Dünyanın bir haber olduğu büyük bir projenin merkezinde bulunan, masum bir denek.
Hiçbir suçları yokken, ceza çekmek zorunda kalan iki ajan.
Alec ve Jace başlarına nasıl bir bela geleceğinden habersiz görevlerinini sonunda, tahmin edemeyecekleri bü...
Kendini zevke teslim eden adamın ardından, teslim olan Magnus gözlerini sıkıca kapattığında ortaya çıkan görüntünün ardından dondu. Kulaklarında ise aynı anda başka bir ses yankılanıyordu.
"Magnus... Seni seviyorum."
Magnus, aniden değişen duygularıyla gözlerinin dolduğunu hissederken sessiz bir şekilde mırıldandı.
"Tempest."
〽〽〽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Magnus, bedeninin kas katı hale gelmesine engel olamazken, zihnine dolan görüntüleri çözmeyi deniyordu. Ortaya çıkan siluet, bir kadına aitti. Bundan emindi. Ama diğer her şey, karman çorban çizilmiş bir resme benziyordu. Orada neler döndüğünü anlayacak tek kişiyse ressamın kendisiydi.
İçinde oluşan boşluk duygusu, can yakıcı bir boyuta ulaştığında, Magnus nefes alamadığını hissediyordu. Saçlarında gezinen narin dokunuşları fark ettiğinde, afallayan gözlerle yavaşça başını kaldırdı. Yanaklarından süzülen yaşlar çenesine ulaşırken, neden ağladığını bile bilmiyordu. Sanki cevaplar Alec'in yüzündeymiş gibi, öylece ona bakıyordu.
"İyi misin, bebeğim?"
Alec'in endişe dolu sesiyle, Magnus'un bir açılıp bir kapanan dudaklarından zoraki bir şekilde "Ben..." kelimesi döküldü. Devamı ise yoktu. Şu an ne düşündüğünü, ne gördüklerini sorgulayacak durumda olduğunu da hissetmiyordu.
"Kendini zorlama, güzelim. Clary, ani duygu değişimlerinin normal olduğunu söylemişti."
Alec, parmak uçlarıyla Magnus'un göz yaşlarını silerken, dudaklarına kısa ama sevgi dolu bir öpücük kondurdu. Ardından da kollarıyla sevdiği adamı sardı. Magnus, başını Alec'in boynuna gömerken, dudaklarını tenine bastırarak, huzur verdiğinden emin olduğu kokusunu derince içine çekti. Hala onun güzel kokusunu benzetebileceği şeyi bulamazken, değişen nefes alışlarını kontrol altına almaya çalıştı. Odaklandığı tek şeyse dudaklarının altında atmakta olan, Alec nabız atışlarıydı.
Gözleri yavaşça kapanırken, kollarını Alec'e dolayan Magnus, aynı anda bedenindeki dokunuşları hissediyordu. Gerçekten de seviliyordu. Ama bir anda nereden geldiğini anlayamadığı boşluk duygusu yüzünden, bu duruma bir tepki bile veremiyordu.
