Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

63

Na het weekendje dat ik met Lucian bij het huis aan het meer was moest hij weer naar België voor twee zaken. Een maand lang had hij het zo druk dat hij geen tijd had om terug te komen, zelfs in de weekenden was hij met de zaken bezig. De eerste week dat hij weg was ging ik met Olivia naar het vakantiehuis van haar ouders, waar we het voor de vakantie over hadden. Mijn MMA-wedstrijd zou daarna zijn, maar ik heb niet kunnen trainen en voelde me nog niet fit genoeg om mijn conditie weer op te bouwen, dus ik had me afgemeld.

School begon daarna weer en de zwangerschap maakte het extra lastig. Sommige ochtenden moest ik me ziekmelden omdat de ochtendmisselijkheid te erg was en ik niets binnen kon houden. Olivia was er voor me en ze hielp me met alles wat ik miste. Gelukkig kon ik een paar keer per week met Lucian bellen en gaf hij me de nodige motivatie om door te zetten. Lisa en Eva waren er al die tijd ook voor me en hielden me gezelschap wanneer ik me alleen voelde. Ook moesten ze me helpen met het verschonen van de kattenbakken, omdat ik dat niet meer mag doen met de zwangerschap. Nux en Skitty hebben sinds midden oktober twee kittens en helaas mag ik ze niet optillen omdat gekrabd worden slecht kan zijn voor de baby. Lisa wil de kittens graag hebben als ze het nest mogen verlaten. Lucian wil niet nog meer kittens, dus wanneer de kleintjes brokken kunnen eten worden Nux en Skitty geholpen.

Een paar weken geleden heb ik de huur van mijn appartement opgezegd en sinds die dag woon ik officieel bij Lucian. Het is gek om in zo'n groot huis te wonen, maar ik vind het totaal niet erg.

'Godsamme, mijn vlecht lukt niet zoals ik het wil!' Gefrustreerd haal ik de borstel door mijn haar en verdeel mijn haar weer in drie gelijke delen om het opnieuw te proberen. Voor de vierde keer.

'Kom eens zitten.' Lucian neemt me mee naar het bed en ik ga zitten. Hij komt achter me zitten en pakt mijn haar vast.

'Je kan vlechten?' Vraag ik verwondert als ik de bewegingen herken.

'Ja, dat is handig als Dom.' Hij drukt zijn lippen kort in mijn nek en gaat weer verder met mijn haar nadat hij er kort aan getrokken heeft. 'Wat vind je er van, zo?' Ik kijk in de spiegel en kan mijn ogen niet geloven. Deze man heeft net een mooiere en nettere vlecht in mijn haar gemaakt dan ik heb kunnen doen met vier pogingen.

'Ik ben boos omdat je dit zonder moeite gedaan hebt en ik hier al een half uur mee aan het kloten was.'

'Geeft niet, lekkerding, niet iedereen is zo goed.' Hoe durft hij!

Verontwaardigd kijk ik hem aan. 'Dat je dat tegen je zwangere vriendin durft te zeggen!' De bel gaat, dat zal Olivia zijn. 'Je hebt zoveel geluk dat de bel gaat.' Ik schud mijn hoofd en ga naar de voordeur.

'Hi sweetie.' Mijn beste vriendin omhelst me en loopt langs me naar binnen. Ze hangt haar jas op en gaat me voor naar de woonkamer.

'Bosvruchtenthee?' Ik zet de waterkoker aan omdat ik zelf ook thee wil.

'Lekker.' Ze neemt plaats aan het kookeiland. 'Zin in vanavond?'

'Nee, het is maar goed dat jij meegaat, anders zat ik opgescheept met Pascal.'

'Het wordt vast gezellig, maak je geen zorgen. We maken er wat van.' Stelt ze me gerust.

'Jullie hadden vervoer, toch?' Lucian komt de keuken binnen in een strak, donkerblauw pak en mijn mond valt open. Wauw, wat ziet hij er goddelijk uit! 'Gaat alles goed, liefje?' De man weet dat hij er goed uitziet. Olivia drukt mijn mond dicht en ik pak de controle over mijn lichaam weer terug.

'Ja, Michel haalt ons straks op, zet ons af bij het feestje en haalt ons op als we er zat van zijn.' Mijn beste vriendin neemt het woord omdat ik het nog niet voor elkaar gekregen heb om te stoppen met kwijlen.

'Top, dan ga ik alvast heen om de laatste dingen te checken en te regelen. Bel me als er iets is.' Lucian kust me vluchtig en gaat naar de garage.

'Laten wij ons ook klaarmaken.' Olivia neemt haar beker thee mee naar de logeerkamer waar ik sliep toen ik voor het eerst bij Lucian verbleef. Ik volg haar en zet mijn kop thee op het bureau. 'Je jurk is echt leuk. Een bronskleurige oogschaduw past hier perfect bij.' Ze haalt alle make-up en benodigdheden die ze meegenomen heeft uit haar tas en stalt ze uit op het bureau. 'Jij eerst.' Ze zet de stoel iets verder van het bureau af zodat ze loopruimte heeft en ik ga er op zitten.

'O wauw, jij bent oogverblindend!' Lucian legt zijn handen op mijn middel en kust me waar al zijn collega's en kennissen bij zijn. Ik schaam me dood! 'Kom mee, ik wil je graag aan een paar collega's voorstellen.' Hij pakt mijn hand en neemt me mee naar een groep mensen. Ik kijk om naar Olivia en ze lacht.

'Dus dit is de beruchte Vanessa.' Een vrouw op leeftijd strekt haar hand naar me uit en ik neem die aan. 'Wat leuk om je eindelijk te ontmoeten. Ik ben Marjon Visser, de vrouw van John.'

'Aangenaam.'

'Lucian en John hebben me veel over je verteld. Gefeliciteerd met de zwangerschap. Het is al mooi te zien.' Ze kijkt naar mijn buik en ik voel me ongemakkelijk. Ik hoopte dat het niet zou opvallen in deze jurk. Ik kijk Lucian aan voor hulp met de situatie.

'Het is goed, schatje.' De man legt zijn arm om mijn onderrug.

'Weten je ouders er al van?' Vraagt Marjon aan de man naast me.

'Nee, ik verwacht niet dat mijn moeder positief zal reageren.' Waarom zou zijn moeder niet blij zijn met een kleinkind?

'Weet ze wel van Vanessa dan?'

'Ook niet, ik wil het Vanessa niet aandoen om zo de grond in gestampt te worden.'

'Dat kan ik begrijpen, ik weet nog hoe ze tegen Eva deed toen je haar voorstelde.' De vrouw legt haar hand op mijn schouder. 'Niet bang zijn hoor, snoetje. John, ik en de vader van Lucian staan altijd voor je klaar.' Verzekert ze me.

'Bedankt.' Het is aardig van ze dat ze er voor me zijn als er iets is.

'Nou, lekkerding, ik moet weer even naar andere mensen toe. Ik zie je zometeen weer. Als er iets is mag je me gerust storen.' Lucian kust me vluchtig en loopt weg.

'Ga jij ook je vriendin maar opzoeken, snoetje. Ik spreek je binnenkort wel weer.' Marjon lacht vriendelijk en socialiseert met de anderen in de groep. Ik ga op zoek naar Olivia, Lisa of Eva.