Duyduklarımla bir süre yerimde kaldım. Uraz hiç düşünmeden eliyle yanan tabloyu söndürmeye çalışıyordu.
Artık çok geçti!
"Hayır!" Diye bağırdı. Buradan çıkıp ona yardım etmem gerekiyordu. Uraz tabloyu söndürmüştü ama tablonun çoğu yeri yanmıştı. Benim bunu yaptığımı bilseydi beni yakardı!
Ağzıma sıçacaktı!
Ses yapmamaya dikkat ediyordum. Hata nefesimi tutmaya başladım. Şuan itibariyle nefes almayı unuttum. nefes alırsam sanki beni duyacak gibiydi... Elleri tablonun yanmış yerlerine gitti.
"Koruyamadım seni" dedi.
Urazcığım bilseydim bu tablodaki senin annen vallahi dokunmazdım.
Pişmanlık artık fayda edemezdi çünkü iş işten geçmişti. Uraz ellerini yumruk yapmıştı. Tüm damarları sinirden kabarmıştı.
Uraz beni bu dolabın içinde bulmasın diye dua etmeye başladım.
Uraz uzun bir süre acıklı bir şekilde tabloya bakıyordu. Annesi de güzel kadınmış! Aptal bunu mu düşünüyorsun? Zaten kadını yaktın!
Gerçek yakmışım gibi ne üstüme geliyorsun iç ses?
Annesi çok şey yaşamıştı. O zaman Annesi hastaydı. Kim kış boyunca çıplak ayak gezerdi. Bu ailede galiba kimse normal değildi.
Aklıma bir şey geldi, eğer urazın annesi o tablodaki kadınsa babası da metin beyse o zaman o kadına tecavüz eden metin bey miydi?
Beynim şok üstüne şok yaşıyordu.
Bu meseleyi metin beye anlatacaktım.
Şerefsiz herif eğer o kadına tecavüz etmişse ben O adamın ağzına sıçardım.
Belkide bu yüzden o kadar uraza düşkündü! Bir insan vicdanın rahatlatmak için her şeyi yapabilir miydi? Beni oğlu için parayla tuttu!
Robot rolü yapmam gerekiyordu. O bile farkındaydı bu işin mantıksız olduğunu biliyordu ama ona rağmen bu oyuna devam etmişti. Uraz mutlu olsun diye her şeyi yapıyordu.
Dolabın içine sıkışıp kaldım. Uraza baktığımda hâlâ tabloya bakıyordu.
Kendimi kötü hissetim...
Yani annesi ölmüş gitmişti!
Acaba çizse geri gelmez miydi?
Dolaptan çıkmayı ve bu mükemmel fikri uraza anlatmayı düşündüm. Bence bu fikrime bayılacak ve beni affedecek.
Dolaptan tam çıkıyordum o ayağa kalkmıştı ve öfkeli bir şekilde burayı terk etmişti. Bu dolaptan artık çıkmaya korkuyordum. Tekrar eski yerime döndüm. İç sesim konuş beni yanlız bırakma. Tamam gerizekalı!
***
"Oyuncak bebek!" Diye urazın sesini duydum.
Şimdi büyük sıçtım. Bana sesleniyordu. Telefonumu odama bırakmıştım ve horlama sesimi ses kaydı yapmıştım. Uyuduğumu bilsin diye. Çok akıllıca değil miydi?
Zekamı ve beynimi ayrı ayrı tebrik ediyorum. Canım organlarım sizi sevgiyle anıyorum.
"Oyuncak bebek!" Diye bağırmaya başladı. Ya odama gittiyse, tedirgin bir şekilde beklemeye başladım.
Beni bulmasın...
Bu dolabın içinde nefes alamıyorum.
Bir dolap bu kadar eski mi kokardı! O kadar zenginler bir dolap alamamışlar! Ben böyle bir pintilik görmedim!
Bu iş bittikten sonra paramı aldığım zaman onlara ev hediyesi olarak alırdım. Her geçen gün beynin eksiliyor! Şuan bu dolabın eski olmasını mı takıyorsun!
Cidden malsın!
Sevgili iç sesim üstüme gelme sana patlarım!
Kafamı geriye doğru götürünce dolabın bir yerine çarptım ve küçük bir çığlık attım. Siktir! Siktir! Böyle işe tüküreyim!
Urazın adım sesleri geliyordu ve benim kalbim deli gibi çarpıyordu. Dolabı tamamen kapatım beni görmemesi için elimi ağzıma koydum.
"Oyuncak bebeğim, nerdesin? Bir şey yapmayacağım. Sen yeter ki gel." Hafif bir şekilde Yutkundum. Hayır Leyla ona inanma!
Olduğum yerden çıkmıyordum. Sesi ne kadar üzgün çıksada ben vicadanımın kulaklarını kapatmıştım.
Dolabı biraz açtım Uraz odanın ortasında durmuştu ve elinde kendi kıyafetlerimi giydirdiğim yastık vardı.
Kahretsin kahretsin!
Bu yastık niye bana benzememişti keşke bir peruk taksaydım. Ya da biraz makyaj yapsaydım. Ay kes sesini!
Bana bak iç sesim zaten korkuyorum sende başka gerilim yaratma. Dün boktun bugün kokuyorsun. Haddini bil!
Burada sahibin var!
"Sende herkes gibi gittin mi?" Bu acıklı ses tonuna gelemezdim.
Yere çömeldi ve yastığı kokladı.
"Annem öldü. Tablom yandı... Sana ihtiyacım var."
"Annem öldü. Tablom yandı... Sana ihtiyacım var."
Sürekli bunu tekrar etti. Ben kulaklarımı kapatım. Uraza kanmak yok! Urazı duymak yok! Ona acımak yok!
Korkudan tuvaletim gelmeye başlamıştı. Kalbimin sesini ben duyuyordum. Urazın Adım sesleri dolaba doğru geliyordu ve dolap açıldı. Urazın Gözleri kan çanağına dönmüştü. Onu görünce durduğum yerde kaldım. Onu itip kaçacaktım. Kaçan kovalanır değil mi?
Yeni bölüm nasıldı?
Biliyorum uzun istiyorsunuz. Bu kadar yapabildim... Bazı şeyleri öğrenme zamanı geldi!!
Değil mi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
OYUNCAK BEBEK
Romance+18 İÇERİR! "Soyun!" Şimdi ben ne yapacaktım? *** Leyla işe ihtiyacı olan bir genç kızdı ve Her şey gördüğü bir gazete ilanıyla başlamıştı. "OĞLUMA OYUNCAK BEBEK OLUR MUSUNUZ?" bu iş ilanıyla o eve gitmişti. Karşısında duran adamı dinliyordu. "Uraz...
