• Night Changes •

Κεφάλαιο 72

Emily's Pov

Όταν ο Zayn χαθεί από το οπτικό μας πεδίο, γλιστράω κάτω από την αγκαλιά του James και απομακρύνομαι με αργό βηματισμό. Το κεφάλι μου πάει να σπάσει. Δεν μπορώ να χωνέψω όλα αυτά που άκουσα, αλλά περισσότερο από όλα δεν ήμουν έτοιμη να τον αντικρίσω ξανά. Αυτό με διέλυσε. Και τα λόγια του επίσης. Τον πίστεψα όταν μου ομολόγησε πως προσπάθησε για αρκετό καιρό να μάθει τι πήγαινε λάθος με τον James. Εξάλλου δεν τον συμπαθεί ούτε στο ελάχιστο, δεν είχε λόγο για να ενδιαφερθεί που μπλέκει. Άρα το έκανε για εμένα. Αλλά με την τροπή που πήρε η συνάντηση μας, δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω πώς τα κατάφερε. Ούτε τον ευχαρίστησα. Νομίζω πως αυτό έστω το άξιζε.

Από την τελευταία μας συζήτηση μέχρι και απόψε, έχουν ειπωθεί πολλά μεγάλα και σκληρά λόγια, κυρίως από πλευράς μου. Παρατηρώ ήδη το χάσμα που έχει δημιουργηθεί ανάμεσα μας. Η επιθετικότητα είναι έντονη, πιθανόν από τις ανείπωτες σκέψεις που κρατάει ο καθένας στην ψυχή του. Αυτές, σε συνδυασμό με τα μυστικά μας οδήγησαν εδώ. Κάτι που δεν είχα σχεδιάσει, ούτε καν φανταστεί.

Όταν τον είδα για πρώτη φορά, ένιωσα τόσο ενθουσιασμό μέσα μου. Είχα πολλά όνειρα για εμάς. Να γνωριστούμε πρώτα ως συνεργάτες κι ύστερα σαν φίλοι. Να βγαίνουμε βόλτες μαζί, να δημιουργήσουμε αξέχαστες αναμνήσεις. Και έπειτα από κάποιο οριακό χρονικό διάστημα που θα έθετα εγώ στο μυαλό μου, θα ξεκινούσε η αντίστροφη μέτρηση για την πολυπόθητη αυτή επιθυμία να τον κάνω δικό μου. Παρότι τα συναισθήματα που μου προξενούσε ήταν πρωτόγνωρα, είχα έτοιμο το πλάνο στο μυαλό μου και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα έφτανα μέχρι το τέλος.

Αλλά τότε άρχισαν οι υποψίες, οι περίεργες και τρομακτικές αποκαλύψεις που δεν ήξερα πώς να χειριστώ. Ξαφνικά βρέθηκα μπλεγμένη, και ερωτευμένη, με τον πιο λάθος άνθρωπο που θα μπορούσα να συναντήσω στη ζωή μου. Ούτε που κατάλαβα πόσο γρήγορα συγχωρούσα και προσπερνούσα το ένα λάθος μετά το άλλο, μόνο και μόνο για να μην τον χάσω από κοντά μου. Τόσο απελπισμένη. Ο καιρός πέρασε πριν καταφέρω να συνειδητοποιήσω το χάος που έχει προκληθεί στη ζωή μου και κάπως έτσι κατέληξα εδώ. Αλλά δεν ξέρω πού ακριβώς είναι αυτό το "εδώ". Ίσως κάπου όπου προοριζόταν να βρεθώ εξαρχής, μετά την πρώτη ματιά που ανταλλάξαμε, μετά το πρώτο βράδυ που περάσαμε μαζί.

Δεν μπορώ ακόμη να συνειδητοποιήσω πως αυτή είναι η κατάληξη της δικής μας ιστορίας. Ποτέ δεν ήθελα κάτι τέτοιο, αλλά αν αυτή είναι η κατάσταση την οποία πρέπει να αντιμετωπίζω από εδώ και στο εξής, πρέπει να βρω έναν τρόπο να το κάνω είτε μ' αρέσει είτε όχι.