Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

41.1

Ik word wakker van de zon die in mijn gezicht schijnt en rek me uit. Lucian ligt nog lekker te slapen en ik lach tevreden. Hij slaapt altijd zo schattig en ik wil hem elke keer weer bespringen, maar dan bedenk ik me dat ik hem liever laat slapen. Als ik uit bed wil stappen voel ik een paar armen om me heen glijden en word terug het matras in getrokken.

'Blijf.' Gebiedt de heerlijke man me. Hij komt half op me liggen en ik kan geen kant meer op. Niet dat ik weg wil, ik blijf nu graag nog wat langer liggen. Na een tijdje voel ik me misselijk worden en concentreer me op de man die met zijn vinger vormpjes tekent op mijn buik. Ik speel met zijn haar en geniet van dit geweldige moment met ons tweetjes. Drietjes eigenlijk, als ik ons kindje ook meereken. De twijfel over de zwangerschap is nog niet weg, maar ik heb niet meer het opgejaagde gevoel dat ik het moet afbreken. Dus dat is in ieder geval al een verbetering. De misselijkheid wordt erger en ik voel af en toe maagzuur omhoog komen. Ik kan dit missen als kiespijn. Echt, ik ben zo zat van de misselijkheid elke dag. Ik kokhals en voel dat het niet bij kokhalzen gaat blijven. Ik sprint uit bed en kom net op tijd in de badkamer aan. Mijn maaginhoud beland in de wc en ik laat me op mijn knieën zakken. Na nog een paar keer kokhalzen is het over en ik veeg mijn mond af met wc-papier, waarna ik doorspoel en mijn tanden grondig poets. Ik voel me weer erg misselijk worden en neem plaats tegen de muur, op de grond. Na een diepe zucht sluit ik mijn ogen en concentreer me op geluiden die ik hoor. 'Schatje..?' Ik hoor de stem van Lucian en til mijn hoofd op, die erg zwaar voelt. Met moeite krijg ik mijn ogen open en krijg het niet voor elkaar ze langer dan een seconde open te houden. 'Kan ik je optillen, of gaat het dan mis?'

'Ik denk-' Ik voel mijn maaginhoud weer omhoog komen. '..dat het wel kan.' Lucian tilt me zo rustig als hij kan op en draagt me naar mijn slaapkamer.

'Probeer nog maar even te slapen.' Zegt hij als hij me in bed legt en de deken over me heen doet. 'Al kan je beter eerst een beetje drinken.' De man staat op en ik sluit mijn ogen. Ik schrik op van iets op mijn wang en zie dat het Lucian is. Hij helpt me een beetje rechtop te zitten en helpt me ook met drinken, omdat mijn handen erg trillen. Ik neem twee slokjes water en heb dan geen zin meer. De man zet het glas op het nachtkastje en laat me weer liggen. Meteen vallen mijn ogen dicht en ik krijg ze niet meer open. Ik voel dat het bed naast me ingedrukt wordt, maar krijg daarna niets meer mee omdat ik in slaap val.

Als ik om half elf weer wakker word, voel ik me iets beter. Ik ga uit bed en trek mijn huispak aan.

'Hey, hoe voel je je nu?' Lucian zit languit op de bank en ik ga bij hem liggen. De bank is breed genoeg daarvoor.

'Futloos, maar ik heb het idee dat ik alles nu wel weer meekrijg en de misselijkheid is minder.'

'Voel je je vaker zo?' De man kijkt me bezorgd aan.

'Nee, dit is de eerste keer dat het zo erg is.'

'Hopelijk blijft het bij deze ene keer. Wil je iets eten of drinken?'

'Een cracker met een klein beetje jam. Dat gaat vaak wel goed als ik misselijk ben.'

'Komt er aan.' Hij kruipt over me heen en maakt in de keuken een cracker voor me klaar.

'Dank je.' Zeg ik als ik het bord aanneem en hij weer naast me komt liggen. Langzaam begin ik de cracker te eten en tot mijn verbazing gaat het goed. Ik voel me iets beter nadat ik de cracker op heb en neem een paar kleine slokjes van het glas water dat Lucian ook voor me gehaald heeft.

'Ik moet straks iets regelen, maar ik wil je niet alleen laten.'

'Ik red me wel.' Laat ik weten.

'Dat geloof ik graag, maar ik wil toch niet dat je alleen bent. Of je moet je zometeen een stuk beter voelen.' De man drukt een korte kus op mijn slaap en ik ben een paar seconden stil. Eigenlijk wil ik heel graag even douchen, maar dat kan niet als ik me zo voel.

'Ik denk niet dat ik me goed genoeg voel om alleen te douchen. Ga je mee?' Ik leg mijn hoofd op zijn schouder en kijk hem aan.

'Dat hoef je geen tweede keer te vragen.' De heerlijke man kust me liefdevol en kruipt over me heen. Hij staat op en neemt me in zijn armen, loopt met me naar de badkamer. 'Laat wel weten als je je niet goed voelt.' Zegt hij als hij me op de kruk naast de douchecabine zet. Lucian helpt me met het uitdoen van mijn huispak en ondergoed. Hij neemt mijn gezicht in zijn handen en kijkt me aan met zijn donkere ogen voordat hij zijn lippen op de mijne drukt. Ik maak de knoopjes van zijn blouse los en laat mijn nagels over zijn borstkas gaan.