Dünyanın bir haber olduğu büyük bir projenin merkezinde bulunan, masum bir denek.
Hiçbir suçları yokken, ceza çekmek zorunda kalan iki ajan.
Alec ve Jace başlarına nasıl bir bela geleceğinden habersiz görevlerinini sonunda, tahmin edemeyecekleri bü...
Alec, Clary'e cevap vermezken kızıl kapıdan çoktan çıkmıştı. Başını Magnus'a çevirdiğinde gördüğü yüz ifadesi kısmen yumuşamasını sağladı. Hemen arından da oda Magnus'a bakarak gülümsedi. Dudakları aralanmaya başlayan adama daha dikkatli bakan Alec, saniyeler sonra kulağına ulaşan sesle dondu.
"Alec..."
〽 〽〽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Alec."
"Alec."
Magnus, sürekli olarak Alec'in adını söylerken, onun yaptığı tek şey adamı izlemekti. Zihni, bina yıkıntılarının olduğu yere doğru sürüklenirken, duyduğu sesi analiz etmeye çalışıyordu.
Bir süre sonra artık emindi.
Jace ne derse desin, Magnus, onunla bir şekilde konuşmuştu. Ama bunu nasıl yapabildiğini hala tam olarak anlamıyordu. O kadar derin yaralara sahip birinin, konuşması bir yana, uzak mesafeden birine ulaşması imkansız gibi geliyordu. Bilinci çoktan kapanmış olmalıydı.
"Alec."
"Magnus."
"Alec."
"Magnus."
"Alec."
"Adımı söylemeyi keser misin! Başka bir şey söylemeye çalış."
Alec'in bağırması, Magnus'u yeniden korkuturken, kendi kendine sessizce küfür etmeye başladı. Yatağa doğru yaklaşırken, Magnus parlayan gözleriyle kendisine bakıyor ve dudaklarını birbirine bastırmış bir şekilde öylece duruyordu. Alec, onu korkutmaktan nefret etmeye başlamış olsa da, ciddi anlamda bu duruma alışmakta zorlanıyordu. Üstelik daha günü bile dolduramadan, ona banyo yaptırdığı gerçeğiyle yaşamak ayrı bir sorundu.
Elini yavaşça kaldırdığında, Magnus'un gözlerini sımsıkı kapatması canını daha fazla sıkarken, sakin sesini devreye soktu.
"Sakinleş. Ben asabi bir adamım, Magnus. Birbirimize alışmamız zaman alacak." dediğinde, yumuşakça saçlarını okşadı.
Magnus, parıldayan gözlerini yavaşça açarken yüzünde mutlu bir gülümseme oluşturduğunda yeniden, "Alec." dedi.
Alec'de çaresiz bir şekilde gülümserken bu sefer sessizliğini korudu. En azından konuşabiliyor olmasından memnun olmalıydı. Yarın gelecek olan pedagog, onlara yardım edecekti. Şimdiyse yapmak istediği tek şey uyumaktı. Alec'in eli, Magnus'un saçlarından istemsizce yanağına doğru indiğinde onun dudaklarından yeniden adını duydu. Dokunuşundan hoşlandığını, memnun mırıltılar eşliğinde gösterirken, Alec, onun kedi yavrusu olduğunu düşündü. Birazdan Alec yerine miyav dese, bunu kesinlikle yadırgamazdı.
