Dünyanın bir haber olduğu büyük bir projenin merkezinde bulunan, masum bir denek.
Hiçbir suçları yokken, ceza çekmek zorunda kalan iki ajan.
Alec ve Jace başlarına nasıl bir bela geleceğinden habersiz görevlerinini sonunda, tahmin edemeyecekleri bü...
"Evet. Aslında... Ben seninle bir şey konuşmak istiyorum."
"Tabi odaya geçelim."
Magnus, masumca Alec'e ayak uydururken odalarına vardıklarında yatağın kenarına oturdu. Bir kaç saniye sessizlikten yararlandıktan sonrada derin bir nefes aldı.
"Sanırım bir şeyler hatırlıyorum."
〽〽〽
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alec'in meraklı bakışları altında sessizliğini koruyan Magnus, zihninin içinde yapacağı konuşmaya gömüldü. Kabusun hangi kısımlarını anlatması gerektiğinden tam olarak emin olmamakla beraber, güvende olmak istediğini vurgulamanın bir yolunu düşünüyordu. Her ne kadar Alec'in onu koruyacağını düşünüyor olsa da, kabusunda yer alan adamla herhangi bir yüzleşmeyi kaldırabileceğini sanmıyordu. En azından onun kim olduğunu hatırlayacağı ana kadar, bunun yaşanmasını istemiyordu.
"Güzelim..."
Magnus, kolunda hissettiği dokunuşla Alec'in yüzüne baktığında derin bir soluk verdi. Sonrasında da, tek ihtiyacı oymuş gibi ellerini kucağına doğru çekerek, sıkıca kavradı. Gözlerindeki korku duygusunu canlı tutmak içinse, kabusundaki adamı düşünüyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Hatırladığım şeyler hala çok karışık... Yine de kabusların bir yardımı olur mu? Bundan tam emin olamıyorum."
"Sorun yok, Magnus. Hatırladığın her şeyi anlat. Belki bir şekilde parçaları, birlikte birleştirebiliriz. Kabuslarını sürekli olarak içine atman doğru değil. Seni kötü etkiliyor."
Magnus, "Haklısın." diyerek başını eğerken, düşünüyor gibi görünüyordu. Kısa süre sonrada planına uygun kelimeleri özenle seçerek konuşmaya başladı.
