Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

73

'Sa! Sa!' Max komt schuddend met zijn lege drinkflesje naar me toe gelopen. 'Die?'

'Wil je drinken?' Ik druk mezelf omhoog van de bank en loop naar de keuken om zijn flesje te vullen met opgewarmde borstvoeding dat Maria meegegeven heeft toen ze beide kinderen afleverde. Ze had een literfles gekolfde melk in de babytas zitten, die ik overschenk naar de kleine drinkfles en in de flessenwarmer stop. Aidan, haar man, en zij waren zo druk met werken de afgelopen weken, ze werken beide in de zorg, en hadden geen tijd om kerstcadeaus te kopen. Maria belde of ik wilde oppassen voor een paar uurtjes, zodat zij inkopen konden doen. Natuurlijk wilde ik dat wel, dan had ik ook afleiding van het denken aan de rechtszaak tegen Danny, die gister geweest is en waar Lucian me de uitspraak niet van wil vertellen via de telefoon. Ik haal de fles twee minuten later uit de verwarmer en geef het aan het kleine jongetje dat met smart zit te wachten. Hij neemt het aan en rent met zijn korte beentjes naar de woonkamer om weer te spelen. Het kleine kindje in mijn buik drukt tegen de onderkant van mijn buik, wat vervelend voelt en ik zucht de kramp die volgt weg. 'Blijf alsjeblieft nog even zitten, klein baby'tje.' Ik ga het avondeten koken voor het etentje met vrienden vanavond. We hebben twee weken terug onze close vrienden gevraagd om eerste kerstdag bij ons te komen eten. Omdat Lucian nog met John en Beau in Den Haag is, en ze daar vannacht in een hotel verbleven, kan het zijn dat ik het grootste deel van het geplande menu alleen moet koken. Dat vind ik niet erg, koken is geweldig, maar ik hoop dat dit monstertje nog even rustig blijft. Het kan werkelijk elk moment gebeuren omdat ik al een week en drie dagen overtijd ben. Ik ben gewoon éénenveertig en een halve week zwanger. Als het zaterdag nog niet begonnen is moet ik ingeleid worden in het ziekenhuis. Ik probeer al drie weken de bevalling op gang te krijgen met huis-, tuin- en keukenmiddeltjes. Ananas eten, veel lopen, veel seks, tepels stimuleren met de kolfmachine en met vacuümcups. Niets werkt tot nu toe. Ik hoor de voordeur openen en sluiten en daarna meerdere paren voetstappen in de hal. Lucian en John verwacht ik, maar wie is het laatste paar? Ik herken ze niet.

'Oh Vanessa, wat zie jij er goed uit!' Beau kijkt me met wijde ogen aan als ze mijn buik ziet. 'De laatste keer dat ik je zag was je buik nog lang niet zo groot. Mag ik voelen?' Ik leg haar handen op de plekken waar het kindje schopt, bovenin mijn buik. 'Als ik dit voel zou ik zelf graag ook weer een kindje willen. Maar ik heb al twee jongens van zeven die al mijn aandacht opeisen.' Ze lacht en neemt plaats op de bank. Ik voel druk in mijn rug en ga ook op de bank zitten.

'Hey schatje, hoe is het met je?' Lucian loopt meteen naar de keuken en rommelt in de kastjes.

'Prima, nog geen veranderingen. Hoe is het bij jullie gegaan?'

'Het besluit van de rechter kon beter.' De vrouw op de andere kant van de hoekbank zucht. 'Danny heeft drie jaar zonder tbs gekregen.' Mijn verloofde komt met twee glazen frisdrank bij me zitten en zet één glas op de salontafel bij zijn collega.

'Niet meer? Hoeveel daarvan was voor het vermoorden van Amare?' Ik kan niet geloven dat hij maar zo kort de gevangenis in moet.

'Eén jaar.'

'Wat?!' Ik sta te trillen van woede.

'Sorry, schatje. We hebben alles gedaan wat we konden.' Lucian zet zijn ellebogen op zijn knieën en legt zijn gezicht in zijn handen. 'Ik ben toch niet zo goed in mijn werk als ik dacht.' Ik schuif dichter naar hem toe en pak zijn gezicht vast als hij naar me opkijkt.

'Je bent goed genoeg voor mij. Jullie hebben gedaan wat jullie konden. Het is beter dan dat Danny op vrije voeten blijft.' Liefdevol kus ik de man naast me. 'Ik hou van je.' Fluister ik naar hem.

'Ik hou ook van jou, lekkerding.'

'Ik zal richting het buitenland gaan.' Beau zet Max neer bij zijn speelgoed en staat op van de bank.

'Je mag echt blijven eten, hoor.' Verzeker ik haar voor de tweede keer sinds ze hier is.

'Nee, schatje, jullie krijgen genoeg bezoek vanavond en mijn man en de kids wachten op me.' Ze trekt haar jas aan en slaat haar sjaal om haar nek. 'Veel plezier vanavond en laat me weten wanneer de baby er is. Ik wil zeker op kraambezoek komen.' Na een kus op mijn wang loopt ze de hal uit en sluit ze de deur achter haar. Ik waggel terug naar de bank.

'Pff.' Verzucht ik als de kleine zich uitrekt. 'Blijf jij eens rustig zitten.' Ik wrijf met mijn handen over mijn buik.

'Alles goed, liefje?' Lucian komt voor me staan en legt zijn handen bij de mijne op mijn buik.

'De baby is aan het drukken naar onderen. Voelt een beetje vervelend. Ik hoop dat het nog even blijft zitten tot in ieder geval na het eten.'

'Ja, liever morgen. Ik kijk erg uit naar het etentje vanavond.' De man kust me kort. 'Wilde je al dingen voorbereiden voor het avondeten?'

'Ja, dan hoeft vanavond niet alles gedaan te worden.' In de keuken pak ik alle groenten uit de koelkast en stal alles uit op het kookeiland.

'Hoe wil je alles gesneden hebben?' Lucian helpt me op de barkruk aan het eiland en schuift me aan.

'Alle paprika in repen. Prei, champignons, wortel en courgette in ronde plakken. Rode ui in halve ringen.' Ik begin met het schillen van de aardappelen.

'Dat ga ik zo weer vergeten, dus ik zal het nogmaals vragen als ik met een andere groente begin.'

'Het komt wel goed. Zo belangrijk is de wijze van het snijden niet echt.'

'Je bent echt gek dat je zo'n grote maaltijd wil maken voor vanavond. Al helemaal omdat je op springen staat.' De heerlijke man drukt zijn lippen gretig op de mijne en nog een kus op mijn slaap voordat hij naast me komt zitten en met de paprika begint. Vanaf hier kunnen we goed de spelende kinderen in de woonkamer in de gaten houden. Abby komt af en toe even kijken wat we aan het doen zijn.