Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

07.2

'Ja, ik ga na de grote vakantie naar groep twee.' Vertelt Abby trots.
'Wat goed van je. Vind je het leuk op school?'
'Ja, juf is heel lief.' Zo te zien is ze haar tranen alweer vergeten. Wat fijn. Ik praat nog een hele tijd met haar terwijl ik naar haar moeder blijf zoeken. Ondertussen ben ik al drie keer door het hele park gelopen en besluit uiteindelijk met haar te wachten op de plek waar ik haar vond. 'Mag ik in de zandbak spelen?'
'Ja, ga maar spelen.' Ik kijk toe hoe Abby in het zand gaat zitten en iets begint te maken. Haar zo zien spelen wakkert mijn kinderwens weer heel erg aan. Wat zou ik graag mijn eigen kleintje hebben, maar wel pas als ik een jaar gewerkt heb. Dan heb ik in ieder geval genoeg kunnen sparen om mijn kindje de eerste jaren een goed leven te geven. 25 vind ik wel een mooie leeftijd om mijn eerste kindje te krijgen. Als ik tegen die tijd nog steeds geen relatie heb, ga ik naar een spermabank en lukt het op die manier hopelijk snel. Ik zou het niet erg vinden om een alleenstaande moeder te zijn.

'Ik denk dat we haar gevonden hebben.' Geschrokken van de onbekende vrouwenstem kijk ik op en zie twee agenten naast me staan. 'Ja, ze heeft blond krullend haar en een groen vestje aan.'

De andere agent komt naar mij toe. 'Heb jij de tijd dat het meisje vermist was op haar gelet?' Vraagt hij.
'Nou, het afgelopen uur alleen. Ik hoorde haar huilen en ging kijken wat er aan de hand was. Was ze al langer vermist?'
'Ja, ze is vanmiddag weggelopen van huis toen het hek niet op slot zat en heeft de hele avond rondgezworven.' Legt de man uit.
'Arm meisje.'
'Als je wil mag je mee als we haar zo naar huis brengen.'
'Is het hier ver vandaan? Mijn fiets staat hier.'
'Nee, het is niet zo ver. En ik kan je hier weer afzetten als Abby thuisgebracht is.'
'Dat zou fijn zijn.' Ik sta op en kijk naar het meisje dat nog steeds aan het spelen is. 'Abby, ga je mee? We gaan je naar huis brengen.'
'Ja.' Het meisje klopt haar handen en kleren schoon en komt naar me toe. Ik geef haar een aai over haar hoofd.
'Stap maar in.' De agente gebaart naar de politieauto en ik neem Abby mee, zet haar op de achterbank en ga aan de andere kant naast haar zitten.

'Mama! Papa!' Roept Abby vrolijk als ze de politieauto uit rent. Ik stap ook uit en loop achter haar aan.

'Loop alsjeblieft nooit meer weg, schatje.' De vrouw tilt haar op en drukt haar dochter stevig in haar armen. Ik ben blij dat ze eindelijk weer thuis is, na zo lang in haar eentje rondgelopen te hebben. 'Ik kan niet beschrijven hoe dankbaar ik ben dat je om haar gedacht hebt.' Zegt de vrouw tegen mij.
'Het was geen moeite.' Ik kijk naar de vader van Abby en zie dat hij een pasgeboren baby vast heeft. Ze heeft een broertje of zusje, wat schattig.
'Er zouden weinig mensen hetzelfde gedaan hebben.' Ze zet Abby neer en direct springt ze in mijn armen. Ik kan haar nog net op tijd vasthouden.
'Dank je wel dat je zo lief was, Vanessa.' Het meisje knuffelt me.
'Geen probleem, kleintje.' Ik druk een kus op haar wang en zet haar weer op de grond. 'Niet weer weglopen, hè?'
'Nee, oeps.' Ze giechelt en gaat bij haar ouders staan. 'Vanessa, wil je weer een keer komen spelen?'
'Natuurlijk, meisje. Als ik het niet druk heb met school kan ik wel eens met je spelen.'
'Echt waar?' Vraagt ze enthousiast.
'Ja.' Ik geef haar een aai over haar hoofd en haar ouders bedanken me nogmaals voor het denken om hun dochter. Daarna brengen de agenten me weer naar het park, vanaf waar ik naar huis fiets. Wat een lange dag was het vandaag. Het is alweer tien uur en ik moet nog douchen. Vermoeid haal ik mijn lenzen uit mijn ogen en stop ze in mijn lenzendoosje. Ik verwijder alle make-up van mijn gezicht en zet de douchekraan aan. Nadat ik me uitgekleed heb en mijn haren heb opgestoken, is het water warm en stap ik er onder. Uiteindelijk lig ik om half elf in bed en zet mijn wekker voor morgenvroeg. Om acht uur moet ik alweer opstaan. Ik leg mijn mobiel weg en ga comfortabel liggen.