Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

64

'Hé Kitten, vermaak je je nog?' Ik leg mijn handen op Vanessa haar middel als ze bij me komt staan.

'Een beetje. Het is druk.' Ze pakt een hapje van de cateringtafel en stopt die in haar mond. 'Veel van je collega's willen met me praten. Het is grappig om al hun verhalen over je te horen, maar al die tijd staan is erg vermoeiend.'

'Als het je teveel wordt moet je maar naar mijn kantoor gaan, of naar huis als Olivia er ook zat van is.'

'Ik ga zo een luchtje scheppen en daarna kan ik het vast wel weer volhouden.'

'Je moet je niet pushen, schatje, het feestje duurt nog een paar uur. Als je niet meer kan moet je gewoon naar huis gaan en uitrusten.' Ik hoopte nog iets langer bij mijn meisje te kunnen zijn, maar er komen mensen aan waar ik mee moet praten. 'Tot straks, liefje.' Na een paar kusjes loopt ze de menigte door, naar de entree.

'Je zit veel in België voor zaken, hoorde ik.' Een collega van een kantoor in de buurt schudt mijn hand.

'Ja, ze zijn erg fan van me op het moment.'

'Altijd goed om ook gewild te zijn in het buitenland.'

'Je bent natuurlijk ook niet zomaar een advocaat.' Beau voegt zich in het gesprek. 'We zouden je niet zo vaak vragen om te helpen als je niet zo'n topper in je vak was.'

'Nou nou, Beau, je laat me blozen.' Ik lach naar haar. Ze heeft wel gelijk, ik ben bovengemiddeld goed in mijn vak.

'Lucian!' Eva wurmt zich door de menigte met een blik in haar ogen alsof ze een geest gezien heeft. 'Dan-' Ze wordt afgekapt door een harde knal van buiten. Aanwezige gasten kijken op, maar gaan al snel weer verder met hun gesprekken. Opnieuw is er een knal te horen. Het geluid herken ik maar al te goed van alle zaken die ik gedaan heb. Een pistoolschot. O mijn god! Vanessa is buiten! Ik beweeg me tussen de mensen door naar de entree van het gebouw. De kou slaat me in mijn gezicht zodra ik door de schuifdeuren ren. Vanuit mijn ooghoek zie ik iemand de hoek omrennen, maar schenk er geen aandacht aan omdat ik niet weet waar Vanessa is.

'Vanessa?!' Ik kijk achter de meterslange plantenbak en zucht van opluchting als ik de kleur van haar jurk zie. Ze zit met haar rug tegen de betonnen bak aan.

'Waar is Danny?' Roept Eva als ze me ingehaald heeft.

'Danny?'

'Danny was bij haar net. Ik zag hem op de surveillance camera's en ging naar jou toe.'

'Maar hij zit vast!' Ik kniel neer bij Vanessa op de grond en merk dat ze niet alert is. 'Liefje, wat is er gebeurd?'

'Baby-' Brengt ze met moeite uit voordat ze op de grond zakt en ik haar nog net kan tegenhouden. Haar handen glijden van haar buik en er komt een grote vlek bloed tevoorschijn. Ook haar handen zitten onder het bloed. Mijn hart slaat op hol en ik voel het bloed uit mijn gezicht wegtrekken. Ik til haar op en loop met haar in mijn armen naar binnen.

'Lucian, je moet haar niet verplaatsen!' Eva heeft haar telefoon in haar hand.

'Het is ijskoud met de harde wind, dat overleeft ze nooit tot er hulp is!' Binnen leg ik haar op de bank in de wachtruimte en zoek uit waar ze geschoten is, het is lastig te zien met al het bloed rond haar buik. Mensen verzamelen zich om de bank heen en een paar gasten verzoeken de andere aanwezigen afstand te houden. Ik ontdek een gat in haar jurk en zet mijn vingers er in om het open te scheuren, dan kan ik hopelijk sneller de schotwond vinden.

'Een ambulance is onderweg en ik had de politie al gebeld voordat ik naar je toe ging, zij komen met speurhonden zoeken.' Eva gaat bij Vanessa haar hoofd zitten en probeert haar bij bewustzijn te houden door tegen haar te praten. Ik geef druk op de wond in haar buik. Het lijkt alsof ze midden in haar baarmoeder geraakt is. Dat verklaart al het vocht wat geen bloed is. Vruchtwater! Hoop dat ons kindje dit overleefd heb ik niet meer. 'Vanessa, wakker blijven! Niet opgeven.' Ze tikt op de wangen van Vanessa om haar wakker te houden. 'Lucian, ik kan haar niet wakker houden.' Snel trek ik de jas van mijn pak uit en leg die over haar heen om haar warm te houden. Ik druk weer op de schotwond en voel een last van mijn schouders vallen als ik sirenes dichterbij hoor komen. Hou vol, schatje! Eva vliegt naar de ingang toe als de sirenes stoppen en komt iets later terug met ambulancemedewerkers. 'Ik heb al uitgelegd wat er gebeurd is en wat we gedaan hebben.' Ze zeggen dat ik de wond mag loslaten en verplaatsen haar van de bank op een brancard.

'Ze is zeventien weken zwanger.' Geef ik aan hen door, dat is belangrijk voor ze om te weten zodat ze daar rekening mee kunnen houden. De enige reactie die ik krijg is een knik en ze rijden weg met Vanessa. Ik plof neer op de bank als ze uit het zicht zijn. 'Danny, hoe kan hij vrij zijn?'

'Weet ik niet, ik zal het meteen navragen.' Eva belt het politiebureau waar Danny vastgehouden werd. Ik bekijk mijn bebloede handen en besluit dat ik me moet gaan wassen. Mijn pak zit ook onder het bloed. Net als ik op sta word ik tegengehouden door Lisa.

'Beau en Pascal regelen hier alles. Wij gaan naar het ziekenhuis.' Ze wil me meenemen, maar ik laatmijn handen zien en ga de mannentoiletten in. Het rode water spoelt door de gootsteen en zodra het bloed van mijn huid is droog ik mijn handen en ga terug naar Lisa. 'Eerst langs jouw huis zodat je schone kleding kan aandoen.' Ik volg haar.