Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

66

'Oké Vanessa, ik moet je een paar vragen stellen over de ingreep en je voorkeuren. Het is een vervelende gebeurtenis en we willen het zo comfortabel mogelijk voor je maken.' Amber komt naast me op bed zitten. Even wacht ze voordat ze verder gaat met praten. 'We kunnen je een plaatselijke verdoving geven, een lichte sedatie of een volledige narcose. Met de sedatie ben je slaperig en merk je er niet zoveel van. Met een narcose ben je helemaal in slaap en met een verdoving ben je gewoon bij bewustzijn.'

'Bij welke mag Lucian er bij zijn?' Ik wil graag dat hij er bij is.

'Met de plaatselijke verdoving.'

'Dan wil ik dat graag.' Ik kijk toe hoe Amber aantekeningen maakt in het notitieboekje dat ze in haar borstzakje draagt.

'Voor de ingreep moeten we je baarmoedermond een klein beetje oprekken. Dit kan met vaginale tabletten of met een dilator die in de baarmoedermond ingebracht wordt en daar vocht opneemt en dikker wordt. Zoals een tampon.' Legt ze uit als ze klaar is met haar huidige aantekeningen.

'Wat werkt het snelste?'

'De medicijnen. Die verzachten de baarmoedermond zodat de curette makkelijker naar binnen kan. Het werkt binnen een paar uur. Een tampon duurt minstens twaalf uur.'

'Ik wil er zo snel mogelijk vanaf zijn.'

'Komt goed, munchkin. Ik ga proberen te regelen dat het vandaag nog gebeurt.' Amber legt haar hand op mijn schouder. 'De ingreep is geen fraai gezicht. Het kindje moet.. om het cru te zeggen, in stukken gebroken worden en per lichaamsdeel verwijdert worden. Ik wil je aanraden niet te kijken.'

'Mag ik het gezichtje wel zien na die tijd? Ik wil graag weten hoe het er uitziet. En zou ook graag het geslacht weten. Lucian en ik waren nog bezig met overleggen of we dat wilden weten bij de twintig weken echo.'

'Ik zal de artsen laten weten dat je dat wil en zeggen dat ze het lichaam afdekken als je het mag zien. Weet je nog steeds zeker dat je het op deze manier wil? Het kan ook natuurlijk en dan blijft het kindje heel.'

'Nee, ik wil het niet anders. Ik ben bang dat ik daar meer last van ga hebben dan de ingreep.'

'Het is beide niet fijn, dat snap ik. Je komt er wel doorheen, we zijn er allemaal voor je.' Amber omhelst me. 'Waar is Luce?'

'Thuis om kleren en dergelijken te halen omdat we niet weten hoe lang ik moet blijven.'

'Ik zal de artsen die de operatie gedaan hebben vragen of ze een idee hebben voor wanneer je naar huis mag.' Het zusje van Lucian staat op van mijn bed en stopt haar notitieboekje terug in haar borstzakje. 'Kan ik iets voor je doen?' Voordat ik kan reageren zie ik de kamerdeur opengaan en komt Lucian binnen met twee grote tassen.

Hij zet ze naast het bed op de grond en kust me. 'Hey liefje, hoe is het nu met je?'

'Eigenlijk wel goed. Ik heb net met Amber overlegd over de ingreep en hoe ik het wil. Dat heeft me opgelucht.'

'Ah, gelukkig.' De man zet de grijze tas, die hij ook ingepakt had met het weekend aan het meer, naast me op bed en haalt kleren voor mij er uit. 'Ik heb vooral comfortabele kleren voor je meegenomen.' Hij legt ze in de kast die tegen de muur bij mijn bed staat.

'Lekker, ik kan niet wachten om kleren aan te mogen.'

'Na de ingreep.' Amber knipoogt naar me. 'Je mag trouwens eten en drinken tot je de medicijnen krijgt. Dan zal ik nu informeren wanneer je naar huis mag. Tot later.' Ze verlaat de kamer.

'Heb je zin in eten?' Lucian trekt zijn winterjas uit en hangt het aan de haken bij de kamerdeur.

'Ik sterf van de honger, ik heb sinds het feestje al niet meer gegeten.'

'Waar heb je zin in?'

'Ik weet niet hoe het nu zal gaan met de misselijkheid. Ehm.. een vruchtenyoghurt en een simpel afgebakken broodje. Oh en ijsthee, ik heb zoveel zin in ijsthee met prik.'

'Komt er aan, schatje. Ik ben zo terug.' Na een kus verlaat hij de kamer. Ik ga onder de deken liggen en sluit mijn ogen.

'Nessie, hey. Ik moest je wakker maken van Lucian.' Lisa zit naast me op de stoel. 'Hij is naar kantoor omdat er een spoedgeval was. Ik heb eten en drinken voor je.' Ze verplaatst het dienblad vanaf de aanschuiftafel op mijn schoot.

'Lisa..?' Ik druk mezelf omhoog in bed en met de afstandsbediening zet ik het rug gedeelte omhoog.

'Wat kan ik voor je doen?'

'Heb je.. op het moment een relatie?' Ik hoop van niet.

'Nee, ik heb nog geen behoefte gehad aan daten sinds ik geen seks meer heb met Lucian.'

'Gelukkig, en daar wilde ik het precies over hebben.' Ik weet niet zo goed hoe ik hierover moet beginnen, maar ik ben gestart dus ik maak het ook af. 'Vanwege de curettage mag ik geen seks meer hebben voor een paar weken. Dat vind ik niet erg, maar ik denk dat Lucian er niet zo blij mee zal zijn.' Ik open de kop aardbeien yoghurt.

'Je wil dat ik..' Lisa kijkt me aan met open mond. 'Ik weet niet of-'

'Alsjeblieft?'

'Ik zal het aan hem vragen.' Geeft ze met een zucht toe.

'Als hij weer hier is zal ik het ook aan hem voorleggen.' De laatste hap van de yoghurt verdwijnt in mijn mond en ik zet de verpakking neer op het dienblad.

'Munchkin, ik heb de medicijnen voor je.' Amber komt bij me op bed zitten en kijkt me afwachtend aan. 'Je kan nog van gedachten veranderen en alles natuurlijk laten gaan, mocht je dat willen.'

'Nee, ik wil het zo. Dan is het het snelste voorbij en kunnen we het opnieuw proberen.'

'Jullie gaan het meteen opnieuw proberen?' Vraagt Lisa verbaast.

'Dat is het plan, maar we zien dat wel tegen de tijd dat ik niet meer aan het bloeden ben na de ingreep.' Ik zet het dienblad terug op de aanschuiftafel en neem plaats tegen de omhoog gezette rugsteun. 'Ik ben er klaar voor.' Ik sluit mijn ogen en onderga alles wat er zo komen gaat. Amber haalt de deken van mijn benen af en ik trek ze op, omdat ze er anders niet bij kan. Ze trekt handschoenen aan en laat weten dat ze glijmiddel op haar vingers doet om me geen pijn te doen.

'Ik ga de tablet bij je inbrengen. Schrik niet.' Ze opent mijn schaamlippen en brengt haar vingers naar binnen. Ze legt de tablet tussen mijn baarmoedermond en mijn vaginawand. 'Dat was het alweer. Dit gaat nu in een paar uur zijn werk doen. Je kan last krijgen van krampen die erger zijn dan menstruatiekrampen.'

Ik adem in en duw de lucht uit mijn longen. 'Het moet maar.'

'Als het heel erg wordt dan kan je pijnstilling krijgen.' Amber legt de deken terug over mijn benen en trekt haar handschoenen uit. 'Je mag niet meer eten en drinken vanaf nu. Ik kom ongeveer elk uur controleren hoe het met je baarmoedermond is.'