo zitten dat ik Lucian kan zien en de zon op de voorkant van mijn lichaam heb, zodat ik een effen kleurtje krijg. Tijd om me in te smeren met zonnebrandcrème. Ik trek mijn strandjurkje uit en verdeel crème over mijn handen, waarna ik elke centimeter van mijn huid insmeer. Zelfs de onderkant van mijn voeten en achter mijn oren. Knieholtes zijn ook erg belangrijk, die verbranden makkelijk als je je er niet op bedacht bent. De niet bedekte huid van mijn borsten krijgt ook een laagje, ook iets onder de stof, voor het geval het iets verschuift. Terwijl ik bezig ben met mijn huid kijk ik ook af en toe naar Lucian. Hij houdt me in de gaten, volgt elke beweging die ik maak. Zal ik.. kijken wat hij doet als ik expres mijn buik nog eens ga insmeren? Ik leun op mijn rechter elleboog, zodat mijn arm niet in de weg zit voor Lucian om alles te kunnen zien, en spray met links de vloeistof op mijn buik, waarna ik met dezelfde hand langzaam over mijn buik beweeg om de crème in mijn huid te werken. Het verbaast me dat de bolling zo duidelijk is terwijl ik nog maar zo kort zwanger ben. Ik dacht dat dat over een paar weken pas te zien zou zijn. Het is jammer dat mijn buikje over een paar weken alweer weg is. Ik vind het me eigenlijk wel mooi en sexy staan. Misschien over een paar maanden weer, als ik besluit een nieuwe inseminatie te ondergaan. Ik schrik op uit mijn gedachten als ik de handdoek voel bewegen. 'Lucian, ik schrik me rot!' De man komt achter me zitten, legt zijn handen op mijn buik en kust mijn schouder.

'Ik zou voor altijd naar dit uitzicht kunnen kijken.' Hij heeft het niet over het meer waar we aan zitten. Zijn handen glijden naar mijn borsten en hij kneedt ze stevig.

'Ik vond het nog niet nodig een nieuwe bikini te kopen, met de ehm.. afloop.' Mijn borsten worden vast smaller als alle hormonen mijn lichaam uit zijn.

'Dat vind ik niet erg met dit uitzicht.' Hij schuift de stoffen driehoekjes die mijn borsten deels bedekken opzij en rolt mijn tepels tussen zijn vingers. Ik ben blij dat er geen andere huizen te zien zijn vanaf hier. Kreuntjes rollen al snel over mijn lippen en Lucian test hoe ik reageer als hij licht knijpt.

'Lucian, fuck! Ze zijn zo gevoelig!' Jammer ik als hij de druk verhoogt.

'Vervelend voor je.' Daagt hij uit. Hij laat me los en legt de stof weer terug op mijn borsten. 'John belde net met de uitslag van de verwantschapstest.'

'En?'

'Niets anders dan we al wisten. Het is van mij.' De handen vinden weer een plekje op mijn buik. 'De uitslag heeft ook het geslacht van ons kindje.'

'Weet je wat het is?!' Ik draai me om en kijk hem ongelovig aan.

'Nog niet, maar John heeft een foto gestuurd waar het op staat. Ik heb nog niet gekeken. Wil je het weten?'

Is dat slim? Zou ik dan nog steeds door kunnen gaan met de abortus? Ik wil sowieso weten wat het is als het voorbij is, maar nu al? Wat als het mijn plan verandert? 'Ja, ik wil het weten.' Lucian haalt zijn telefoon uit de zak van zijn korte broek en zoekt de foto op. Hij draait zijn telefoon naar mij, zodat ik de foto ook kan zien. 'Het is een meisje!' Ik leg mijn hand op mijn buik, op ons kleine meisje, waar tot mijn verbazing de hand van de heerlijke man al ligt. Wat is hij aan het doen? Waarom wil hij er zoveel mee te maken hebben ineens?

'Vanessa..' Begint hij als ik hem aankijk. O help, wat gaat hij zeggen? Hij beweegt zijn beide handen over mijn buik. 'Ik wil het eigenlijk niet toegeven aan mezelf, omdat ik echt geen kinderen wil, maar- het is zichtbaar en het is zo klein.. Ik begin te twijfelen of het de juiste keus is om het kindje niet te houden.'

'Ik denk dat het verstandig is om het kindje niet te krijgen met de hele situatie waarin we zitten.' Net als ik besloten heb het kindje weg te laten halen begint hij van gedachten te veranderen.

'Denk er nog wat langer over na, liefje. Je staat er zelf ook nog niet compleet achter.'

'Ik wacht de afspraak af en dan kijk ik wel. Ik wil niet dat je er toch spijt van krijgt dat we het kindje wel gehouden hebben als het straks te laat is om het weg te halen.'

'Hmm, die kans is er wel inderdaad. Ik hoop van niet, maar ik kan niet zeggen dat ik er om sta te springen.'

'In deze situatie niet, nee.' Ik wil hier liever niet meer over praten. 'Ik ga weer een beetje eten.' Ik sta op en ga naar de keuken.