Geselecteerd [OP18+] & AU: Gekozen [OP18+]

72.2

Kleine update aan dit hoofdstuk. De aanpassing is blijkbaar niet opgeslagen na 10 keer op opslaan klikken gister.
Toegevoegd:  'Al die heerlijke, zoete melk moeten we niet verloren laten gaan', aan het begin van dit hoofdstuk.

O mijn god, wat is dit? Er zitten twee grote natte plekken op mijn shirt, op borsthoogte. Mijn borsten hebben gelekt? Kan dat al zo vroeg in de zwangerschap? 'Lucian, wil je me een schone beha en shirt geven?' Wat ben ik blij dat ik extra kleren meegenomen heb voor het geval ze onder de verf kwamen te zitten. De man komt de badkamer binnen.

'Oh, ik wist niet dat dat zo vroeg al kon gebeuren.' Hij trekt een wenkbrauw op bij het zien van de vlekken. 'Dat heeft me iets nieuws om te proberen in de slaapkamer. En voor elk ander moment van de dag.' Lichtjes knijpt hij in mijn tepels en lacht vermaakt als er meerdere straaltjes melk uit spuiten. Zoveel! 'Hier ga ik me uren mee vermaken straks.' Zijn lippen omsluiten mijn tepel en zuigt er aan. Ik zet een stap naar achteren en giechel als er melk uit zijn mond valt als mijn tepel uit zijn mond floept. Hij likt zijn lippen af en kust me hartstochtelijk. 'Daar wil ik vanavond wel wat meer van snoepen. Al die heerlijke, zoete melk moeten we niet verloren laten gaan.' Lucian neemt mijn tepel weer in zijn mond en gaat door met zuigen. Hij kreunt van voldoening.

'Hey, we waren in de buurt en vroegen ons af of jullie nog hulp nodig hadden.' Olivia en Michel spieken in de babykamer. 'Paars? Jullie weten het geslacht nog steeds niet?'

'Nee, de baby lag alweer niet goed. Dus we hebben een neutrale kleur gekozen.'

'Maar waarom de naam in het blauw dan?'

'Naam? We hebben nog helemaal geen naam! Waar?' We hebben geen eens blauwe verf gekocht, waar heeft ze het over? Hoe heeft Lucian blauw kunnen gebruiken? En wanneer? Ik was er de hele tijd bij!

'Kom kijken dan, doos!' Mijn beste vriendin en haar vriend staan in de gang, bij de deur van de babykamer. Ik loop de kamer in en kijk eerst op de drie muren naast en voor me. Daar is alleen paars te zien. Dan draai ik me om en heb door dat ik voor de gek gehouden ben en dat Olivia en Michel er helemaal niet zijn om te helpen. Ja, wel helpen, maar niet met verven. Ze hielpen Lucian! Ik kan niet geloven dat ik hiervoor gevallen ben! Ik bijt op de binnenkant van mijn wangen en kijk naar het plafond om tranen tegen te houden. Nooit is het in me opgekomen dat dit op deze manier kon. Lucian is me er eentje.

'Lucian, dit kan je me niet aandoen!' Ik veeg de doorgebroken tranen weg en kijk hoe de man voor de muur met blauwe tekst komt staan.

'Ik ga je dit zeker wel aandoen.' Hij heeft een lichtgrijs pak aan met een witte blouse er onder, waarvan de bovenste twee knoopjes los zijn. Ontzettend sexy. Ik denk dat hij zich omgekleed heeft toen ik net afgeleid werd door Olivia.

'Love you.' Ze knipoogt naar me en met een lach van oor tot oor op haar gezicht loopt ze weg met de jongen. Ik lees de woorden op de muur nogmaals, kan niet geloven wat er staat. Wil je met me trouwen?

De man voor me schraapt zijn keel en neemt plaats op één knie. 'Vanessa, toen ik je beter leerde kennen was ik er al snel zeker van dat ik de rest van mijn leven met jou wilde spenderen. Wil je met me trouwen?' Hij haalt een klein doosje uit het zakje van zijn colbert en maakt het open om een prachtige rose gouden ring met grijze stenen langs de band, een grote diamant in het midden als pronkstuk en aan beide zijden een opaal omringd met kleine diamanten.

'Ik wil niets liever!' Ik vlieg hem om zijn hals en kus hem passievol. Lucian maakt zich los van me en pakt mijn linkerhand en schuift de adembenemende ring om mijn linker ringvinger. Hij blijft mijn hand vasthouden en ik zie de trots in zijn ogen. Hij had vast niet van zichzelf verwacht dat hij ooit een vaste relatie zou hebben. De overheerlijke man omhelst me met zijn sterke armen.

'Ik hou van je, Kitten.'

'Ik hou ook van jou.' Ik neem zijn gezicht in mijn handen en kus hem innig. Ons intieme moment wordt verstoord door de baby die weer een MMA-les begint. 'Lucian-' Ik pak zijn handen en druk ze op mijn buik op de plek waar ons kleintje zit te schoppen.

'Ons monstertje is lekker actief. Ik ben er zeker van dat ze een vechtsporter gaat worden.'

'Ze?' Lucian noemt ons kindje vaker iets vrouwelijks.

'Ik denk dat het weer een meisje is.'

'Denk je? Het voelt voor mij anders dan de vorige keer. Ik denk nog steeds dat het een jongetje is. Jammer dat we dat niet konden zien op de echo vanmorgen.'

'O ja, want je stond te springen om me te mogen plagen als je gelijk had.' Lucian tilt me op en ik geef een gil. Hij loopt met mij in zijn armen de trap af en ik zie Michel en Olivia op de uitklapbare stoelen in de achtertuin zitten.

'En?' Mijn beste vriendin kijkt me afwachtend aan.

'Ik haat je zo erg, Oli.' Natuurlijk haat ik haar niet echt, dat zou ik nooit kunnen doen.

'Love you too, sweetie.' Ze staat op. 'Maar we kwamen hier ook om jullie te helpen verven.'

'Nietes, je kwam hier om Lucian te helpen met zijn plannetje.' Ik steek mijn hand naar haar uit om met de ring om mijn vinger te pronken.

'O wauw!' Olivia haar mond valt open van verbazing. 'Lucian, die ring moet je een fortuin gekost hebben! Hoe kom je er aan?'

'Ik heb zo mijn connecties als advocaat en kreeg hem voor een vriendenprijsje. Hij is handgemaakt.'

'Je draait om mijn vraag heen.' Zegt ze streng. Lucian zijn antwoord is het in de lucht steken van vier vingers. 'Vierhonderd?'

'Gooi er nog maar een nul bij.' Er verschijnt een trotse lach op het gezicht van mijn splinternieuwe verloofde.

'Vierduizend euro?!' Olivia kan haar oren niet geloven. Ik ook absoluut niet. Hij kan toch niet zoveel geld neergelegd hebben voor maar een verlovingsring?

'Correct. En dat was het vriendenprijsje. Normaal worden deze ringen voor tweeduizend euro meer verkocht. Wacht maar tot we de trouwringen daar gaan uitzoeken en laten maken.' Laten maken? Maar hoe weet hij welke maat ring hij moest hebben? Ineens herinner ik me de keer dat Lucian me meenam naar een juwelier voor een verjaardagscadeau voor Amber en ik tijdens het wachten ringen ging passen met één van de medewerkers. Die persoon heeft natuurlijk doorgegeven welke maat ring ik had! Dat is zo slim van hem, omdat ik nooit verwachtte dat daar iets achterweg kwam.