• Night Changes •

Κεφάλαιο 37

Emily's Pov

Περπατάω με γρήγορα βήματα προς την έξοδο του πάρκου καθώς κλαίω ασταμάτητα. Δεν μπορεί αυτός ο Zayn, ο ίδιος που εγώ αγαπώ, να ήταν κάποτε ένα σκουπίδι του δρόμου. Μου είναι αδύνατον να το βάλω στο μυαλό μου. Είναι τόσο γλυκός, προστατευτικός και ήρεμος. Ακριβώς το αντίθετο με το αγρίμι που ήταν τότε. Κάπνισμα, ποτό, ναρκωτικά, εκμετάλλευση κοριτσιών. Μα πως; Τα δύο πρώτα θα μπορούσα να τα κατανοήσω αν όντως ήταν άσχημα στην ψυχολογία του όπως είπε, όμως τα επόμενα, ποτέ. Δεν μπορώ να τον φανταστώ να αγγίζει με άσχημο τρόπο άλλα κορίτσια της ηλικίας μου. Ούτε που θα μου περνούσε απ'το μυαλό κάτι τέτοιο. Τελικά κανείς δεν είναι πραγματικά ό,τι δείχνει. Κι αν ακόμη υπάρχει ένα κομμάτι του παλιού εαυτού του και πρόκειται κάποτε να με βλάψει; Όχι, όχι δεν θα το έκανε αυτό. Με πονάει το να σκέφτομαι ότι αυτός ο άνθρωπος, που τρέφω τόσα συναισθήματα για εκείνον, ήταν κάποτε όλα όσα μισώ ή ακόμη χειρότερα πως θα μπορούσε να με πληγώσει.

Έχει σκοτεινιάσει πλέον και το φεγγάρι είναι ψηλά στον ουρανό. Εγώ προχωράω στο πεζοδρόμιο κατευθυνόμενη προς το σπίτι μου και λίγα αυτοκίνητα περνάνε απ'το πλάι μου. Τα μάτια μου έχουν θολώσει εντελώς απ'τα δάκρυα και σχεδόν δεν βλέπω τίποτα μπροστά μου. Ανοιγοκλείνω τα βλέφαρα μου για να καθαρίσω τα μάτια μου, όταν ακούω μια γνωστή φωνή και ύστερα ένα χέρι να ακουμπάει τον ώμο μου.

« Emily; » Ρωτάει γεμάτος περιέργεια και ανησυχία απ'την κατάσταση που με βρίσκει.

« James... » Ψελλίζω και πέφτω στην αγκαλιά του με φόρα. Τα χέρια του με κρατούν σφιχτά και το σώμα μου τρέμει ενάντια στο δικό του απ'τα αναφιλητά.

« Τι συμβαίνει; Γιατί κλαις; » Με το ένα χέρι του απομακρύνει τα μαλλιά απ'το πρόσωπο μου και εγώ κουνάω το κεφάλι αρνητικά.

« Σε παρακαλώ, μη ρωτάς » Και τι να του έλεγα; Ότι αυτός που αγαπώ ήταν ένας εγκληματίας; Άλλωστε δεν θα ήταν σωστό γιατί ξέρω πως του αρέσω και θα ήταν άβολο.

« Τουλάχιστον πες μου αν μπορώ να βοηθήσω. Δε μπορώ να σε βλέπω έτσι... » Τα δάχτυλα του αγγίζουν το πηγούνι μου και σηκώνουν το κεφάλι μου ώστε να τον κοιτάζω.

« Δ-δεν ξέρω...απλά πάμε να φύγουμε από εδώ » Λέω και ελέγχω πίσω μου αν δεν με έχει ακολουθήσει ο Zayn.

« Εντάξει. Έλα μαζί μου, έχω τη μηχανή λίγο πιο κάτω » Με καθοδηγεί μονάχα λίγα μέτρα παρακάτω και ανεβαίνω μετά από εκείνον επάνω της.