OYUNCAK BEBEK

YABANCI SES

Ben o resmin anlamını biliyorum...

Yine bu tuhaf ses gelmişti. İç sesim sen kendini yeniledin mi? Niye benim bundan haberim yok!
İç sesin değilim.

Sesi bana çok narin geliyordu. İçimde bir ses vardı ve ben onun sesini duyabiliyordum. Bu mümkün değildi.
Yasemin hocayla bir ara bu iç ses hakkında konuşmuştuk.

Herkes Bir "İç Sese" Sahip Değildir ve Kendi Kendine Konuşamaz! Elbette gerçek bir ses yok, gerçek bir konuşma da yok...İşte buna iç monolog (veya iç ses) adı veriliyor. Kimi zaman kendi kendine konuşma olarak da biliniyor; ancak burada "kendi kendine konuşmak"tan kasıt, bir kişinin kendisiyle sesli olarak konuşması değil!

Ama İçimdeki ses benimle sesli bir şekilde konuşuyordu. Babam benden cevap bekliyordu. Hey bana bunun cevabını ver! Sen kimsin?

Beni sen bulacaksın bunu sana söylemiştim.

Ay sen ne kadar böyle ciddisin. Böyle bulmaca gibi ne konuşuyorsun?
Bak yavaş yavaş kızıyorum.

Özür dilerim.

Benim korkmam gerekiyordu ama bu sesten korkmuyordum ona bir anda böyle bağlanmam normal değildi. Bu ses Uraz olabilir miydi?

Hayır

Sesi içimi gıdıklıyordu fısıltısını hissedebiliyorum.
Bu çok garip bir duyguydu. Bu resimler ne anlatıyor? Beni böyle anlıyor musun?

Ben senin her şeyini anlıyorum. Düşüncelerini, içini, atan kalbini ve geleceğini...

Sus devam etme. Tövbe bismillah! Babama baktığımda altına kaçırmıştı. Böyle şaşkın bir şekilde ayakta durdum. Ne yapacağımı bilmiyordum. Bu durumla ilk defa karşılaşıyordum.

Babana öyle şaşkınca bakma. Sen küçükken o senin altını değiştirdi. Şimdi sen onunkini değiştiriyorsun çok mu?

Elimde değil.

Sende birgün yaşlanacaksın ve şuan Onu bir bebek gibi düşün.

Bu sesin sahibi doğru söylüyordu. Yaşlı insanlar bir süre sonra bebek gibi oluyordu. Babam mahçup bir şekilde yüzünü yere eğmişti. Ona hafif bir şekilde tebessüm ettim.

"Gel baba üstünü değiştirelim sonra bu resmi konuşuruz." Babamı odasına getirip güzelce üstünü değiştirdim.

Yatağına koydum ve sırtını okşamaya başladım. Bana o resmi anlatacak mısın?

Evet! İlk doğduğumuz zaman kalbimiz bir su gibi temiz olur. Bir süre sonra gördüklerimiz, duyduklarımız yüzünden kalbimiz kirlenmeye başlıyor. Gördüklerimiz, duyduklarımız, kalbimizi acıtıyor. Kalbimiz zaman geçtikçe kirleniyor.

Ben kalp dışında her şey gördüm.

Bir insan aynı sudan tekrar yıkanmaz.
Yani? Bak cidden bir bok anlamadım.

Benim uyku saatim geldi iyi geceler seni seviyorum.

Babama baktım, bir elini yüzünün arasına koymuştu. Çok üzgün görünüyordu. Bende korkuyordum nasıl davranacağımı bilmiyordum.

"Baba o resim ne demek istiyor biliyor musun? Şimdi bizim kalbimiz ilk doğduğu zaman su gibi temizmiş sonra zamanla kirleniyor. Kalp eskisi gibi temiz olmuyormuş"

O ses bana böyle demişti umarım babama doğru anlatmışımdır.
***
Sabah uyandığımda güzel bir kahvaltı hazırladım. Bu aralar çok güçlüydüm durduk yere bana enerji geliyordu.