Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

37.3

'Dan wil ik nu alleen nog een bloedonderzoek en echo bij je doen. Dan hoeft dat de eventuele volgende keer niet, het bloedonderzoek tenminste.' De arts pakt spullen uit de hangende kastjes en komt op de stoel naast me zitten. Hij maakt een band om mijn arm vast en ontsmet mijn elleboogholte. Ik kijk niet hoe hij prikt, laat dat gewoon gebeuren en kijk uit het raam. 'Dat was het alweer.' Hij plakt met tape een wattenprop op de plek waar geprikt is en ruimt de spullen op. 'Omdat je zwangerschap nog zo pril is, is er niet veel te zien op een gewone echo en daarom zal ik een inwendige echo moeten maken.' De man doet het gordijn om het bed dicht en zegt dat ik me mag uitkleden van onderen. Geweldig. Ik ga achter het gordijn staan en kleed me uit van onderen. 'Er ligt een handdoek die je over je heen mag leggen.' Ik pak de handdoek en ga liggen, ook dit laat ik maar over me heen komen. De man komt op de stoel zitten en maakt het apparaat klaar voor gebruik. 'Ben je er klaar voor?'

'Ja..' Zeg ik onzeker.

'Dan mag je je knieën optrekken en je voeten op het bed zetten. Een beetje uit elkaar is het makkelijkst.' De man heeft alles klaar en ik doe wat hij vraagt. 'Het doet geen pijn, maar het is wel koud, dus schrik niet teveel.' Hij brengt de echokop in me en ik voel het stoppen tegen mijn baarmoedermond. Ik kijk naar het scherm, maar het is van me afgedraaid en ik zie dus niets. 'Wil je het zien? Dat kan de keuze lastiger maken.'

'Ja, graag.' Ik wil graag mijn kindje zien en ik kan niet leven met het idee het weg te halen en nooit gezien te hebben. De arts draait het scherm en ik zie niets bijzonders. Geen vorm van een kindje tenminste.

'Dit kleine zwarte vlekje is je kindje. Het is nog erg klein en lijkt nog lang niet op iets menselijks.' Legt hij uit terwijl hij een paar dingen controleert. Ik kijk naar het kleine dingetje, dat nog geen vorm heeft en voel me machteloos. Waarom wil ik het ook alweer laten weghalen? Alleen maar omdat de voordelen niet opwegen tegen de nadelen? Ik moet hier echt nog langer over nadenken voor ik definitief een keuze maak.

'Is het mogelijk.. om een foto te krijgen? Of mag dat bij dit soort afspraken niet?' Vraag ik voorzichtig omdat ik liever geen nee te horen krijg.

'Officieel niet, maar voor jou wil ik een uitzondering maken omdat je nog geen keuze gemaakt hebt.' Hij lacht vriendelijk en ik voel mijn hart kloppen. Ik krijg een foto van mijn kleine kindje! De man beweegt de echokop om de plek met het beste beeld te vinden en maakt een foto als hij die gevonden heeft. 'Het ziet er goed uit. Je mag je weer aankleden.' De man haalt de echokop uit me en geeft me papieren doeken om mezelf te drogen. Als ik dat gedaan heb doe ik mijn kleren aan en ga op het bed zitten. Ik zie dat de man nog bezig is met het uitprinten van de foto. Zodra dat klaar is geeft hij die aan me en ik kan niet anders dan lachen. Ik voel me op één of andere manier gelukkig. Is dit een teken dat ik het moet houden? De man laat me opschrikken uit mijn gedachten. 'Heb je nog vragen?'

'Nee, op het moment niet.'

'Goed, dan zal ik zorgen dat de begeleidster contact met je opneemt vandaag of morgen en via haar hoor ik hoe het met jou is en welke keuze je maakt. Zij regelt alles verder voor je, als er iets geregeld moet worden. Als je begint te bloeden of buikpijn krijgt moet je wel contact met mij opnemen.'

'Oké, dat zal ik doen.'

'Succes met de keuze maken.' Hij geeft me een hand en laat me uit. Ik zucht diep en koop iets te eten bij de winkel tegenover de ingang van het ziekenhuis. Na dit gesprek twijfel ik nog erger over wat ik moet doen. Met een croissant met ham en kaas loop ik de winkel uit en ga op weg naar de bushalte, die voor de ingang van het ziekenhuis is. De zon verwarmt mijn gezicht en het voelt alsof ik de hele wereld aankan op dit moment. Helaas weet ik dat het niet echt zo is en dat ik straks lig te huilen omdat ik niet weet welke keuze ik moet maken. Misschien is het toch handig dat ik met Lucian ga praten, maar ik heb daar echt geen behoefte aan na dat gedoe met Pascal gister. Ze is vast nog steeds bij hem en ik ga dus niet bij hem langs zonder zeker te weten dat ze er niet is. Ik snap echt niet waarom hij zo aan haar vast blijft houden. Zou hij wel gevoelens voor haar hebben en tegen mij zeggen van niet? Dat zou hij niet doen.. toch? Maakte ze het ons maar niet zo lastig. Ik wilde niets liever dan een rustige relatie met Lucian, maar zij moet daar een stokje voor steken natuurlijk. Jaloezie is je grootste vijand en dat laat zij goed zien met haar gedrag. Zou ik ooit bij haar in dezelfde ruimte kunnen zijn zonder ruzie te maken?