AŞKI VİRANE

1. Bölüm • Dilek •

~ 28.3.21 ~

 ...

"Ruhunun diğer yarısıyla tanıştığında, başkalarıyla neden işlerin yürümediğini anlayacaksın."

-Lev Tolstoy
...

🌼
     

Madde 1: Uzun uzun bakışmalar olmalı.

Madde 2: Çokça ortak nokta bulunmalı.

Madde 3: Olası bir dokunuşta gözler birleşmeli, etkileşim olmalı.

Madde 4: Üşüdüğümde ceketini vermeli.

Elimdeki not kağıdına yazdıklarımı son kez gözden geçiriyordum. Diğer koluma doğru yatan kedime şöyle bir baktığımda neşeyle gülümsedim.

"Şu anlık aklıma dört tane madde geldi ama olsun! Dördüncü madde de yaz ayı için uygun olmasa da serin yaz geceleri için olabilir aslında. Bu maddeleri gerçekleştirmeliyiz ki gerçek bir aşk doğsun!"

Elbette aşk maddelerle olacak bir şey değildi ama elimden bu geliyordu şimdilik.

Kağıdı pantolonumun cebine sıkıştırdıktan sonra büyük adımlarla ablamın çalıştığı veterinerliğe gidiyordum. Aynı zamanda hoşlandığım adam da oradaydı.

Uras.

Henüz üç aydır tanıyordum ama bu üç ay onu tanımam için yetmiş hatta artmıştı bile. Tek eksik, o beni çok fazla tanımıyordu. Şimdi de o eksiği tamamlamaya gidiyordum. Her gün olduğu gibi..

Evet, her gün. Onu daha çok tanımak, her an yakınında olmak için bizzat buraya geliyordum. Henüz bir yakınlaşma, etkileşim olmamıştı fakat olacaktı. İnanıyorum!

"Öyle değil mi Gece? Bu sefer olacak!"

Kendimle eksilmeyen gülümsememle konuşmaya devam ederken veterinerliğe gelmiştim bile. Ablamla odaları karşılıklı olan Uras'ın odasının kapısının açık olduğunu görünce hiç durmadan içeriye daldım.

"Uras! Ben geldim."

Masasının arkasına oturmuş, önündeki deftere bir şeyler not eden Uras, sesimi duyunca kafasını kaldırdı. Bana bakıp gülümsedi.

"Hoş geldin İklim."

"Hoş bulduk! Gece'yi getirdim sana. Sanki biraz hastaymış gibi hissettim. Dün akşamdan beri mırıl mırıl. Anlayamadım." dedim tatlı tebessümümle bir yandan kedimin sırtını severken.

Uras kaşlarını kaldırırken oturduğu yerden kalkıp yanımıza geldi.

"Keşke Derya'ya götürseydin hiç beklemeden. Aslında daha dün Gece'yi kontrol ettim, hiçbir şeyi yoktu ama.."

Hâlâ bir problemi yoktu fakat bunlar seni görmek için ürettiğim bahaneler olabilir mi Uras?

"Ah şey, ablamın hastası var sanırım. Senin kapını açık görünce ben de geleyim dedim."

Uras, Gece'ye doğru uzandığında sanki çocuğumuzu ona veriyormuş anne edasıyla kucağına verirken ellerimiz birbirine değmişti.

Zihimden not ettiğim maddeler hızla geçerken üçüncü maddenin olabileceği beni fazlasıyla heyecanlandırmıştı.

Bir tepki vermesi, gözümün içine bakması için bir umut bekliyordum. Ama onun yaptığı tek şey, kedimi kendi kucağına almak olmuştu.

Pekâlâ.