Dünyanın bir haber olduğu büyük bir projenin merkezinde bulunan, masum bir denek.
Hiçbir suçları yokken, ceza çekmek zorunda kalan iki ajan.
Alec ve Jace başlarına nasıl bir bela geleceğinden habersiz görevlerinini sonunda, tahmin edemeyecekleri bü...
"Ne istiyorsun, Izzy. Dediğin gibi tanınmayacak halde..."
"Peki başka?"
"Güzel görünüyor. Şimdi kitabımı bana geriye ver."
Isabelle, istediği cevabı almış bir şekilde, kitabı abisine vererek Magnus'un koluna girdi. Kısa süre sonrada birlikte evden ayrıldılar. Magnus'un zihninde ise hala Alec'in sesi dönüyordu. Onu güzel bulmuştu. Bu demek oluyor ki ondan nefret etmiyordu...
〽〽〽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yüzünde şapşal gülümsemesiyle yürüyen Magnus'u, çekiştiren Isabelle sonunda binanın önüne gelmelerini sağladı. Durmadan yürümeye devam ettiklerinden, bir kaç sokak arkada olan, buluşma yerine vardılar.
Underhill ve Simon, plan gereği kiralanan arabanın içerisinde onları bekliyorlardı. Gelenleri fark eden ilk kişi Simon olurken, Isabelle, Magnus'u özgür bırakarak sevgilisine doğru yürüdü. Magnus, tanıdığı yüz olan Underhill'e doğru yürürken, adamın bakışlarından incelendiği hissine kapıldı. Bu durum utanma duygusunu beraberinde getirirken bir eliyle saçlarını karıştırdı. Yüzündeki şapşal ifadeyse olduğu gibi duruyordu.
Aralarındaki mesafe kapandığında, duran Magnus, kendisini inceleyen adama odaklandı.
"Çok tatlı olmuşsun, Magnus. Yüzündeki gülümsemenin özel bir anlamı olabilir mi?
Magnus, ilk başta cümleyi anlamadığından sessiz kalsa da, fark ettiği anda terlediğini hissetti. Yanakları yanıyordu. Kalbi de olması gerekenden fazla hızlıydı. Neden böyle oluyordu?
Magnus, utangaç yanı yüzünden iki kelimeyi bir araya getiremediği için sustu. Gözlerini kaçırarak başını öne eğdiğinde, saçlarındaki hafif dokunuş yüzünden başını tekrar kaldırmak zorunda kaldı.
"Utangaç olmana gerek yok, Magnus. Biz, seninle arkadaşız unuttun mu? Arkadaşlarına düşüncelerini söylemekten çekinme. Ayrıca söylemekte zorlandığın durumu sanırım anladım. Bu kadar gülümsemenin tek sebebi Alec olabilir. Haklı mıyım?"
Magnus, adamı dinlerken şimdiye dek öğrendiklerini kendi içinde tekrar ediyordu. Alec ile kaldığı eve, gelen herkesle (Alec'i öpen kadın hariç) arkadaş olmuştu. Arkadaşları arasında bir sıralama yapmak istese ilk sıralara, Clary ve Underhill'i koyabilirdi. Adamın ona verdiği güveni gerçekten seviyordu. Yemeklerini de öyle... Bu düşünceler, biraz daha rahatlamasına yardımcı olurken yüzündeki neşeli ifadeyi bozmadan konuştu.
