BÖCEK

4.5K 253 181
                                    

Ben güzel bir son istiyordum. Hayatta her şey güzel gitmeyebilirdi. Sonya ve umut için iyi şeyler olsun istiyordum.

Uraza bakıp tedirgin bir şekilde yutkundum.

"Sonya kapıyı kırmaz değil mi?"  Kızda hayvan gücü vardı!

Urazın bakışları kapıyı buldu.

"Yok öyle olsaydı çoktan kırardı."

Urazın elini tutup yavaş adımlarla kapıya doğru gittik.

"Acaba ne konuşuyorlar?" Diye meraklı çıkan bir ses tonuyla konuştum.

Kulağımı kapıya yasladım.

"Sonya bir şeyler diyor." Dedim.

Uraz da benim gibi kulağını kapıya dayadı.

"Bunlardan olacak gibi..." Dedi.

Hafif bir şekilde gülümsedim.

"Onları barıştırmak için elimizden geleni yapacağız." Dedim. Sesim kararlı bir şekilde çıkmıştı.

Sonya kesin bana çok kızacaktı.
Ben sadece onların barışmasını istiyordum. Kendime göre hayallerim vardı. Çift bir şekilde takılacaktık.

"Siz burada ne yapıyorsunuz?"

Elsa şaşkın bir şekilde bize bakıyordu.
"Sanane!"
"Sanane!"

Urazla birlikte aynı anda söylemiştik. Ne kadar tatlı bir çift olmuştuk.
Elsa gözlerini devirip yanımızdan gitmişti.

Anne açım!
Yemek istiyoruz.

Elim karnıma gitti.
"Az kaldı..."

Yarım saat kapıda mal gibi bekledik. Sıkılmaya başlamıştım.

"Uraz kapıyı açıp kaçalım." Dedim.

Uraz karnımı işaret etti.

"Düşüp bir yerini yaralamanı istemiyorum. O yüzden kapıyı sessiz bir şekilde açıp yavaş adımlarla burayı terk edeceğiz."

Urazın dediği daha çok mantıklıydı.

Anne sonya abla babamın odayı kilitlediğini biliyor.
Sen çakal bir annesin! İşin içinden çıkarsın.

"Aran sen ne kadar terbiyesiz bir çocuk oldun. İnsan Annesine çakal der mi?"

Annem bir çakal!
Anne sen merak etme ona tekme atacağım.

"Uraz şimdi bir anlaşma yapalım. Odayı sen kilitledin. Ben masumum hiçbir suçum yok."

Masum bir şekilde urazın gözlerinin içine baktım.

Bu bakışlarıma kimse dayanamazdı.

"Seni satmayacağım..." Dedi.

İşte fedakar aşk adamı!
***

Elimi karnımın üstüne koydum.
"Bebeklerim ne istiyorsunuz?" Diye sordum.

Anne pizza istiyorum.
Canım mantı istiyor yanına çiğ köfte!

Ağzım sulanmaya başlamıştı.

"Uraz ben açım!" Dedim.

Sonya elinde terlikle urazı kovalıyordu.

"Seni köpek herif! Abi dedik bağrımıza bastık. Kalleş çıktın! Umut denen şerefsizi niye bu eve getirdin?" Diye bağırdı.

Sonya çok sinirli görünüyordu. Hiç aralarına girmek gibi bir niyetim yoktu. Ben canımı sokakta bulmadım.

OYUNCAK BEBEKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin