[ Τετάρτη, 17 Αυγούστου ]
Ένας ελαφρύς πόνος στο σβέρκο και η δόνηση απ'το κινητό μου, με κάνουν να ξυπνήσω απ'τον βαθύ ύπνο μου και βάζω το χέρι μπροστά στο στόμα μου καθώς χασμουριέμαι νυσταγμένα. Ανοίγω τα μάτια και αντικρίζω ευθύς μου το κοιμισμένο πρόσωπο του James. Και τότε καταλαβαίνω πως είμαι ξαπλωμένη στην αγκαλιά του, με το ένα του χέρι ασφαλισμένο γύρω μου. Χθες το βράδυ θυμάμαι πως κοιμηθήκαμε ο ένας πλάτη στον άλλον, δεν ξέρω πως βρεθήκαμε αγκαλιασμένοι τώρα. Τρίβω τα μάτια μου και κοιτάζω ακόμη μια φορά το πρόσωπο του. Είναι τόσο αγγελικά ήρεμος, με το χλωμό απ'τον ύπνο δέρμα του και την χρυσόξανθη φράντζα των μαλλιών του να καλύπτει σχεδόν τα μάτια του, που με κάνει να χαμογελάσω και να την απομακρύνω σιγά στο πλάι. Το κεφάλι του κουνιέται ελαφρά και τα μάτια του σφίγγονται, σε ένδειξη πως μόλις ξύπνησε. Το ελεύθερο χέρι του σηκώνεται να τρίψει το πρόσωπο του και ύστερα με κοιτάζει, ενώ ένα μικρό χαμόγελο απλώνεται στα χείλη του, κάνοντας με επίσης να χαμογελάσω.
« Καλημέρα » Λέω πρώτη καθώς μετακινούμαι σιγά ώστε να μπορέσει να βγάλει το χέρι του από γύρω μου.
« Καλημέρα » Μου απαντάει με την βραχνή φωνή του, ενώ τρίβει απαλά το μπράτσο του που είχε μουδιάσει.
« Συγγνώμη, δεν μετακινήθηκα για να μη σε ξυπνήσω »
« Καλά έκανες. Είσαι ξύπνια πολύ ώρα; » Με ρωτάει καθώς γυρίζει το σώμα του πλάγια για να με κοιτάζει ευθεία.
« Ένα λεπτό πριν από σένα ίσως » Βάζω το μαξιλάρι μου ανάμεσα στα κορμιά μας για να μας χωρίσω και μετά το σφίγγω στα χέρια μου.
« Ξαφνιάστηκα όταν ξύπνησα και μας είδα έτσι, ξέρεις, αγκαλιά » Λέω προσπαθώντας να κρατήσω ένα ουδέτερο ύφος ώστε να μην το πάρει με άσχημο τρόπο.
« Εγώ σε αγκάλιασα » Απαντάει ήρεμα ενώ με κοιτάζει στα μάτια.
« Γιατί; »
« Φαινόσουν λίγο ανήσυχη στον ύπνο σου και υπέθεσα πως ίσως βοηθούσε »
« Βοήθησε τελικά; » Ρωτάω χαμογελώντας με λίγο σαρκαστικό τρόπο.
« Φυσικά και ναι » Απαντάει με αλαζονικό ύφος κάνοντας το χαμόγελο μου να μεγαλώσει.
« Χαίρομαι τότε »
« Εγώ να δεις » Απλώνει το χέρι του για να διώξει μια τούφα που μόλις γλίστρησε στο πρόσωπο μου και η ζεστασιά απ'την παλάμη του όταν ακούμπησε το μάγουλο μου, έκανε το δέρμα μου να καίει περισσότερο από πριν. Ειλικρινά δεν ξέρω τι έχω πάθει από εχθές το βράδυ και με κάνει να νιώθω τόσο περίεργα. Το πιο περίεργο από όλα, είναι ότι δεν αισθάνομαι πλέον άβολα όταν με αγγίζει ή όταν βρίσκεται τόσο κοντά μου, δεδομένου του ότι οι δικές του κινήσεις είναι πάντοτε κάτι περισσότερο από φιλικές. Τελικά, κοίτα μια μέρα διαφορά τι μπορεί να κάνει στον άνθρωπο. Λες αυτή η ημέρα να έρθει σύντομα και για τον Zayn; Αν περάσουμε κάποιες ευχάριστες ή ακόμη και δυσάρεστες καταστάσεις μαζί, κάτι που να ταρακουνήσει τα συναισθήματα του και να αρχίσει να σκέφτεται ή να νιώθει διαφορετικά; Όμως τι είδους καταστάσεις; Ω, παράτα τον τώρα. Μια χαρά ήσουν πριν. Μην αρχίσεις να σκέφτεσαι ξανά εκείνον, γιατί πίστεψε με, θα επιστρέψεις στα χθεσινά και δεν το θέλουμε. Για αυτό πρέπει να τον κρατήσεις έξω απ'το μυαλό σου όσο το δυνατόν περισσότερο - αν και αρκετά δύσκολο -, ώστε να μην κυλήσεις ξανά.
YOU ARE READING
• Night Changes •
Fanfiction"Meeting you was fate. Becoming your friend was a choice. But falling in love with you was beyond my control."
