Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

76

'Lekkerding.' Lucian zet een kop warme chocolademelk op de salontafel voor me, pakt daarna een kleedje uit de mand met dekentjes en legt het over ons heen nadat hij naast me op de bank kruipt. 'Wat ben je aan het kijken?'

'Nog niets, maar er komt een leuke kerstfilm op zo.'

'Ik dacht dat jij wilde proberen de bevalling op te wekken?'

'Het sneeuwt te erg. Hopelijk is het minder als de bevalling natuurlijk begint. Straks wil de verloskundige niet komen vanwege de dikke sneeuw.' Het zou fijn zijn als ik thuis kan bevallen en niet naar het ziekenhuis moet omdat het weer tegenzit.

'Het komt wel goed, Kitten.' De man schuift mijn shirt en trui omhoog en drukt meerdere kusjes op mijn buik. Na een stuk of tien legt hij zijn hoofd neer om naar de geluiden van ons kindje te luisteren. Ons standaard avondritueel, lekker op de bank een serie of film kijken voordat we op bed gaan voor een intieme afsluiting van de dag. Ik laat mijn vingers door het haar van de man gaan. Hij legt zijn hand op de andere kant van mijn buik als hij ons monstertje voelt bewegen.

'Denk je dat het een sportertje wordt?' Vraag ik als Lucian met zijn vingers tegen het voetje van ons schoppende kleintje drukt.

'Met ons als ouders? Echt wel.' Met een zucht gaat hij rechtop zitten als zijn telefoon gaat en loopt dan naar de keuken, waar het geluid vandaan komt. 'Ik moet de documenten even opzoeken. Geef me vijf minuutjes en ik bel je terug.' Lucian komt de woonkamer weer in en ik zie dat hij niet blij is. 'Sorry liefje, ik moet nog even wat dingen met John overleggen, over gister. Je mag me altijd storen als je me nodig hebt.' Hij legt zijn hand op mijn buik en drukt een kus op mijn lippen en voorhoofd.

'Zal ik doen.' Ik pak zijn gezicht vast en dwing hem me nogmaals te kussen. 'Ik hou van je.'

'Ik ook van jou, Kitten.' De man verlaat me en gaat naar boven, naar zijn kantoor.

Net als ik lekker in de film zit wordt er aangebeld. Ik druk mezelf omhoog van de bank en stap in mijn sloffen voordat ik naar de hal waggel.

'Vanessa, eindelijk ontmoeten we elkaar dan.' De voordeur is nog niet volledig open en de oudere vrouw loopt langs me naar binnen. 'Goh, Lucian heeft best een leuk huisje gekocht. Te klein voor mijn smaak, maar hij zal binnenkort vast weer willen verhuizen naar een huis dat aan de familie standaarden voldoet.' Wacht! Dít is de moeder van Lucian? Wat doet ze hier en waarom om deze tijd nog? Het is bijna negen uur. Ik sluit de deur en maak mijn weg naar de woonkamer, waar de vrouw al is. Ze drukt haar dikke bontjas in mijn armen en neemt plaats op de plek van de bank waar ik net zat. Jemig, die jas is intens zwaar! Verwacht ze dat ik haar jas ga ophangen? 'Moet ik je vragen mijn jas aan een haakje te hangen? Is de zwangerschap een handicap voor je?' Stomverbaasd kijk ik haar aan. 'Je komt deftiger over met je mond gesloten, meisje.'

'Ik sta compleet achter de beslissing van Lucian dat hij niet wilde dat ik je leerde kennen.' Met tegenzin hang ik de jas aan de kapstok en ga op de stoel bij het raam zitten, zo ver mogelijk van haar vandaan. Ik schop mijn sloffen uit en leg mijn voeten op het voetenbankje.

'Je mag ú zeggen.' Gemeen, denigrerend zelfs, lacht ze naar me.

'Dat is iets wat verdient moet worden.' Wat zijn moeder kan, kan ik ook.

'Vanessa, je hebt geen status. Je spreekt je superieure altijd aan met respect. Ik snap dat je dat nooit geleerd hebt tijdens je opvoeding, dus ik zie het deze keer door de vingers.'

'Praat niet zo respectloos over mijn ouders!' Nu heeft ze écht een verkeerde snaar geraakt. Wat een low blow van haar om mijn overleden ouders hierin te betrekken! Ik schrik op van de sterke kramp in mijn buik. Dit is ook veel te stressvol! Zuchten tegen de pijn helpt niet.

'Waar is Lucian eigenlijk? Ik had verwacht dat hij je geen moment uit zijn ogen zou verliezen.' Lucian's moeder kijkt de woonkamer en keuken rond. Ze hoeft niet te weten waar hij is en wat hij aan het doen is, dus ik houd me stil en kijk naar de film waar ik nu al veel van gemist heb. 'Hallo, Vanessa, heb je problemen met je aandacht ergens bij houden?'

'Ja, ik probeer deze film te kijken en me concentreren lukt niet omdat jij tegen me blijft praten. Je bent hier niet voor mij, dus ik ga je ook niet bezighouden.'

'Correct, ik ben hier om Lucian om uitleg te vragen over jullie verloving. Daar heb ik geen toestemming voor gegeven, namelijk.'

'Hij is volwassen en heeft geen toestemming nodig om met iemand te trouwen.'

'Wel als zijn ouders het meisje waar hij mee wil trouwen niet goedkeuren.' De minachting is duidelijk in haar ogen te zien.

'Succes, je bent al anderhalf jaar tevergeefs bezig. Lucian zal nooit bij me weggaan. Ik kan elk moment bevallen van zijn kind.' Alsof het kleintje hoort dat ik er over praat, begint het te schoppen.

'De enige reden daarvoor is dat je die arme jongen in een list getrokken hebt. Het was allemaal een plan van je om Lucian te krijgen. Het enige wat je wil is zijn geld.' Ze schraapt haar keel om meer leugens te kunnen vertellen. 'En daar ga ik uiteindelijk succesvol een stokje voor steken.'

'En hoe wil je dat doen?' Daag ik uit, haar spel meespelend.

'Het zou toch zonde zijn als de trouwerij afgelast wordt net voordat het ja-woord komt.' Met een hand voor haar mond lacht ze hoorbaar.

'Ik verwacht niet dat dat gaat lukken.'

'We zullen het zien.' De vrouw pakt de mok met chocolademelk van de salontafel en kijkt er bedenkelijk in. 'Je kan wel een kop thee voor me zetten.' Ze zet de beker terug op tafel en richt haar ogen op mij.

'Vraag je bediende maar.' Ik lijk wel gek als ik ga doen wat ze eist! Wie denkt ze wel niet dat ze is?

'Zo verdien je geen positieve punten bij me, meisje.' Ze loopt naar de keuken en zoekt in de kastjes, slaat met de deuren.

'Gelukkig wil ik die niet eens.' Alweer noemt ze me meisje, wat intens vervelend!

'Oepsie!' Glas valt kapot op de vloer. Ik durf te wedden dat ze dat expres deed. 'Kom dit even opruimen, svp.'

'Doe het zelf.' Dat betekent dat ik op mijn knieën moet opruimen en hulp nodig heb met opstaan. No way dat ik de moeder van Lucian om hulp ga vragen.

'Daar heb ik een schoonmaker voor.'

'Je hebt ook iemand die thee voor je maakt wanneer je dat eist.' Als ze haar eigen thee kan zetten, kan ze ook zelf opruimen. Met een glas gekookt water uit de kraan, die luxe hebben we hier, en een thee zakje erin, gaat ze weer op de bank zitten. Ze vertikt het om het gebroken glas op te vegen. Mag ik het ook nog zelf gaan opruimen. Straks lopen de katten in het glas! Met de bezem veeg ik alle scherven bij elkaar en gebruik daarna het aanrecht om door mijn knieën te gaan. Met een handveger schuif ik alles op een motblik. Dit is voor nu wel goed. Ik heb erge krampen van de inspanning en stress die de vrouw me geeft. Even rusten en de krampen wegzuchten voordat ik mezelf weer op de been kan krijgen. Ik schuif mezelf dichter naar het aanrecht en ga er tegenaan zitten. Blijf alsjeblieft nog heel even zitten, klein baby'tje.