Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

50

~ ~ ~ Sterren van het hotel en restaurant aangepast. ~ ~ ~



'Er is een kans dat je een hersenbloeding of vochtophoping in je hersenen hebt. Omdat je nog maar net zwanger bent, is een CAT-scan geen goed idee. Het zal wel moeten als de klachten blijven aanhouden of verergeren.' Deze vrouw, waarvan ik eerder niet kon herkennen wat ze zei, heeft me net nogmaals uitgebreid onderzocht en is tot de conclusie gekomen dat mijn klachten in het afgelopen uur al iets verminderd zijn. Wel moet ik goed in de gaten gehouden worden vannacht en als het morgenvroeg niet nog beter is, zal ik wel naar het ziekenhuis moeten voor verdere onderzoeken. Zoals het er nu uitziet, is dat niet nodig. Ook dacht ze dat dit nog nasleep is van de eerste hersenschudding die ik opliep, gecombineerd met de zwangerschap. 'Denk goed om haar en bel als er iets is.'

Lucian laat de vrouw uit en sluit de kamerdeur als ze de gang op loopt. 'Drink nog maar een beetje.' Hij geeft me het plastic bekertje aan en ik neem een slokje.

'Ik heb eindelijk het idee dat ik alles weer meekrijg.' Zeg ik opgelucht. 'En ik begrijp alle woorden weer.'

'Mooi. Het was gewoon eng hoe erg afwezig je een uur geleden was.'

'Heb je nog iets kunnen regelen van wat je moest doen?' Ik drink nog een klein beetje.

'Nee, maar dat is niet erg. Je gezondheid is belangrijker.' Lucian streelt mijn wang en zet het bekertje op het nachtkastje naast me. 'Wil je proberen iets te eten?'

'Ja, graag.' Ik kijk toe hoe hij de menukaart van het hotelrestaurant pakt en daarmee bij me op bed komt zitten. Hij bladert door het boekje heen en ik kijk mee, krijg bijna een rolberoerte als de prijzen me opvallen. 'Jezus, wat een prijzen!' Ik had eerder ook al en paar prijzen gezien, maar sommigen zijn echt hoog. Sommige gerechten lopen op tot wel honderd euro voor iets simpels.

'Voor een viersterrenhotel valt het heel erg mee. Let niet op de prijs en kies iets waar je zin in hebt. Maakt niet uit of je het opeet of niet.'

'Ik weet niet wat nu geschikt is om te eten.'

'Wat eet je normaal als je misselijk bent?'

'Vaak gaat aardappelpuree wel goed.' Ik zoek de aardappelgerechten en kijk of er iets bij zit waarvan ik denk dat ik het binnen kan houden. 'Een simpel broodje lijkt me handiger.' Laat ik weten als niets op de menukaart me aanstaat op het moment.

'Ja, misschien is het verstandiger om met iets licht verteerbaars te beginnen. Broodje met ham en kaas, of yoghurt met fruit?' Hij kijkt op de bladzijden met ontbijtgerechten.

'Ik heb wel zin in yoghurt met fruit, inderdaad.'

'Dat alleen?'

'Ja, voor nu wel. Ik kan later nog iets eten als ik zin heb.'

'Klopt. Dan bestel ik dit eerst.' Lucian staat op en legt de menukaart op de plek waar hij die vandaan heeft. Daar ligt ook een tablet waarmee je direct de bestelling kan doen. Heerlijke luxe in zo'n speciale kamer van een duur hotel. 'Als je iets wil eten of drinken moet je dat gewoon bestellen, liefje.' De man drukt een kus op mijn lippen. 'Gaat het nog steeds goed met je?'

'Ja, ik voel me goed tot nu toe. Vergeleken met eerder tenminste.'

'Gelukkig. Zeg het alsjeblieft wel als dat verandert.'

'Zal ik doen.' Ik ga tegen hem aanliggen. 'Hebben we tijd om ergens heen te gaan voordat we terug naar huis gaan?' Ik zou graag een paar plaatsjes bezoeken nu we hier zijn.

'Vast wel. Al heb ik dit weekend geen volledige dag vrij. Zaterdag en zondag overdag moet wel lukken. En misschien morgenavond. Maar het ligt er ook aan hoe jij je voelt.'

'Dat is waar. Ik denk niet dat ik in deze toestand urenlang kan rondlopen.' Fijn, komt echt goed uit dat dit me overkomen is.

'Nee, dat denk ik ook niet. Maar we kunnen altijd later in de vakantie nog een keer gaan. Hopelijk voel je je dan veel beter.'

'Ik heb nog twee en een halve week vakantie. Denk je dat ik me dan veel beter kan voelen?'

'Ik hoop van wel. En anders gaan we eens een weekend. Zolang het nog lekker weer is.' Lucian kust me geruststellend.

Een half uur later zitten we samen op bed te eten. Ik mijn yoghurt met fruit en Lucian gebakken aardappelpartjes met een groentesalade en een lap biefstuk met pepersaus. Het ziet er heerlijk uit en ik baal er nu van dat ik niet alles kan eten wat ik wil. Tijdens het eten praten we gezellig, omdat het voor mij nu geen goed idee is om tv te kijken.

'Dat was lekker.' Zeg ik als ik weer tegen Lucian aankruip, nadat ik mijn bakje op het dienblad op de kast gezet heb.

'Mooi, voel je je nu wel iets beter?' Kort streelt hij mijn wang.

'Ja, ik voel dat ik al meer energie heb. En ik ben minder duizelig.' Ik kijk naar zijn eten, dat er erg aantrekkelijk uit ziet.

'Wil je ook een hap?' Vraagt de man als hij me ziet kijken. Is dat wel handig? Ik ben al blij dat ik de yoghurt tot nu toe binnen kan houden.

'Eén hapje.' Ik ben toch wel benieuwd hoe het smaakt van een tweesterrenrestaurant. Hij snijdt een stuk van het vlees af en ik zie hoe rauw het vlees nog is. 'Wacht, ik mag geen rood vlees meer eten.' Zeg ik snel.

'Goed dat je het zegt, ik had daar niet aan gedacht.' Lucian snijdt de randen die wel gaar zijn van het vlees af en prikt dat met wat groente en aardappels aan de vork. Hij houdt het bij mijn mond en ik hap het er af. Een tinteling gaat door mijn mond van het heerlijke eten en ik doe iets langer over het kauwen dan normaal.

'Zo lekker.' Zeg ik met een nog volle mond.

'Meer?' De geweldige man lacht als ik knik. Weer prikt hij van alles wat op de vork en voert me. Voordat ik de hap doorgeslikt heb, houdt hij me al een nieuwe hap voor. 'Heb je zelf wel genoeg gehad?' Vraag ik geschrokken als zijn bord leeg is. Ik heb nog best veel opgegeten net.

'De vraag is of jij genoeg gehad hebt.'

'Ja, ik denk zelfs iets te veel.' Ik zit uit te buiken op bed, met mijn rug tegen het rechtop gezette kussen en mijn benen opgetrokken onder de deken.

'Gelukkig.' Lucian staat op en zet zijn bord op het dienblad en komt bij me zitten.