Zapach dymu przypominał mu o minionych latach samotności jak nic innego. I co z tego, że już nie był sam? Miał przyjaciela i chłopaka w jednym. Jednak jego uzależnienie nie minęło, a dym wciąż unosił się w powietrzu. Jego ubrania były przesiąknięte tym zapachem, za każdym razem przypominając mu tamte dni. Dym papierosowy przynosił na myśl chwile odosobnienia. I może właśnie dlatego nie potrafił zerwać z nałogiem? Bo samotność miała specjalne miejsce w jego sercu, umyśle i życiu, a dym wciąż mu o niej przypominał? Może właśnie dlatego wydawał swoje pieniądze, aby kupować to świństwo zwane papierosami? Czy aż tak bardzo bał się samotności, że pozwolił stać jej się swoim przyjacielem? Może właśnie taka była wersja wydarzeń. Może było zupełnie inaczej. Dym przeniknął do jego życia i omamił mu oczy, sprawiając, że zaczął powoli spadać w otchłań bez dna.
I może właśnie wtedy zabrakło dla niego ratunku...
147 słów
Podoba mi się
CZYTASZ
We are... humans? | One Shots
Krótkie OpowiadaniaRóżne historie, których nie mam gdzie umieścić, a chcę, by ktoś je przeczytał oraz prompty (niecodziennie!) 37/50, 74% x - ship i - nie ship, tylko przyjaciele, relacja ojciec syn itd. W pierwszym prompcie powinno być ,,i" a nie ,,x" Miłego czytania...
