[ Δευτέρα, 2 Ιουνίου ]
Το επόμενο πρωί ξυπνάω από τον ήχο του κινητού μου . Χτυπάει το ξυπνητήρι στις 7.30 π.μ. Σηκώνομαι με δυσκολία από το κρεβάτι και κατευθύνομαι στην τουαλέτα. Έπειτα κατεβαίνω στην κουζίνα, ετοιμάζω ένα ποτήρι με καφέ και αλείφω μια φέτα ψωμί με merenda. Όταν έχω τελειώσει το πρωινό μου, βουρτσίζω τα δόντια μου και επιστρέφω στο δωμάτιο μου. Χτενίζω τα μαλλιά μου και τα μαζεύω ψηλά σε μια αλογοουρά. Φοράω το μπλε φόρεμα μου με τα μαύρα τακούνια και αφού τελειώσω με το make-up κοιτάζω την ώρα στο κινητό μου 8.30π.μ. Πρέπει να φύγω τώρα αλλιώς θα καθυστερήσω. Η μαμά μου ήταν ακόμη σπίτι, οπότε της ζητάω να με μεταφέρει εκείνη έως το γραφείο του μπαμπά μου .
Όταν έφτασα η ώρα ήταν παρά πέντε. Αποχαιρετώ τη μαμά μου με ένα φιλί στο μάγουλο και διασχίζω τον δρόμο. Βρίσκομαι ακριβώς μπροστά στο κτίριο και το κοιτάζω για λίγο σκεπτική. Έπειτα σπρώχνω με ελάχιστη δύναμη την πόρτα και μπαίνω μέσα. Παρατηρώ γύρω μου τον χώρο, όταν ακούω μια φωνή, λογικά του μπαμπά μου, να φωνάζει. Τρομάζω και στρέφω το βλέμμα μου προς τα εκεί που ακούστηκε, ενώ εκείνη τη στιγμή ανοίγει η πόρτα. Βλέπω έναν άντρα να βγαίνει από το γραφείο του με κατεβασμένο το κεφάλι κρατώντας διάφορα χαρτιά ή φακέλους και να προχωράει με γρήγορα βήματα προς μία άλλη πόρτα και να μπαίνει μέσα. Δεν μπόρεσα να δω το πρόσωπο του μιας και ήταν σε λίγο μακρινή απόσταση, αλλά διέκρινα τα μαύρα γυαλιά του. Φορούσε ένα μπλε σκούρο κουστούμι με άσπρο πουκάμισο και τα μαλλιά του ήταν μαύρα. Αυτά ήταν όλα όσα μπόρεσα να δω, μα γιατί να του φώναζε ο μπαμπάς μου;!
Διακόπτω τις σκέψεις μου, όταν ακούω μια γλυκιά φωνή να μου μιλάει. Γυρίζω και βλέπω μια γυναίκα, νέα σε ηλικία μπορώ να πω, καθιστή πίσω από ένα γραφείο και να μου χαμογελάει. Μάλλον θα είναι η γραμματέας ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...
« Συγγνώμη, σε εμένα μιλήσατε; »
« Ναι δεσποινίς μου, μήπως χρειάζεστε βοήθεια; » Με ρωτάει ευγενικά.
« Εμ τον μπαμπά μου έψαχνα!» Ωχ..ακούστηκε κάπως περίεργο νομίζω αυτό..
« Αα σωστά! Είστε η Emily; Σας περιμέναμε!! » Λέει και σηκώνεται όρθια.
« Ωραία...» Την κοιτάζω λίγο αμήχανα.
« Παρακαλώ, ακολουθήστε με!! » Με κατευθύνει προς το γραφείο του. Λες και δεν ήξερα που είναι... Χτυπάει την πόρτα και έπειτα την ανοίγει ελάχιστα.
YOU ARE READING
• Night Changes •
Fanfiction"Meeting you was fate. Becoming your friend was a choice. But falling in love with you was beyond my control."
