• Night Changes •

Κεφάλαιο 80

{Σάββατο, 20 Νοεμβρίου}

Γυρνάω το κουμπί του φούρνου προς τα αριστερά ώσπου το βελάκι να δείχνει τον αριθμό μηδέν. Ανοίγω την πόρτα του προσεκτικά ώστε το κύμα της θερμότητας να μην εκτιναχθεί στο πρόσωπο μου και κοιτάζω μέσα. Το σοκολατένιο κέικ δείχνει αρκετά φουσκωτό και αφράτο. Πιάνω την φόρμα φορώντας προστατευτικά γάντια και την τοποθετώ επάνω στον πάγκο. Τώρα πρέπει να περιμένω να κρυώσει για να το σερβίρω στην πιατέλα. Ελπίζω η γεύση να είναι τόσο λαχταριστή όσο και η εξωτερική εμφάνιση. Ανυπομονώ να το δοκιμάσω.

Επιστρέφω στο σαλόνι και προσθέτω ένα ακόμη ξύλο στο τζάκι που καίει όλο το απόγευμα, κι ύστερα κουλουριάζομαι επάνω στην πολυθρόνα που είναι πιο κοντά σε αυτό. Χάνομαι μέσα στις φλόγες του που με ζεσταίνουν, ενώ κάνω μια καταγραφή της διαδρομής που έχω διανύσει τον τελευταίο καιρό. Αύριο είναι επίσημα τρεις εβδομάδες από την διάλυση της... φιλίας μας με τον Zayn. Οι χειρότερες της ζωής μου. Αυτός ο πόνος που μου προκαλεί η απουσία και η προδοσία του, είναι πάρα πολύς για να το αντέξει η ευαίσθητη καρδιά μου. Όμως καταφέρνω να το διαχειριστώ με τον δικό μου τρόπο, έτσι δεν είναι; Συνεχίζω την φυσική ροή της καθημερινότητας μου, ώστε να μη χαθώ τελείως μέσα στη θλίψη ή αφήσω την άσχημη ψυχολογία να με πλακώσει για τα καλά. Δεν παραλείπω κανένα μάθημα του πανεπιστημίου και μάλιστα η συντροφιά των φίλων μου εκεί είναι μια όμορφη και ανακουφιστική διέξοδος. Αποφεύγουν να με ρωτάνε συνέχεια για το συγκεκριμένο θέμα και προσπαθούν να με βοηθήσουν να ξεφύγω λίγο από αυτό. Συζητάμε άσχετα πράγματα, ή τα δικά τους προσωπικά και με βγάζουν από την τρύπα που είμαι χωμένη. Νιώθω πιο ανάλαφρη όταν είμαι κοντά τους και μακριά από προβλήματα. Γελάω και ξεχνιέμαι. Ειδικά τώρα που λείπει ο William, ένα αισθητό βάρος έχει σηκωθεί από πάνω μου. Μπορώ να περπατάω στον δρόμο ή στη σχολή χωρίς να φοβάμαι πότε θα μου επιτεθεί ξανά. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο πολύ με επηρέαζε η συμπεριφορά του, από όταν ήμασταν σε σχέση ακόμη, ώσπου έπειτα από έναν σχεδόν χρόνο βρίσκεται ξαφνικά μια μεγάλη απόσταση ανάμεσα μας και γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να με πειράξει με κανέναν τρόπο, αισθάνομαι... Ελεύθερη. Είναι λυτρωτικό. Αυτός ο άνθρωπος άφηνε άσχημα σημάδια στην ψυχή μου κάθε φορά που ήταν κοντά μου. Τουλάχιστον τώρα που το ένα από τα κύρια προβλήματά μου λύθηκαν, μπορώ να αναπνεύσω λίγο πιο καλά και να κοιμηθώ χωρίς τη δική του έννοια τα βράδια.

Ένα ακόμη θετικό που συνέβη, είναι ότι έχω αφοσιωθεί πραγματικά στο διάβασμα. Αναπλήρωσα όλο τον χαμένο χρόνο εξαιτίας του Zayn και έτσι έχω ένα λιγότερο άγχος να υποστώ. Ελπίζω αυτές οι ώρες που ξόδεψα να με δικαιώσουν όταν έρθει η ώρα της εξεταστικής περιόδου. Και η εργασία με τα κορίτσια ολοκληρώθηκε επιτέλους. Είμαστε έτοιμες για την παρουσίαση της Δευτέρας.