OYUNCAK BEBEK

YIKILAN DUVARLAR

Gözlerimi açtığımda bir ayağım urazın ağzına girmek üzereydi.
Hemen kendime geldim. Biz nasıl böyle tuhaf bir şekilde uyumuştuk?

Uraza baktığımda hâlâ uyuyordu. Bu odayı değiştirmek istiyordum. Eşyalar hep koyu tonlara sahipti. Bu odaya biraz renk gelmeliydi.

"Uraz uyan!" Dedim.

Uyanmadı gördüğüm yastığı elime aldım ve Urazın tam suratına vurdum. Neye uğradığına şaşırdı.

"Günaydın..." Dedim. Sesimi sevimli bir şekilde çıkartım. Uraz hâlâ kendine gelmemişti. Bana uykulu gözlerle bakıyordu. Birisi beni böyle uyandırsaydı ağzına sıçardım.

"Hemen üstünü giy ve aşağıya in!" Dedim. Sesim sert bir şekilde çıkmıştı.

Benden korkmuş olacak ki hemen ayağa kalktı.
***

Zera saçlarını düzleştirmişti. Ona şaşkın bir şekilde baktım.

"Sen hayırdır?" Bu nasıl bir giriş cümlesiydi?

Gelip yanağımdan öptü,

"Ay anne! Sadece bir farklılık olsun diye yaptım." Sesi nedense bana hiç inandırıcı gelmemişti.

Zera'ya yaklaştım.

"Yoksa hayatında biri mi var? Renkli gözlü mü? Yakışıklı mı?" Diye art arda sorular sordum.

Yüzü kızarmıştı. Kesin hayatında biri vardı!
"Anne ya!" Diye söylendi.

Bana bir heyecan geldi. Damadım iyi biri olmalıydı. Onu bir an önce görmem gerekiyordu. O değilde ben çok erken kayınvalide oldum.

"Tamam kızım ben bir şey demedim." Deyip ağzıma hayali fermuar çektim.
***
Sonya her sabah hiç üşenmeden kalkıp kahvaltı hazırlıyordu.
Bir işin ucundan tutmam gerekiyordu.

"Omletleri ben getiririm." Dedim.

Karnım çok acıkmıştı. Sonya güzel şeyler hazırlamıştı. Diyette olan biri bu masayı görürse kesin diyetini bozardı. Metin bey pişileri löp löp mideye indiriyordu.

"Sonya kızım, eline sağlık her şey yine çok güzel olmuş." Dedi. O kadar zıkkımlandı kıza sadece 'eline sağlık' diyor. Bakışları beni buldu.

"Leyla seninde eline sağlık."

Metin sülüğü bu aralar çok kibar olmuştu. Böyle kibar davranıp arkandan kuyunu kazıyor. Leyla kahraman böyle oyunlara gelmez! Ah zavallı sonya bu adamın oyununa gelmişti.

Sonya hepimizle göz teması kurdu.

"Siz bana evinizi açtınız." Sonya masum bir şekilde bize bakıyordu.

Şimdi oturup ağlayacaktım. Sonya kesin kendini burada bir fazlalık gibi görüyordu. O yüzden evdeki bütün işleri yapıyordu.

Metin sülüğü ona sinirli bir bakış attı.

"Resmiyete gerek yok kaç kere dedim sen benim kızım gibisin..."

Zera mavi gözlerini metin beye dikmişti. Ona tuhaf bir bakış attı.

"Sonya abla birgün öz baban karşına çıkarsa ne yaparsın?" Diye sordu.

Sonya'nın bir anda yüzü düştü.

"Zera!" Diye uyarı veren bir ses tonuyla metin bey bağırdı.
Uraz elini masaya vurdu.

"Kızıma karşı o ses tonuna dikkat et!" Diye bağırdı. Anlamadım bu kadar küçük bir şeyi onlar nasıl bu kadar büyüttü?

Ben sessiz bir şekilde onları izliyordum.

"Bilmem... Bu duyguyu hiç yaşamadım." Dedi. Sesi üzgün çıkmıştı. Destek olmak için konuştum.