We are... humans? | One Shots

Children of Kings

Dzieci Królów powinny być szczęśliwe.
Dzieci Królów powinny bawić się i śmiać.
Dzieci Królów powinny mieć przyjaciół.
Dzieci Królów powinny odpoczywać.
Dzieci Królów powinny być uczone sprawiedliwości i dobroci dla ludu.
Dzieci Królów powinny poczuć ojcowską i matczyną miłość.
Dzieci Królów powinny móc popełniać błędy.
Dzieci Królów powinny znaleźć swój wewnętrzny spokój.
Dzieci Królów powinny mieć swoje własne sekrety.
Dzieci Królów powinny mieć dzieciństwo jak każdy inny człowiek.

Dzieci Królów nigdy tego nie doświadczyły.

Dzieci Królów nie potrafią przelewać łez.
Dzieci Królów nie potrafią mówić o uczuciach.
Dzieci Królów nie potrafią już szczerze się uśmiechać.
Dzieci Królów nie potrafią słuchać i wybaczać.
Dzieci Królów nie potrafią chować dumy do kieszeni.
Dzieci Królów nie potrafią porzucić zemsty.
Dzieci Królów nie potrafią odczuwać szacunku do niższych warstw społecznych.
Dzieci Królów nie potrafią wyrażać swoich obaw.
Dzieci Królów nie potrafią być dobre.

Dzieci Królów nie zostały nauczone tego przez rodziców.

Dzieci Królów były smutne.
Dzieci Królów były obciążone ciężarem królestwa, które kiedyś będą dźwigać.
Dzieci Królów były osądzane przez wszystkich.
Dzieci Królów były uczone jak walczyć i przelewać cudzą krew.
Dzieci Królów były zmuszone tłumić swoje uczucia.
Dzieci Królów były karane jak reszta.
Dzieci Królów były otoczone przez fałszywych ludzi.
Dzieci Królów były głodne dotyku.
Dzieci Królów były nauczone krzyku na innych.
Dzieci Królów były szkolone, aby prowadzić armię na pole bitwy.
Dzieci Królów były zmuszone wygrywać wojny.
Dzieci Królów były uczone jak kłamać.
Dzieci Królów były świadome swojej władzy i potęgi.
Dzieci Królów były na szczycie hierarchii.
Dzieci Królów były nieszczęśliwe.

Ale właśnie takie były Dzieci Królów.

255 słów

Uther Pendragon nigdy nie był dobrym ojcem. Przynajmniej nie w opowiadaniach. Król jest martwy i niech żyje król. Artur Pendragon zasiada na tronie z siostrą Morganą u boku.