Dünyanın bir haber olduğu büyük bir projenin merkezinde bulunan, masum bir denek.
Hiçbir suçları yokken, ceza çekmek zorunda kalan iki ajan.
Alec ve Jace başlarına nasıl bir bela geleceğinden habersiz görevlerinini sonunda, tahmin edemeyecekleri bü...
Beni merak ederek yorum attığın için teşekkür ederim canım. Bölüm sana gelsin ♥
〽〽〽
"Bu halimle istediğin kadar oynayabilirsin. Ama sonrasında sana yapacaklarımdan endişelenmiyor musun?"
"Hayır."
Raphael'in bakışlarında bir şey Magnus'un hoşuna giderken, kollarının serbest kalmasıyla yanaklarındaki göz yaşlarını sildi. Ayağa kalktığında kendinden emin duruşunu sergilerken, gülümsüyordu.
"Aramızda olanlarla, aramızda kalacak, Raphael."
〽〽〽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Magnus, yüzündeki gülümsemeyi korumaya çalışsa da, buna uzun bir süre devam etmesi mümkün görünmüyordu. Bedenini tam anlamıyla saran acı dalgası azalmış olsa da, dinmek nedir bilmiyordu. Daha da önemlisi dinmeyecekmiş gibi hissettiriyordu.
"Anlaştığımıza göre oyun odasından çıkabiliriz."
Raphael'in sözlerini sessizce başıyla onaylayan Magnus, bu odayı geride bırakacak olmanın düşüncesiyle harekete geçti. Ne kadar kötü hissediyor olursa olsun, burada bir saniye daha kalmak istemiyordu. Bu yer kabuslarından bile daha korkunçtu.
Yürüdükleri yol boyunca Raphael'i takip eden Magnus, farklı görünen koridorlar yüzünden nereye gittiklerini kestiremiyordu. Tanıdık gelen hiçbir detay görmüyordu. Açıkçası, zihnini talan eden başka düşünceler yüzünden algılama sorunu yaşıyordu.
Cihazın içinde, oyun adı altında yaşananlar, resmen bir kabus gibi üzerine çökmüştü. Yol boyu, istem dışı olarak defalarca kolunu kontrol etmek zorunda kalmıştı. Yaranın orada olmadığını görebiliyordu. Ama beyni orada var olmaması gereken acıyı anlamıyordu. Sırtıyla ilgili olan kısımsa daha kötüydü.
Eğer odadan kaçma düşüncesi ağır basmasa, şu an yürümek bile istemezdi. Her adım ona başka bir işkence gibi geliyordu. Tüm sinir hücrelerini alarma geçiren ağrının, dakikalar önce son bulmasını dilemişti. Ama bu da gerçekleşmeyen bir başka isteği olarak kalmıştı.
"Sonunda geldik."
Hayal meyal duyduğu sesle önündeki bedene çarparak duran Magnus, refleksle bir adım geriye çekildi. Karışan zihni yüzünden bir süre sonra sadece yürümeye odaklandığından, önüne bile bakmamıştı. Rüyada yürüyor gibi görünüyordu.
