OYUNCAK BEBEK

CEHENNEM GÜNLERİ

Urazın sorusuyla durduğum yerde kaldım. Bu her şeyi anlamış mıydı?
Siktir!

"Robot bebek anlamıyor." Dedim.
Salağa yat!

Mavi gözleri ateş saçıyordu. Bana öyle bakma anlayacaklar ikimize karşı bu Dünya!
Bu şarkı nerden aklıma geldi?

"Beni aptal yerine koymak neymiş göstericem sana!"
Korkmalı mıydım?
Kesinlikle evet.

Metin bey oğlunun hasta olduğunu biliyordu. Resmen kurda kuzuyu emanet etmişti! Ben saf gibi inandım.

İşin içine para girince her şeyi unuttum.

"Robot bebek gitmek istiyor. Robot bebek gitmek istiyor" dedim.

Ellerini göğsünde birleştirdi ve tek kaşını havaya kaldırdı.

"Yok öyle bir dünya! Seni bitireceğim!"

Ne diyeyim?
Beynim çalışsana sen ne işe yarıyorsun. Sadece beyin yetmez tüm organlarımın çalışması gerekiyor.

"Robot bebek algılamıyor... Robot bebek algılamıyor. " Defalarca tekrar ettim ama urazda tık yoktu.

İç sesim bir tek umudum sensin hadi ya çalış...

"Kafana vursam belki algılarsın. "

Zaten beyin hücrelerim azdı gel vur! Daha çok azalsın.

Bilerek titremeye başladım.
"Robb-bb"

Vallahi tedirgin oldu... Role daha çok girdim... Gözlerimi baygın bir şekilde yaptım. Felç gibi oldum lan tövbe tövbe! Bir süre ses çıkarmadım. Keşke kafamdan dumanlar çıksaydı.

İşte böyle çok güzel olacaktı...

Donuk bir şekilde yere bakıyordum. Hareket bile etmiyordum.
Nefes alıp veriyordum bu işi bozuyordu!

"Hey kiminle oynuyorsun sen!"

Cevap verme...
Ah gözüm ağırdı... Her an kırpabilirdim.

Uraz arkasına dönünce gözlerimi güzelce kırptım.

Bana anında dönünce yine aynı şekilde durdum. Umarım saatler sürmez.

"Demek oynamak istiyorsun peki!" Deyip gitti.
Uraz gelince elinde bir havlu vardı. Havlu bir silah olabilir miydi?

Neden olmasın!
Beni öldürecek, ben bittim!
Ah ben asgari ücrete bile razıydım!
Yeter ki bu cehennemden çıkayım ve bir daha gelmiyeyim.
***
Havluyla alt kısmımı kapatmıştı.

"Bütün dikkatimi memelerine vericeğim."dedi.

İçimden dualar ediyordum.
Beni öldürmeyecek!
Yaşasın!

Memelerimi avuçlayıp sıktı sakin bir şekilde durdum. Tepki vermedim.

Amına koyduğum çocuk!
Beni çok zorluyordu!

***
Uraz baktı tepki vermiyorum öfkeli bir şekilde havluyu yere atmıştı.

"Bana yalan söyleme! Sana hayatı zehir ederim."

Cevap yok ama içinden ona saydırabilirsin.

Allah senin belanı versin!
Yakışıklılığın batsın!

İnsan dedik hayvan çıktın.
Bokumu ye!

Bana zehir edecek hayatı merakla bekliyordum. Ben dayanırdım.

Yukarı gitti bir kaç dakika sonra elinde iki kova suyla geldi.

"Sıcaklık seviyeleri yüksek!"  Dedi.

Gözlerimin içine bakıyordu ne diyeceğimi, ne tepki vereceğimi merak ediyordu. Ama yerler mi? Asla!

Bir kere itiraf etmem gerekirse bu Uraz akılı falan değildi. Çok ama çok aptaldı. O suların sıcak olduğunu söylemeseydi benim tepkim anında beli olurdu. Ama salak gibi söylediği için vücudum buna kendini hazırladı.
Kimse benim gibi mantıklı düşünmüyordu. Benim akıl seviyem onu geçerdi be! Not aldım bir ara doktora bunun için gidicem.

"Yanacaksın ve ben bunu keyifle izlicem."

Ah zavalım benim!
Sen kim beni yakmak kim?

Sen daha annenin karnındayken ben top sektiriyordum sen benimle yarışamazsın. Ben zaten seni rakibim  olarak bile görmüyorum o derece berabat bir oyuncusun.

Kovayı bir anda üzerime boşaltı. Arkadaş yanıyorum! Yanıyorum!
Bunda da ne güç varmış?

Tenim kırmızı olmaya başladı. Ben kafama yanıyordum. Saç uçlarımda zaten kırık çok vardı bu aptal yüzünden daha çok kırılacaktı.

"Su nasıldı?" Deyip pişkince güldü.

Cehennem gibiydi...

Diğer kovayı da döktü. Bedenim uyuşmuştu. Resmen bana bu depoda duş aldırmıştı.

Kendisini tebrik ediyorum böyle bir ilke imza attığı için!

Bu eski zamanda kalmış duşu unutmayacağım... Sen uraz boku benden çok çekeceksin. Sana asıl hayatı ben zehir edicem...

"Bedenin yanıyor ama tepkin yok."

Aklına bir şey gelmiş gibi gülümsedi ve yukarıya baktı.
Bedenim daha fazlasını kaldıramazdı.

"Cehennem günlerin başlıyor!"

Sevgili okuyucularım 5 tanecik yorum gelirse diğer bölüm hemen gelecek...:)

Bölüm hakkında yorum atar mısınız?