Zostawiłem swoje serce w Bolonii
W tych zdobieniach i ścianach
W pomnikach i głosach
W herbach i godłach
W drzewach i rowerach
W ulicach i balkonach
Moje serce w Bolonii
Ludzi tylko nie spotkało
Dostrzegło żarty sprzed wieków
Obejrzało miejsca święte
Miejsca zaklęte
A także ulice kręte
Muzeum zamknięte
Murek przy oknie
Ciemne alejki niepozbawione blasku
W Bolonii
W Bolonii było pięknie
Miasto marzeń i architektów
Tam moje serce gniazdo uwiło
Brakuje mu tylko towarzystwa
Bo choć było i widziało
Bo choć tyle wystarczyło
By kochać
To tylko ludzie mogli sprawić
By moje serce, serce w Bolonii
Się w niej zakochało
101 słów
[27.08.2024r.-27.08.2024r; 07.10.2024r.]
CZYTASZ
We are... humans? | One Shots
Krótkie OpowiadaniaRóżne historie, których nie mam gdzie umieścić, a chcę, by ktoś je przeczytał oraz prompty (niecodziennie!) 37/50, 74% x - ship i - nie ship, tylko przyjaciele, relacja ojciec syn itd. W pierwszym prompcie powinno być ,,i" a nie ,,x" Miłego czytania...
