~PAIN~
"I already book a flight for you to go back in the Philippines Miss Herrera, pack all your things and my men will take care of you. I hope this is the last time we see each other and of course, my grandson too, from now on...STAY AWAY FROM OUR LIVES!"
Nakuyom ko ang aking kamao ng muling maalala ang huling mga sinabi ni Mr. Everton bago ito umalis. Tiningnan ko ang dalawang foreigner na lalaking escort ko sa loob ng sasakyan at inutosan nito na ihatid ako sa airport upang makasigurong aalis talaga ako. Tsk.
Kailangan kong mag-isip ng paraan para mapigilan itong gustong mangyari ni Mr. Everton. Saktong huminto ang kotseng sinasakyan namin at nakita kong nakarating na kami sa airport ng makaisip ako ng magandang paraan.
Lalabas na sana ang dalawang lalaking katabi ko dito sa backseat ng magsalita ako.
"Call your boss, I need to talk to him NOW." I emphasize my last word.
"I'm sorry Miss but you can't, our boss told us to send you here in the airport and no more else." kaswal na sagot naman ng isang lalake.
"I have a good proposition to him and you'll be dead if you don't call him immediately." sabi ko habang matalim na nakatingin sa kanya.
Napatingin naman siya sa kasama at tumango naman ito. "Okay Miss but in just few minutes." anito bago kinuha ang cellphone sa bulsa at paniguradong kinontak na si Mr. Everton, ilang saglit lang ay may kausap na ito saka iniabot sa akin ang cellphone.
"What is this good proposition your talking about Miss Herrera?" maawtoridad na tanong nito na bakas sa boses ang pagiging-curious nito sa proposition na sinasabi ko.
"First, Let me tell you this Mr. Everton I will never ever break his heart like what you want me to do."
"Ha! Then I will tell all of this information that I know about you to my grandson NOW and I'm pretty sure he will surely feel disgusted to you Herrera like what I'm feeling right now, looking at you is I see a face of A CRIMINAL! A MURDERER!" pabulong lang na singhal nito sa kabilang linya.
"Tsk. Siguraduhin mo lang Mr. Everton na handa mong harapin ang posibilidad na mangyari sa lahat ng mga hotels mo kapag ginawa mo 'yan." I intentionally use tagalog words so those two foreinger can't understand what I'm talking about. This conversation is only between me and Mr. Everton.
"What do you mean?"
"Sa'yo na nanggaling na ang ama ko ay merong malaki, makapangyarihan at delikadong organisasyon."
"Then?" Mr. Everton sarcastically asked.
"Hindi mo ba naisip na puwede kong ihiling sa ama ko na sirain lahat ng pinagmamalaki mong mga hotels? Tss. Kilala ko ang aking ama at napakadali lang dito na trabahuhin ang gusto ko. Aren't you afraid of that?" I asked ominously with an evil grin. Wala naman talaga akong planong gawin ang sinabi ko, tinatakot ko lang siya na alam kong epektibo. I don't have a choice, I don't want to do it what he wants. Hurting kamatis is like hurting myself too, that's why I needed to use a blank threat.
"How dare you give me a damn threat! D-do you think you make me believe that you can really mess up with me?"
I smirked. Sa boses palang ni Mr. Everton ay alam ko ng apektado siya sa mga sinabi ko.
"Of course I can do that. I will do everything in my power to stop what you want me to do to your grandson." walang pag-aalinlangang sagot ko habang may nakakalokong ngisi sa mga labi. "Isang tawag lang sa ama ko, lahat ng mga hotels mo ay mawawala na parang bula and my good proposition will surely save you Mr. Everton to avoid this dreadful fate in your life." minsan sa buhay, kailangan mo lang talaga maging madiskarte sa buhay. Hindi ko hahayaan na magiging ganun-ganun na lang ang mangyayari sa pagitan namin ni kamatis.
BINABASA MO ANG
My Pain (Book 1)'Awesomely Completed'
General FictionI HATE PAIN, minsan na akong nasaktan dahil sa labis labis na pagmamahal. Kaya isinumpa ko na at itinaga iyon sa bato na hinding hindi na ako iibig pa dahil takot na akong harapin at sunggaban ang salitang 'pain' Hanggang dumating ang kakaibang 'pai...