Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

48

'Lucian! Ik vroeg me al af wanneer je er zou zijn.' De vrouw van middelbare leeftijd, met een lichtelijk Vlaams accent, begroet ons beide. 'John droeg me op je de bovenste kamer te geven.' Ik pak een brochure van de balie af en zie dat er informatie over het hotel en de omgeving in staat. Handig! Ik ben zeer benieuwd wat hier allemaal te beleven is.

'Hij heeft soms nog wel eens een goed idee.' Lucian neemt twee pasjes van haar aan en steekt die in het borstzakje van zijn blouse.

'Veel plezier dit weekend.' Ze lacht vriendelijk naar ons en helpt de volgende persoon. De heerlijke man pakt mijn hand vast en neemt me mee naar de lift.

'Ik zal zo meteen de dingen gaan regelen, dan kunnen we daarna hopelijk nog iets leuks doen.' Hij kijkt me speels aan en ik weet meteen dat hij het over seks heeft. Zeker weten dat hij geen gras laat groeien over het "inhalen van alle seks die we de afgelopen weken gemist hebben". Dat vind ik natuurlijk helemaal niet erg, gezien seks met Lucian fantastisch is!

'Hmm, daar zeg ik geen nee tegen.' Ik kus hem en de lift komt in beweging, nadat het knopje van de bovenste verdieping ingedrukt is. De man houdt me vast en drukt zijn lippen nogmaals op de mijne. Zo blijven we staan tot de lift een tijdje later tot stilstand komt en de deuren openen.

'Schatje.' Hij pakt mijn hand en neemt me mee de gang op. Aan beide kanten van de lift zitten twee deuren tegenover elkaar. Bij de kamer rechts tegenover de lift legt hij het pasje op de scanner boven de deurklink en het rode knopje springt op groen. Kamer 6-04, de vierde kamer op de zesde verdieping. Lucian opent de deur en neemt me mee naar binnen, sluit de deur weer achter me.

'Wow.' Breng ik uit als ik zie hoe groot de kamer is. De muren rechts van me en voor me zijn bijna compleet van glas en geven een prachtig uitzicht op de stad. Er is af en toe alleen een tussenstukje van beton van een centimeter of twintig breed, en daarnaast kozijnen. Het extreem grote bed staat rechts tegen het glas. Tegen de ramen voor me staat een hoekbank die de ruimte in tweeën verdeelt. Ook staat er een salontafel en hangt er een platte tv aan de muur. Links van me is een deur naar de badkamer en meteen links naast de kamerdeur staat een brede houten kast met glazen en bekers om uit te drinken. Daarnaast staat een even hoge koelkast. Ik loop naar het raam voor me en kijk uit over de stad. Ik kan oneindig ver kijken! Geschrokken gil ik als ik iets bij mijn onderrug voel. Snel draai ik me om en tot mijn opluchting is het Lucian maar.

'Gaat het echt wel met je, liefje?' Liefdevol streelt hij mijn wang.

Een diepe zucht verlaat mijn mond. 'Nee, niet echt. Ik probeer er niet aan te denken en het te vergeten, maar dat is veel lastiger dan ik dacht.'

'Dergelijke dingen verwerken duurt altijd erg lang. En zeg het alsjeblieft als je iets niet wil. Je moet geen dingen gaan forceren, dat werkt averechts.'

'Dat is waar.' Ik maak me van hem los en loop om de lange kant van de bank heen, om er op te kunnen zitten. Op de salontafel ligt een boekje met alles wat er te bestellen is via roomservice en wat er beneden in het restaurant verkrijgen is. Mijn oog valt op de prijzen en mijn hart lijkt even te stoppen met werken. Dertig euro voor een simpel patat gerecht?! Aardappels van diamant zeker?

'Als je zin hebt in eten moet je het maar bestellen.' Laat de man weten, die nog steeds op dezelfde plek staat.

'Maar het is zo duur.'

'Het is niets vergeleken wat ik verdien met deze zaak. Dus bestel wat je lekker lijkt en kijk niet naar de prijs.'

'Zeker weten?' Ik weet niet of ik blij moet zijn dat hij me toestemming geeft geld over de balk te gooien. Zijn geld om precies te zijn.

'Ja liefje, gewoon doen.' Hij drukt een kus in mijn haar en zet onze tassen bij het bed. 'Ik denk dat ik een uur tot anderhalf weg ben zometeen. Vermaak je je wel in die tijd?'

'Vast wel.' Ik leg de menukaart weg en ga naar Lucian toe. Eens kijken hoe het bed ligt ook. Uit het niets krijg ik een ruis in mijn oren en zie ik sterretjes. Shit, ik ben te snel opgestaan!

'Bel me alsjeblieft als er iets is. Je kan me gerust storen.' Wat hij daarna zegt, hoor ik niet door de ruis. Ik krijg het heet en wapper met mijn handen lucht naar me toe. Dat voelt ook warm en ik probeer terug naar de bank te lopen zodat ik kan zitten en niet flauwval. Helaas is het al te laat en alles word stil om me heen.