• Night Changes •

Κεφάλαιο 63

{Πέμπτη, 29 Οκτώβρη}

Στην κεντρική είσοδο του μεγάλου Πανεπιστημίου βρίσκω την Macy με την Lexi να στέκονται και να συζητούν αδιάφορα για το σημερινό πρόγραμμα. Μόλις με δουν να πλησιάζω με χαιρετούν με ένα μεγάλο χαμόγελο που φτιάχνει ακόμη περισσότερο το ξεκίνημα της νέας αυτής ημέρας. Πρώτα από όλα κοιμήθηκα πολύ ήρεμη και το πρωί που ξύπνησα ένιωθα ξεκούραστη και γεμάτη ενέργεια. Ύστερα ήταν που έλαβα ένα μήνυμα για καλημέρα από τον Zayn, το οποίο με έκανε να χαμογελάω σαν χαζή σε όλη τη διαδρομή μέχρι εδώ. Και τέλος, επιτέλους ο ήλιος εμφανίστηκε πίσω από τα σύννεφα που ήταν κρυμμένος τόσες ημέρες χαρίζοντας φως και λίγη ζεστασιά.

« Καλημέρα κορίτσια »

« Καλημέρα » Μου απαντάνε και οι δύο ταυτόχρονα, όμως ακούγεται και μια τρίτη, αντρική φωνή, που υπερισχύει των δικών τους. Όταν γυρίζω να δω ποιος είναι, αντικρίζω τον Dylan με αυτό το μεγάλο πρόσχαρο χαμόγελο να με κοιτάει και έπειτα να μοιράζει φιλιά σε όλες μας.

« Τι θέλεις πάλι εσύ εδώ; Είδες γυναίκα και έτρεξες; » Τον ρωτάει η Lexi ειρωνικά.

« Ποπο ρε παιδί μου, μες την καχυποψία είσαι πάντα. Απλά ήρθα να ρωτήσω τι κάνετε » Της απαντάει γυρίζοντας τα μάτια απηυδισμένος, ενώ συγχρόνως περνάει το χέρι του γύρω από τον λαιμό μου σε μια αγκαλιά.

« Μια χαρά ήμαστε. Και τώρα πάρε τα χέρια σου από την Emily » Τον μαλώνει καθώς σκύβει προς τα εμπρός για να τον σπρώξει μακριά μου, αλλά εκείνος της ρίχνει ένα άγριο βλέμμα.

« Άσε τον ρε 'συ, δεν με ενοχλεί » Γελάω με τον ανούσιο καυγά τους και ο Dylan της χαμογελάει ικανοποιημένος που βγήκε κερδισμένος.

« Μη με κοιτάς έτσι γιατί θα σου φέρω το βιβλίο στο κεφάλι » Του λέει επιθετικά, αναφερόμενη στο χοντρό βιβλίο της λογιστικής που κρατάει αγκαλιά.

« Ρε ηρεμήσετε, γιατί μαλώνετε τώρα; » Μπαίνω εγώ ανάμεσα τους για να τους κάνω να σταματήσουν, μιας που η Macy έχει κολλήσει τα λιγούρικα μάτια της στον ψηλό αδερφό της φίλης της. Ο Dylan γελάει μαζί μου και εγώ τον κοιτάω μπερδεμένη.

« Χαλάρωσε, δεν μαλώνουμε. Πάντα έτσι κάνουμε. Θα το συνηθίσεις » Λέει καθώς με το χέρι που με έχει αγκαλιά με τραβάει λίγο πιο κοντά του ώστε να φιλήσει την κορυφή του κεφαλιού μου. Ύστερα αναζητώ το βλέμμα της Lexi, το οποίο μου επιβεβαιώνει τα λόγια του και έτσι χαμογελάω ευχαριστημένη. Παρότι δεν έχουν δεσμούς ίδιου αίματος, έχουν δημιουργήσει μια ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους που πιστεύω πως ακόμα και τα πραγματικά αδέλφια θα ζήλευαν.