Dünyanın bir haber olduğu büyük bir projenin merkezinde bulunan, masum bir denek.
Hiçbir suçları yokken, ceza çekmek zorunda kalan iki ajan.
Alec ve Jace başlarına nasıl bir bela geleceğinden habersiz görevlerinini sonunda, tahmin edemeyecekleri bü...
Bölümün ilerleyen kısmında +18lik bir kısım mevcut. Okumak istemeyenler o kısmı atlayabilirler.
Şarkıyı mutlaka dinlemenizi öneriyorum. Özellikle ikinci kısım için...
Keyifli okumalar ♥
〽〽〽
Kelimelerine cevap olarak, mırıltılı bir karşılık alan Magnus, Alec'in uyuduğu gerçeğiyle gülümsedi. Etraftaki kağıtların çokluğundan hiç uyumamış bile olabileceğini düşündü. Güne kendisi de pek farklı başlamadığı için yeniden başını göğsüne yasladı. Aldığı derin nefesle ona daha da sıkı sarılırken, gözlerini yumdu. İkisinin de ihtiyacı olan birbirlerinin kollarında deliksiz bir uykuydu.
〽〽〽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Magnus, zihninin içindeki derin karanlığın etkisiyle ortaya çıkan kabuslarıyla baş başa kaldı. Sürekli olarak kulağına dolan kahkaha sesleri bir çıkışı olmadığını hissettiriyordu. Ne kadar koşarsa koşsun değiştiremediği konumu bir yana, omuzunda hissettiği el ile dondu. Dokunuş sanki bedenini ateşe veriyordu. Canı yanıyordu. Çok acıyordu.
"Gerçeklerden kaçamayacaksın, Magnus. Bunun mümkün olmadığını ikimizde çok iyi biliyoruz... Sadece kabullen..."
En başta sesin sahibi Magnus'a, Raphael'e ait gibi gelse de, başını çevirdiğinde gördüğü siluet kendisinden başkası değildi. Bu tür bir kabusu uzun zamandır görmüyordu. Kendisi ile savaşının sonunda ne olacağını ise bilmiyordu. Her ne kadar değişim yaşamak istemediği bir gerçek olsa da, yapması gerekende buydu.
Bu karşılık ne yapacağını bilememek bir yana, yapacağı bir şey olup olmadığından bile emin olamıyordu. Daha kabus olduğunu bildiği halde, bu halinden bile kaçamıyordu.
Titreyen bedeniyle gözlerini aralayan Magnus, nefes nefese bir halde karanlık odaya baktı. Yanında olacağından emin olduğu Alec'in yokluğu kalbinin sıkışmasını sağlarken, bir an için bedenini hareket dahi ettiremedi. İçten içe sevdiği adamın adını haykırsa da, sesi kulaklarına bir türlü ulaşmıyordu.
Çok sonra açılan kapıyla ortaya çıkan karartının bedenini kavramasıyla, Magnus daha fazla çırpınmaya başladı. Boğuluyor gibi hissediyordu. Karanlık tüm bedenini kaplarken, zihnini de kölesi haline getiriyordu.
Karanlığa rağmen gözlerinin açık olduğunu sanıyordu. Ama duyduğu ses tam tersini söylüyordu. Hala uyuyor muydu?
