• Night Changes •

Κεφάλαιο 23

Μετά την τελευταία του ερώτηση και αφού συνειδητοποίησα ότι είχε όντως δίκιο, σηκώθηκα από την καρέκλα μου και έφυγα εκνευρισμένη, αλλά και αρκετά ανήσυχη, από την κουζίνα.

<< Βέβαια τώρα που σε στριμώξαμε φεύγεις!! >> φωνάζει από πίσω μου ο Harry, όμως δεν δίνω σημασία. Δεν έφυγα επειδή φοβόμουν να το παραδεχθώ, αλλά επειδή όντως συνέβη αυτό και χρειάζομαι λίγο χρόνο να σκεφτώ τι ακριβώς έγινε. Επιπλέον δεν τον αφορά. Το μυαλό μου είναι ακόμα θολό και με δυσκολία μπορώ να το πιστέψω, πόσο μάλλον να σκεφτώ. Θα ήταν καλύτερα αν πήγαινα απ'το σπίτι του, να το συζητήσουμε μαζί ίσως; Ναι αυτό θα το κάνω. Θα είναι πολύ άβολο νομίζω, αλλά πρέπει.

Βγάζω το σορτς και φοράω ένα μαύρο κολάν με τα αθλητικά μου και ένα γκρι μπλουζάκι. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη να σιγουρευτώ ότι δεν έχω τα χάλια μου και ανοίγω την πόρτα βλέποντας μπροστά μου έναν σοβαρό Harry.

<< Θες κάτι; >> ρωτάω απότομα.

<< Να μιλήσουμε. >>

<< Αρκετά είπαμε πριν. >> απαντάω ειρωνικά και προσπαθώ να προχωρήσω, όμως το χέρι του με εμποδίζει.

<< Είπα κάτι. >> με καρφώνει με το βλέμμα του και παραδίνομαι. Κάνω στην άκρη και αφού μπει στο δωμάτιο, κλείνω ξανά την πόρτα. Καθίζω στο κρεβάτι μου κι εκείνος απέναντι από μένα, στην καρέκλα του γραφείου μου. Κοιταζόμαστε και του κάνω νόημα να ξεκινήσει.

<< Θέλω να μου πεις τι συμβαίνει μεταξύ σας. >> λέει ήρεμα.

<< Τίποτα απολύτως. Γιατί δεν με πιστεύεις επιτέλους; >>

<< Και γιατί τον άφησες να σε φιλήσει τότε; >> συνεχίζει νευριασμένος.

<< Λογικά είχα μεθύσει, δεν θυμάμαι καν τι έγινε. Μην περιμένεις να σου πω και πολλά. >> κοιτάζω τα πόδια μου.

<< Τότε δεν θα ξανά βγεις μαζί του. Μια φορά πήγατε και είδες τι έγινε. Την επόμενη δε θέλω να φανταστώ τι θα σου κάνει. >>

<< Σιγά μωρέ Harry. Όλο υπερβολές. Θα ξανά βγούμε απλά θα προσέχω και τίποτα δε θα γίνει. >> αναστενάζει και κοιτάζει σε άλλη κατεύθυνση.

<< Emily, δεν καταλαβαίνεις μάλλον. Δεν είναι όπως φαίνεται εντάξει; Και για αυτό ακριβώς τον λόγο δε θέλω να είσαι κοντά του. >> αυτή τη φορά τα λόγια του είναι τόσο ειλικρινή και ο τόνος που μιλάει με τρομάζει.

<< Τότε πες μου εσύ τι ξέρεις για αυτόν. Τι το τόσο κακό έχει κάνει πια; Μήπως είναι κανένας δολοφόνος και θέλει να με σκοτώσει; Τι; >> ρωτάω αγανακτισμένη.