• Night Changes •

Κεφάλαιο 6

Ο λόγος που η Emily τώρα βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, λυπημένη με δάκρυα να πλημμυρίζουν τα μάτια της είμαι εγώ. Μου εξήγησε ότι δεν φταίω εγώ που μάλωσε με τον πατέρα της, όμως ποιος ξέρει; μπορεί μέσα της να σκέφτεται διαφορετικά και να μην το εννοούσε αυτό που είπε. Ίσως απλά να φέρθηκε ευγενικά, γιατί είμαι ένας άγνωστος ακόμη για εκείνη και για κάποιο λόγο δεν μου αρέσει να είμαι απλά ένας άγνωστος, θέλω κάτι παραπάνω. Να γίνω ο φίλος της υποθέτω. Αυτό θα ήταν καλύτερο. Σαν απλός συνεργάτης δεν μπορώ να την παρηγορήσω, να την συμβουλεύσω ή να την βοηθήσω σε κάτι προσωπικό και ήδη ξέρω ότι δεν θέλω να είναι λυπημένη. Θέλω να την βοηθήσω και αυτό θα γίνει μόνο αν προσπαθήσω να έρθουμε πιο κοντά, ώστε να με αποδεχθεί σαν φίλο. Μήπως να την ρωτήσω ευθέως; Θα είναι μάλλον λίγο περίεργο, αλλά ποιος νοιάζεται; Δεν έχω να χάσω κάτι.

« Εντάξει! Δεν θα κάνω κάτι, αλλά... » Της απαντάω.

« Δεν το παίρνεις πίσω στο λέω! » Βιάζεται να προσθέσει. Την κοιτάζω καθώς σκουπίζει τα δάκρυα της και γελάω.

« Όχι όχι!! Απλά... Ήθελα να σου πω ότι πιστεύω πως είσαι καλή κοπέλα και θα χαιρόμουν αν μπορούσαμε να γνωριστούμε καλύτερα, ξέρεις. Να γίνουμε φίλοι ή κάτι τέτοιο υποθέτω... » Νιώθω πολύ άβολα τώρα που το έβγαλα από μέσα μου με λέξεις και μου ακούγεται αρκετά χαζό έτσι όπως το έθεσα.

« Αλήθεια το θέλεις; » Ρωτάει λίγο έκπληκτη, αλλά δεν καταλαβαίνω πού είναι το τρομερό. Οι άνθρωποι κάνουν συνέχεια νέες γνωριμίες.

« Φυσικά, γιατί όχι; Ούτως ή άλλως θα δουλεύουμε μαζί από εδώ και πέρα!! Δεν νομίζεις ότι θα ήταν καλύτερο αν γνωριζόμασταν καλύτερα και όλας; Δε θα νιώθουμε άβολα που θα πρέπει να ήμαστε τόσες ώρες με ένα άτομο που δεν ξέρουμε. Σωστά; » Μου χαμογελάει και εγώ της το ανταποδίδω. Είναι τόσο γλυκιά με αυτό το ντροπαλό χαμόγελο, θέλω να την αγκαλιάσω!

« Σωστά. Οπότε... » Με κοιτάει με αυτό το αθώο της βλέμμα και τρελαίνομαι!

« Οπότε φίλοι; » Της δίνω το χέρι μου, καθώς σηκώνομαι όρθιος ξανά.

« Φίλοι!! » Λέει όταν σηκωθεί στο ύψος της και σφίγγει το δικό μου χέρι. Και φυσικά αυτή η ζεστασιά που νιώθω κάθε φορά με το άγγιγμα της διατρέχει ξανά το κορμί μου.

« Τώρα λοιπόν που ήμαστε φίλοι τι θα έλεγες να σου δώσω μια φιλική αγκαλιά; Σαν φίλος; » Προσθέτω σχεδόν αμέσως με ένα χαμόγελο και την κάνω να γελάσει.