အခန်း - ၅၁

28.1K 2.5K 214
                                    

Unicode //

တစ်နှစ်ခွဲကြာပြီးနောက်...

တရုတ်နိုင်ငံ၊ပေကျင်းမြို့။

"ကိုကို..."

"...."

"ကိုကို!"

"...."

"ကိုကို!!!"

"Tsk! ဒီမှာ ငါအလုပ်လုပ်နေတယ် ရာစုသိမ်းပိုက်..."

"ကိုကို့...ကျွန်တော်ဖျားနေတယ်လေဗျာ..."

"ဒေါက်တာ့ပြောစကားအရ ဘာစိုးရိမ်စရာမှမရှိဘူးမဟုတ်လား... ရာစု...Plz! ငါ့ကိုခေါင်းကိုက်အောင်မလုပ်ပါနဲ့..."

"ကျွန်တော်က ကိုကို့ယောက်ျားလေဗျာ... ကျွန်တော့်ကိုလည်း ကိုကို့အချိန်တွေဖဲ့ပေးဦးပေါ့... ခုဟာက ကိုကို့အလုပ်နဲ့ ကိုကိုအမြဲရှုပ်နေတာပဲ... "

"ကျွတ်!"

ဒုန်း!!!

"ကိုကို!!!"

မိမိအား ကျောခိုင်းထွက်သွားကာ တံခါးကိုပြန်ပိတ်သွားပုံကလည်း ညင်သာမှုမရှိ။ ရာစု ပါးပြင်ထက်မှမျက်ရည်များက်ို သုတ်လိုက်ပြီး စားပွဲထက်တွင် ပြန့်ကျဲနေသော စာရွက်စာတမ်းများကို သပ်သပ်ရပ်ရပ်ပြန်စီလိုက်သည်။ ထို့နောက် စားပွဲပေါ်တွင်မှောက်ထားသော ဘောင်ခတ်ထားသည့် ဓာတ်ပုံလေးအား ပြန်ထောင်လိုက်မိသည်။ ပုံလေးကိုကြည့်ပြီး မျက်ရည်တို့က ပေါက်ခနဲ။

ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုကိုစိတ်ရှုပ်နေလို့နေမှာပါလေ...

>>>>

Kham (ခမ်း)စိတ်ရှုပ်ရှုပ်နှင့်ထွက်လာခဲ့ပြီးမှ
ပိုက်ဆံအိတ်တစ်လုံးမှလွဲ လက်ထဲတွင် ဘာမှမပါမှန်းသတိရသွားသည်။ မော့ကြည့်လိုက်တော့ ရွာအံ့ဆဲဆဲကောင်းကင်က ခြိမ်းခြောက်လာသည်မို့ စိတ်ထဲတွင်တွေခနဲ။ သို့သော် ပြန်မလှည့်ချင်၍ ပေကာဆက်လျှောက်နေမိသည်။

ထို့နောက် Cafeတစ်ခုထဲဝင်ကာ Coffeeတစ်ခွက်မှာပြီး မှန်အပြင်ဘက်မှမြင်ကွင်းတို့အား ငေးနေမိသည်။ ဒီမှာမွေးကတည်းကနေလာသည်ဟုဆိုကြသော်ငြား ဒီမြင်ကွင်းတွေက သူ့အတွက်စိမ်းသက်နေဆဲ။ သူနှင့်ဒီနေရာက ဘယ်လိုမှမသက်ဆိုင်သလို ခံစားရတာလည်း အကြိမ်ကြိမ်။

ကန့်လန့်ဆန်သောအချစ် Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz