• Night Changes •

Κεφάλαιο 29

Τον φίλησε. Ενώ ήξερε πως είμαι εδώ. Μας είδε πριν, είμαι σίγουρη. Κάθε φορά μου δίνει έναν λόγο παραπάνω για να την αντιπαθώ. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί μπροστά σε εμένα; Θέλει να μου δείξει πως είναι δικός της; Ναι, το ξέρω. Όμως πονάει να το βλέπω αυτό.

Νιώθω το πλέον γνώριμο σφίξιμο στην κοιλιά, μόνο που αυτή τη φορά είναι πολύ πιο έντονο. Ο λαιμός μου καίει και η ανάσα μου είναι ακανόνιστη. Κι όλα αυτά για ποιο λόγο;! Επειδή τους είδα να φιλιούνται. Τελικά είναι χειρότερο συναίσθημα από όσο νόμιζα η ζήλεια που συνοδεύεται από αυτόν τον άσχημο πόνο στην καρδιά. Το μισώ.

Μόλις τελειώσουν, το βλέμμα του Zayn στρέφεται προς το μέρος μου και μου προκαλεί ναυτία. Με κοιτάζει για να σιγουρευτεί πως το είδα αυτό; Είναι συνεννοημένοι να μου καταστρέψουν τη μέρα; Ε λοιπόν το κατάφεραν. Δεν ξέρω γιατί σκέφτομαι τόσο άσχημα και αυτός ο κόμπος στον λαιμό μου, με προειδοποιεί πως χρειάζομαι λίγο αέρα.

Σηκώνομαι βιαστικά και με τις περίεργες ματιές των φίλων μου που με παρακολουθούν, απομακρύνομαι με γρήγορα βήματα από αυτό το μέρος. Πριν προλάβω να κάνω πολλά βήματα, τα μάτια μου άρχισαν να δακρύζουν και έτσι επιτάχυνα τα βήματα μου. Ήθελα να φύγω όσο πιο μακριά μπορούσα, όμως αυτό που με έπνιγε μέσα μου ήθελε να βγει απειλητικά προς τα έξω και έτσι δεν έφτασα παρά στην πίσω πλευρά του μπαρ. Εκεί ξέσπασα, δεν άντεξα άλλο. Κάλυψα το στόμα μου με το χέρι μου και έκλαιγα με λυγμούς. Το στήθος μου ανεβοκατέβαινε έτσι, που θα νόμιζε κανείς πως έπαθα κρίση άσθματος. Οι ανάσες μου ήταν μικρές και κοφτές. Ο πόνος στην καρδιά μου αβάσταχτος. Ίσως να ξέρω ήδη πως δεν θα μπορέσουμε να ήμαστε μαζί, όμως είναι χίλιες φορές χειρότερο να βλέπεις ζωντανές και ακριβείς αποδείξεις που στο υπενθυμίζουν.

<< Emily; >> Η φωνή του με καλεί και τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα. Ας φύγει Θεέ μου, ας μην με βρει. Τα βήματα του ακούγονται πολύ κοντά μου και φοβάμαι να γυρίσω πίσω μου.

<< Emily τι στο...>> Το χέρι του αγγίζει τον ώμο μου και εγώ το τινάζω μακριά.

<< Φύγε! >> Φωνάζω. Όσο και αν τον θέλω εδώ, άλλο τόσο θέλω να είναι όσο πιο μακριά μου γίνεται.

<< Όχι αν δεν μου πεις τι στο διάολο συμβαίνει >> Τα δάχτυλα του τυλίγονται στο μπράτσο μου γυρίζοντας το σώμα μου προς το μέρος του και αμέσως προσπαθώ να απομακρυνθώ όμως δεν μου το επιτρέπει.

<< Θεέ μου εσύ τρέμεις ολόκληρη!! Πες μου σε παρακαλώ τι έγινε, γιατί κλαις; >> Αλήθεια με ρωτάει κάτι τέτοιο; Αφού με είδε πως τους κοίταξα. Σίγουρα ξέρει γιατί είμαι έτσι, όμως θέλει να με ακούσει να το λέω, σωστά; Θα του δώσει ευχαρίστηση αυτο; Δεν θα του κάνω τη χάρη λοιπόν. Προτιμώ να συνεχίσω να υποφέρω με αυτόν τον κόμπο στον λαιμό να με πνίγει και τα αναφιλητά να ταρακουνάν το σώμα μου ανεξέλεγκτα. Όμως δεν θα πω τίποτα.