Απ'τη στιγμή που σταμάτησα να προχωράω, ήξερα πως δεν θα έχει καλό τέλος αυτό που πρόκειται να γίνει. Ποτέ δεν έχει όταν είμαι μόνη με τον William- γιατί από ότι βλέπω ο τύπος που ήταν πριν μαζί του τον εγκατέλειψε. Ή απλώς εκείνος τον έδιωξε για να είμαστε οι δύο μας. Οι διάδρομοι έχουν αδειάσει σχεδόν τελείως και απ'την μια νιώθω λίγο νευρικά. Θέλω να πάρω τα πόδια μου και να φύγω από κοντά του, γιατί ξέρω πως αν συμβεί κάτι δεν θα έχω κανέναν να με βοηθήσει να του ξεφύγω. Από την άλλη μεριά βέβαια, περιμένω με ανυπομονησία τις βλακείες που έχει σκοπό να μου πει ώστε να μπορέσω να ξεσπάσω πάνω του, χωρίς τύψεις. Υποθέτω πως αυτός ήταν ο λόγος εξαρχής που του έδωσα σημασία όταν μου σφύριξε.
« Τι;! » Τον ρωτάω χωρίς ίχνος πραγματικής απορίας. Απλά θέλω να ακούσω τι σκαρφίστηκε αυτή τη φορά για να μου σπάσει τα νεύρα, τα οποία παρεμπιπτόντως δεν είναι σε πολύ καλή κατάσταση.
« Καιρό έχουμε να τα πούμε » Το σώμα του γέρνει πλαγίως έναντια στην κάσα της πόρτας με τα δύο του χέρια βαθιά στις τσέπες της φόρμας του. Το περιπαικτικό χαμόγελο δεν φεύγει ποτέ απ'τα χείλη του. Αυτά τα χείλη που κάποτε φιλούσα και ένιωθα να πετάω- πλέον τα σιχαίνομαι, όπως και τον ίδιο μου τον εαυτό που τον άφησα να μπει στη ζωή μου και να την καταστρέψει.
« Και πολύ καλά κάναμε » Του ανταποδίδω το ειρωνικό χαμόγελο ενώ κάνω μονάχα ένα βήμα πιο μπροστά, κρατώντας την μεγάλη απόσταση ανάμεσα μας.
« Γλυκιά όπως πάντα » Δεν χάνει καθόλου το κέφι του με τον τόνο που του μιλάω, αντιθέτως φαίνεται να το διασκεδάζει που του πάω κόντρα, αφού ξεκολλάει το σώμα του απ'τον τοίχο και με πλησιάζει αργά έτοιμος να μπει στο παιχνίδι.
« Έμαθα τι έγινε την Τετάρτη το βράδυ » Λέει τόσο αιφνίδια, που μια έκφραση απορίας σχηματίζεται στο πρόσωπο μου, όμως σχεδόν αμέσως αντικαθίσταται από μία καχύποπτη, αφού καταλαβαίνω για ποιο πράγμα μιλάει. Αλλά δεν ξέρω για ποιο ακριβώς. Έμαθε για ό,τι έγινε με τον James ή με τον Zayn; Ή μήπως για όλα; Αλλά τον James από που και ως που τον γνωρίζει; Υπάρχει η περίπτωση να είναι φίλοι; Μα είναι εντελώς διαφορετικοί, δεν είναι δυνατό αυτό. Όχι, όχι, δεν υπάρχει περίπτωση.
« Δεν άντεξε και πολύ χωρίς να μπλέξει σε καυγάδες πάλι, ε; » Συμπληρώνει για ακόμη μια φορά, βλέποντας ότι δεν παίρνει κάποια απάντηση.
« Τι εννοείς; Για ποιον μιλάς; » Τα φρύδια μου σμίγουν σε εκνευρισμό. Δεν μου αρέσει να ανακατεύεται στα προσωπικά μου.
YOU ARE READING
• Night Changes •
Fanfiction"Meeting you was fate. Becoming your friend was a choice. But falling in love with you was beyond my control."
