Wszyscy ludzie czasami są smutni, to jest w porządku.
Nie musisz uśmiechać się cały czas.
Masz prawo do własnych łez.
Każdy tak mówi, ale czy ktokolwiek z nich rozumie?
Czy ktokolwiek z nich powiedział, że mogę go przytulić?
Czy ktokolwiek z nich powiedział, że mogę płakać dopóki potrzebuję?
Czy ktokolwiek z nich powiedział, że jest tu dla mnie?
Czasami ból pojawia się nagle, a jedynym sposobem, by go uciszyć jest obecność w miejscu, gdzie czujesz się bezpiecznie. Gdzie możesz przytulić się do poduszki, gdzie możesz kopać w ściany, gdzie możesz płakać z przytulanką przy piersi, gdzie możesz słuchać muzyki. Te wszystkie rzeczy są tu dla ciebie.
Czasami to po prostu wystarczy, by zostać zrozumianym, by chwilowo ukoić ból. Naprawdę, czasem pocieszenie nie wymaga słów. Wystarczy po prostu być.
128 słów
Częściowo zainspirowany jedynym z shotów od JustSuicidalBird
Początkowo miał być to drabble, ale nie chcę mi się tego skracać
Powitajmy wenę gromkimi oklaskami
CZYTASZ
We are... humans? | One Shots
Krótkie OpowiadaniaRóżne historie, których nie mam gdzie umieścić, a chcę, by ktoś je przeczytał oraz prompty (niecodziennie!) 37/50, 74% x - ship i - nie ship, tylko przyjaciele, relacja ojciec syn itd. W pierwszym prompcie powinno być ,,i" a nie ,,x" Miłego czytania...
