My Pain (Book 1)'Awesomely Completed'

Chapter 16

~FOREST~

 

WEDNESDAY, P.E namin kaya narito kami sa loob ng gym to continue the volleyball. Whole month naming laro itong volleyball dahil once a week lang naman kami mag-meet sa P.E. At yung dalawang team palang ang naglalaro, hindi pa nakakapaglaro ang dalawang grupo ng mga babae at ang mga boys.Ngayon ang pangtalo at pangapat na team ng mga girls ang maglalaro, and the winner for today will be the oponet of the first winner which is Baki’s team. Kahit hindi man ito nag-laro last week ay nanalo parin ang team nito, mas mabuti ng hindi siya naglaro dahil baka magkatotoo nga ang sinabi nitong matutumba niya lahat ng kalabang team pero sa isang kakaibang paraan na may kalakip na sakit!

Tsk! ang hilig-hilig sa sakit ang babaing iyon, kaya bagay na bagay lang talaga dito ang pangalang ‘PAIN’ iiling-iling ako sa aking naisip. Wala ito ngayon, kaya hindi ko mahagilap ang blangkong mukha nito. Tumingin na lang ako sa court kong saan naglalaro na ang 3rd at 4th team. Pero natuon ang mga mata ko sa nakangiting si Yein, she enjoy the game because that’s her favorite sports. She is one of the volleyball players back then. I can say, she’s really good on it. Naging 3-times M.V.P ito eh, tapos na kasi ang sports fiest ng mangari ang panloloko nito at lumipat ito ng school kaya nakapag-tatlong M.V.P award pa ito.

“Mine!” narinig kong sigaw ni Yein saka itinira ang bola. Sinubokang i-block ng dalawang kaklase namin pero hindi sila nagtagumpay at wala pang tumira sa bola kaya nakapuntos ang team ni Yein which is the group 3.  Mukhang sila na ang mananalo.  Napaiwas ako ng tingin ng bumaling ito sa akin. Hindi ko namalayang natuon na ng husto ang paningin ko kay Yein. “Kailangan ko ng sub.” rinig ko pang sabi ni Yein, hindi naman kasi kalayuan ang bleacher na kinauupuan ko sa kanila kaya naririnig ko ang mga sinasabi nila. “Matagal ding hindi ako nakapaglaro ng volleyball, feeling ko hindi na ako ganun kagaling.”

Nasa-tabi ko na ito, hindi ko alam kong anong sasabihin ko pero mas hindi naman pweding magpahalata akong naiilang sa kaniya. “Your still good on it.”

“Really? I’m happy to hear that especially when it comes to you Forest.”

Tumango lang ako at hindi na nagsalita.

“Sorry Forest, I know sorry is not enough after what I did to you but…can we be friends? kahit yun lang? Promise hindi na ako mangungulit na ibalik tayo sa dati basta pumayag kang maging magkaibigan tayo.”

Napatingin ako kay Yein, seryuso ang mukha nito at kitang-kita ang sincerity sa mga mata nito.

“Please.”

“Hindi ganun kadaling pagbigyan ang gusto mo Yein, makontento ka nalang kong anong meron tayo dahil kagagawan mo naman ito.” walang emosyong sabi ko at tumingin sa mga kaklase kong naglalaro parin ng volleyball upang iwasan ang tingin niya. Naiilang ako sa tinging niya.

“Kaya nga, let me make it up to you Forest, give me another chance.”

“Do you think I can give you a chance that easily? Pumayag ako sa request ni Dad about taking care of you kahit labag sa kalooban ko iyon pero this time, hindi ko mapagbibigyan ang gusto mo Yein.” hindi ko napigilang medjo mapalakas ang boses ko dahil sa galit, how could she ask for a second chance after what she did to me!

“I know I hurt you so bad and I understand why your so cold and mean to me right now, I can accept that Forest but please give me a chance.”

Napatingin ako dito ng marinig ko ang mahinang hikbi nito. Damn it! Kinuha ko yung panyo ko sa bulsa ng jogging pants ko at ibinigay sa kaniya. Seeing a girl crying is the most thing I can’t stand it, she knows my weakness and she’s using it and I was caught off guard, damn it!