• Night Changes •

Κεφάλαιο 9

Ακόμα δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Ο Zayn με αυτούς τους αλήτες. Μα πως; Τι σχέση μπορεί να έχει με αυτούς; Από που άραγε να τους γνωρίζει; Το μυαλό μου δεν μπορεί να σκεφτεί καμία λογική σύνδεση. Όλες μου φαίνονται απίστευτες. Μόλις πριν από μισή ώρα πειράζαμε ο ένας τον άλλο, γελούσαμε και όλα ήταν τέλεια. Γιατί έπρεπε να εμφανισθούν αυτοί; Ίσως συνέβη και για καλό, ποιος ξέρει; Όμως γιατί να μου πει ψέματα για το όνομα του; Βασικά όλοι στην δουλειά τον αναγνωρίζουν ως Zayn, οπότε μπορεί σε αυτούς να φανερώθηκε ως Javaad, αλλά για ποιο λόγο να κάνει κάτι τέτοιο; Μήπως έχει κάποιο παρελθόν μαζί τους; Και τι στο διάολο εννοούσε ο Jacob όταν είπε να προσέχω; Είχε σκοπό ο Zayn να με πληγώσει; Να με χρησιμοποιήσει για κάτι και έπειτα να με παρατήσει; Τι ακριβώς είχε συμβεί σε αυτές τις "υπόλοιπες"; Ο εγκέφαλος μου έχει θολώσει με τόσες ερωτήσεις που τον κατακλύζουν. Για άλλη μια φορά η ζωή μου την έφερε. Προσπάθησα τόσο για να ξεπεράσω και να ξεχάσω ο,τι έγινε με τον William και τώρα που αποφάσισα να κάνω κάτι διαφορετικό, συγκεκριμένα να ξεκινήσω μια νέα σχέση, έστω φιλική, αποδείχθηκε ότι και εκείνος δεν είναι τόσο αθώος όσο δείχνει ή μάλλον ήθελε να δείχνει.

Αυτό το γλυκό πρόσωπο, το ντροπαλό χαμόγελο και τα φωτεινά μάτια εξαφανίστηκαν πίσω από ένα σκοτεινό πρόσωπο με ένα στόμα που εκφράζει απειλές. Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την απότομη αλλαγή του χαρακτήρα του μπροστά σε αυτά τα αγόρια. Όμως, όπως λένε όλοι "μυστήριο πλάσμα ο άνθρωπος". Σε αυτή την περίπτωση είναι η πιο μυστήρια υπόθεση που μου έχει τύχει.

Προχωράω στο σκοτάδι αναρουφώντας την μύτη μου, ενώ το πρόσωπο μου έχει πλημμυρίσει από τα ασταμάτητα δάκρυα μου και είμαι σίγουρη ότι έχει λερωθεί απ'την μάσκαρα που είχα φορέσει προηγουμένως.

Για να είμαι ειλικρινής περισσότερο τα έχω βάλει με τη ζωή, γιατί κάθε φορά, έπειτα από μια δύσκολη στιγμή, όταν πια έχω ανακτήσει τις δυνάμεις μου ψυχολογικά και επιδιώκω κάτι καλύτερο να συμβεί, πάντα με ξεγελάει και μου πετάει κατάμουτρα μια νέα περιπέτεια.

Έχω πια απομακρυνθεί αρκετά από το πάρκο. Περπατάω όσο πιο γρήγορα μπορώ για να φθάσω σπίτι μου. Πόσο θα ήθελα να βρισκόμουν στης μητέρας μου. Εκεί θα μπορούσα να "ξεσπάσω", να κλάψω στην αγκαλιά της και να ακοώσω τις συμβουλές που θα μου έδινε. Θα ένιωθα πολύ καλύτερα, όμως τώρα θα πρέπει να αναγκαστώ να αποφύγω απόψε τον πατέρα μου, ώστε να μην καταλάβει κάτι.

Το μυαλό μου έχει θολώσει, δεν ξέρω καν που πηγαίνω. Προχωράω από διαίσθηση, όταν ακούω μια μακρινή φωνή να με αναζητάει. Σταματάω στρέφοντας το κορμί μου για να δω ποιος είναι. Μέσα απ'το λίγο φως που μου προσφέρουν οι στύλοι του δρόμου διακρίνω την μορφή του Zayn να κατευθύνεται τρέχοντας προς το μέρος μου. Δεν χάνω στιγμή και ξεκινάω να τρέχω απ'την αντίθετη κατεύθυνση φυσικά θέλοντας να απομακρυνθώ όσο πιο γρήγορα και περισσότερο γίνεται από εκείνον. Δεν είμαι σε θέση να συζητήσω, θέλω απλά να πάω σπίτι, να ηρεμήσω και να σκεφτώ χωρίς βιασύνη έως ότου καταλήξω σε μια απόφαση.